به نقل از فرارو، در جریان دیدار روز گذشته بنیامین نتانیاهو با دونالد ترامپ در واشنگتن، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در اقدامی جالب توجه نامه معرفی رییس جمهور ایالات متحده برای دریافت جایزه صلح نوبل را به او تقدیم کرد. این اقدام از سوی بسیاری از کارشناسان و تحلیل گران بین المللی به عنوان عملی عجیب تلقی شد زیرا هم معرفی کننده (نتانیاهو) و هم معرفی شونده (ترامپ) گزینه های صلاحیت داری برای چنین جایزه ای نیستند.

جایزه صلح نوبل، که از سال 1901 اهدا می شود، به افرادی تعلق می گیرد که به اعتقاد کمیته نوبل نروژ، تلاش های برجسته ای برای پیشبرد صلح جهانی انجام داده اند. با این حال، فرآیند نامزدی این جایزه گاهی شاهد پیشنهادهایی عجیب و غریب یا جنجالی بوده است، از جمله افرادی که به دلیل اقدامات اقتدارگرایانه، سیاست های بحث برانگیز یا حتی به صورت طنزآمیز مطرح شده اند. این گزارش به بررسی برخی از عجیب ترین نامزدهای جایزه صلح نوبل می پردازد و زمینه های تاریخی، سیاسی و اجتماعی این نامزدی ها را تحلیل می کند.

با توجه به محرمانه بودن اسامی نامزدهای جایزه صلح نوبل تا 50 سال پس از معرفی، اطلاعات موجود به مواردی محدود است که توسط معرفی کنندگان، رسانه ها یا اسناد عمومی فاش شده اند.

نامزدهای عجیب جایزه صلح نوبل

1. آدولف هیتلر (1939)

زمینه نامزدی: آدولف هیتلر، رهبر آلمان نازی و یکی از بدنام ترین دیکتاتورهای تاریخ، در سال 1939 توسط اریک گوتفرید کریستین براندت، نماینده پارلمان سوئد، نامزد جایزه صلح نوبل شد. این نامزدی به صورت طنزآمیز و به عنوان انتقادی به توافق مونیخ (1938) مطرح شد که ظاهراً برای جلوگیری از جنگ در اروپا امضا شده بود. براندت بعداً اعلام کرد که این اقدام صرفاً برای به سخره گرفتن سیاست های مماشات بود.

جزییات تاریخی: در آن زمان، هیتلر به دلیل سیاست های توسعه طلبانه و نقض حقوق بشر در آلمان نازی شناخته شده بود. این نامزدی به سرعت از سوی کمیته نوبل رد شد و هیچ گاه به مرحله بررسی جدی نرسید.

2. ژوزف استالین (1945 و 1948)

زمینه نامزدی: ژوزف استالین، رهبر اتحاد جماهیر شوروی، دو بار برای جایزه صلح نوبل نامزد شد. در سال 1945، به دلیل نقش شوروی در شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، و در سال 1948، برای تلاش های دیپلماتیک ادعایی در مذاکرات پساجنگ پیشنهاد شد. این نامزدی ها توسط برخی از اعضای پارلمان های کشورهای متحد شوروی یا افراد همسو با ایدئولوژی کمونیستی مطرح شدند.

جزییات تاریخی: استالین مسئول پاکسازی های گسترده، گولاگ ها و مرگ میلیون ها نفر در رژیم خود بود. نامزدی او در بحبوحه جنگ سرد و تنش های سیاسی بین شرق و غرب رخ داد، که نشان دهنده تلاش برخی گروه ها برای مشروعیت بخشی به رژیم شوروی بود.

3. بنیتو موسولینی (1935)

زمینه نامزدی: بنیتو موسولینی، رهبر فاشیست ایتالیا، در سال 1935 به دلیل نقشش در مذاکرات دیپلماتیک در اروپا، از جمله تلاش برای میانجی گری در مناقشات منطقه ای پیش از جنگ جهانی دوم، نامزد شد. این پیشنهاد احتمالاً توسط حامیان رژیم فاشیستی یا دیپلمات هایی مطرح شد که به دنبال تقویت روابط با ایتالیا بودند.

جزییات تاریخی: موسولینی در این دوره به دلیل سیاست های سرکوبگرانه داخلی و تهاجم به اتیوپی (1935) مورد انتقاد بین المللی قرار داشت. نامزدی او در تضاد آشکار با اقدامات نظامی گری و استعماری اش بود.

4. دونالد ترامپ (چندین بار، از جمله 2020 و 2025)

زمینه نامزدی: دونالد ترامپ، رییس جمهور سابق ایالات متحده، که برخی منتقدان او را به اقتدارگرایی متهم می کنند، چندین بار برای جایزه صلح نوبل نامزد شده است. در سال 2020، کریستین تایبرینگ-گده، نماینده پارلمان نروژ، او را به دلیل نقشش در توافق ابراهیم (عادی سازی روابط بین اسراییل و برخی کشورهای عربی) نامزد کرد. در سال 2025، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل، به دلیل تلاش های ادعایی برای صلح در خاورمیانه، و بادی کارتر، نماینده جمهوری خواه آمریکا، به دلیل ادعای میانجی گری در آتش بس بین اسراییل و ایران، او را پیشنهاد کردند. همچنین، دولت پاکستان برای نقش ادعایی در مذاکرات هند و پاکستان، نامزدی او را مطرح کرد.

جزییات تاریخی: نامزدی های ترامپ در حالی مطرح شدند که او به دلیل سیاست های تفرقه انگیز، از جمله ممنوعیت سفر اتباع برخی کشورهای مسلمان و مدیریت اعتراضات داخلی، مورد انتقاد بود. اتهامات قانونی و نقش او در حوادثی مانند حمله به کنگره آمریکا در 2021، این نامزدی ها را جنجالی تر کرد.

5. مناخم بگین (برنده 1978)

زمینه نامزدی و برنده شدن: مناخم بگین، نخست وزیر پیشین رژیم اسراییل، در سال 1978 به دلیل نقشش در امضای پیمان کمپ دیوید با مصر، که به صلح بین اسراییل و مصر منجر شد، نه تنها نامزد بلکه برنده جایزه صلح نوبل شد (به صورت مشترک با انور سادات، رییس جمهور مصر). این جایزه به دلیل پایان دادن به یکی از طولانی ترین مناقشات خاورمیانه اهدا شد.

جزییات تاریخی: بگین پیش از نخست وزیری، رهبر گروه زیرزمینی ایرگون بود که در اقدامات مسلحانه علیه نیروهای بریتانیایی و غیرنظامیان در فلسطین تحت قیمومیت بریتانیا نقش داشت. برخی منتقدان، او را به دلیل این سابقه و سیاست های سختگیرانه اش در قبال فلسطینیان، چهره ای بحث برانگیز می دانند.

6. موارد دیگر

آنگ سان سو چی (برنده 1991): آنگ سان سو چی، رهبر جنبش دموکراسی در میانمار، در سال 1991 به دلیل مبارزه مسالمت آمیز برای دموکراسی جایزه را دریافت کرد. با این حال، پس از به قدرت رسیدن، مدیریت او در بحران روهینگیا و اتهامات بی توجهی به نسل کشی، او را به چهره ای جنجالی تبدیل کرد. این موضوع باعث شد که انتخاب او در نگاه برخی عجیب به نظر برسد.

شیمون پرز و اسحاق رابین به همراه یاسر عرفات (برنده 1994): عرفات، رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین، به دلیل نقشش در توافق اسلو (1993) به صورت مشترک با اسحاق رابین و شیمون پرز از رژیم صهیونیستی این جایزه را دریافت کرد. حضور سران رژیم صهیونیستی در میان دریافت کننده گان جایزه صلح نوبل با توجه به کشتار فلسطینیان در آن مقطع برای بسیاری از کارشناسان عجیب بود.

انتهای پیام