عطاالله بهرامی در برنامه خط انرژی اعلام کرد که در سال 2016 تیمسار نصیرزاده فرمانده نیروی هوایی ارتش، سفری به چین داشتند و جنگنده جی 10 را پسندیدند و قصد خرید 100 فروند از این جنگنده را داشتند اما دولت آقای روحانی به دنبال خرید جنگنده رافائل از فرانسه رفته و موفق به انجام این خرید هم نشده است.

البته دیدیم که در جنگ هند و پاکستان جنگنده رافائل در مقابل جنگنده جی 10 سی، شکست خورد. ایشان در حالی این اظهارات را بیان کردند که پیش از این ها هم اظهارات دیگری پیرامون مانع تراشی های دولت آقای روحانی بر سر خرید جنگنده از چین و روسیه شنیده می شد؛ ایشان گویا دوست داشتند که حتماً از کشورهای اروپایی خریدهای ما انجام بشه حتی اگر اون جنگنده خیلی به کار نیروی هوایی نیاد و از طرفی هم مقرون به صرفه نباشه به عنوان مثال شایعاتی درباره جنگنده سوخو 30 و حتی سوخو 35 مطرح میشه که آقای روحانی در ازای خرید از غرب، عملاً ان ها را به باد داده ؛ به عنوان مثال یکی از شایعاتی که مطرح میشه و به شدت هم سر و صدا کرده و خیلی ها هم معتقد به ان هستند مربوط به وقایع سال 2015 است ، در اون سال گویا سردار دهقان به همراه آقای سورنا ستاری فرزند شهید منصور ستاری قصد داشتند یکی از بزرگ ترین قراردادهای تاریخ نظامی ایران که مربوط به دوران بعد از انقلاب می شد، را منعقد کنند. در واقع سورنا ستاری یک قرارداد نظامی با روسیه در نمایشگاه ماکس 2015 امضا کرد که مفاد قرارداد این طور بود؛ آغاز به کار خط تولید سوخوسی اس ام در ایران، ارتقا میگ 29 و همین طور سوخو 24 های ایران و در نهایت تحویل دادن چندین فروند یاک 130 به ایران بوده است. اما با توجه به کلیک شدن (تمرکز) سیستم مدیریتی دولت روحانی برای خرید از غرب، خط تولید کاملاً پوچ شد و روسیه هم تصمیم گرفت که قرارداد را یک طرفه لغو کند و کلاً بی خیال ماجرا بشود.

دولت روحانی به دنبال ارتقای میراژهای ایرانی توسط فرانسه و خریداری جنگنده میراژ 2000 دست دوم از فرانسه بود؛ جالب اینجاست که نه تنها این کار انجام نشد بلکه روسیه هم با دیدن دلسردی دولت ایران از قرارداد سوخو 30 کلاً بیخیال معامله شد

اگر بخواهیم نگاه اجمالی به این دو جنگنده یعنی میراژ 2000 و سوخو 30 اس ام، داشته باشیم باید بگوییم که سوخو واقعاً و عملاً یک سر و گردن بالاتر هست. سوخو 30 اس ام یک جنگنده چند منظوره نسل چهار ++ است.

این جنگنده با قابلیت بسیار گسترده در نبردهای هوا به هوا حملات زمینی و حتی ماموریت های شناسایی است. از نظر مانور پذیری به دلیل استفاده از دانش برداری در کلاس خودش یکی از بهترین هاست این ویژگی به ان امکان انجام ماموریت ها و مانورهای پیچیده را می دهد ؛ چیزی که میراژ 2000 اصلا فاقد آن هست.

علاوه بر آن، برد عملیاتی بالاتری دارد؛ یعنی می تواند مدت زمان بیشتری در میدان نبرد باقی بماند یا فاصله های دورتری را بدون نیاز به سوخت گیری طی کند.

از نظر تسلیحاتی سوخو از موشک های مدرنی مثل آر77 با هدایت راداری و آر 73 با هدایت حرارتی استفاده می کند.

در حالی که میراژ 2000 به خصوص در نسخه های قدیمی ترش، تنوع تسلیحاتی پایین تری دارد و بیشتر روی نبردهای کلاسیک هوا به هوا تمرکز دارد؛ نسخه های جدیدتر بهینه سازی هایی برای حملات زمینی دارند اما همچنان از نظر تنوع و ظرفیت همچنان عقب تر از سوخو هستند

از نظر فنی سوخو سیستم های مدرن ترس دارد و رادار آن می تواند چندین هدف را همزمان رهگیری کند درحالی که میراژ 2000 به خصوص در نسخه های ابتدایی از این نظر عقب تر هست.

تازه این ویژگی ها مربوط به خود سوخو 30 هست، ایران قرار بوده که طبق آن قرارداد خط تولید یک جنگنده پیشرفته روسی را به دست بیاورد و حتی ناوگان فعلی خودمان را هم یک ارتقا اساسی بدهیم اما با غرب گرایی دولت روحانی همه چیز عملا خراب شد.

هم اکنون ده سال از این قضیه گذشته و به کشور ما تجاوز شده است. معلوم نیست چرا خائنین داخلی جلوی این قضیه را گرفتند ولی این موضوع علنا خیانت به ملت هست و نباید آن را زیر پا گذاشت.

این که آقای بهرامی ادعای تازه ای درباره جنگنده جی 10 داشتند، یک ادعای بی پایه و اساس نیست و به شکلی سابقه دارد.

امیدواریم حالا که بحث خرید جدی شده، دیگر شاهد خیانت هایی از این دست در بحث های قراردادهای نظامی نباشیم و بتوانیم خرید قابل قبولی از چین داشته باشیم

در شرایط آتش بس شکننده کنونی، این مسئله واقعا در اولویت هست و در کنار بازسازی توان پدافندی، به صورت جدی پیگیری بشود تا حداقل بخشی از ضرباتی که ممکن است از این جنبه بخوریم، جبران شود و جلوی آن گرفته شود.

منبع: کانال پارتیزان