این باید تابستانِ زندگی دیوگو ژوتا می‌بود. این فوتبالیست پرتغالی به‌تازگی اولین عنوان قهرمانی خود در لیگ برتر انگلستان را با لیورپول، باشگاهی که از سال 2020 با افتخار در آن خدمت می‌کرد، به‌دست آورده بود. کمتر از یک ماه بعد هم او لیگ ملت‌های اروپا را با تیم ملی کشورش بالای سر برد. ژوتا سپس در 22 ژوئن مراسم عروسی خود با روته کاردوسو، شریک زندگی‌ و مادر 3 فرزندش که از 13 سال قبل با او در ارتباط بود را برگزار کرد و منتظر بازگشت به لیورپول در هفته آینده برای شروع تمرینات پیش‌فصل بود.

اما سپس تلخ‌ترین چرخش سرنوشت رخ داد. ژوتا و برادرش، آندره سیلوا، در ساعات اولیه صبح پنجشنبه در منطقه‌ای دورافتاده در شمال‌غرب اسپانیا، نزدیک مرز پرتغال، در حال رانندگی بودند که خودرویشان دچار سانحه شد و هر دو نفر در این حادثه جان باختند.

این خبر دنیای فوتبال را در شوک فرو برد. ژوتا تنها 28 سال داشت و در اوج دوران حرفه‌ای خود به‌سر می‌برد که تا آن زمان 5 عنوان مهم باشگاهی و ملی را برایش به ارمغان آورده بود. او قرار بود بازیکنی کلیدی برای تیم پرتغال باشد که از شانس بالایی در جام جهانی سال آینده در آمریکا، کانادا و مکزیک برخوردار است. با این حال داستان زندگی‌اش به شکلی غم‌انگیز نیمه‌تمام ماند.

همان‌طور که هم‌تیمی‌اش در تیم ملی، کریستیانو رونالدو، در بیانیه خود گفت: «این اتفاق هیچ معنایی ندارد.»

ژوتا مهاجمی بااستعداد و چندمنظوره با مجموعه‌ای از ویژگی‌های برجسته بود. او باهوش، دریبل‌زنی روان و غیرقابل توقف بود و در محوطه جریمه یک شکارچی واقعی محسوب می‌شد. هواداران لیورپول به او لقب «ژوتای شکافنده» داده بودند، به دلیل عادت خونسرد و آرامش در انتخاب دقیق نقطه‌ای که می‌خواست توپ در تور جای گیرد.

با این حال، فوتبال تنها بخشی از داستان او بود. ژوتا نه تنها به خاطر توانایی‌اش به عنوان یک مهاجم، بلکه به دلیل گرما و دوستی‌اش به عنوان یک انسان محبوب بود. داروین نونیز، هم‌تیمی او در خط حمله لیورپول، گفت که همیشه «لبخند او را به عنوان یک همراه خوب در داخل و خارج از زمین» به خاطر خواهد داشت، و او تنها نبود.

مسیر حرفه‌ای ژوتا از کودکی در گوندومار، باشگاهی کوچک در شهر پورتو پرتغال، آغاز شد و سپس در سال 2013 به آکادمی جوانان پاسوس ده فرریرا — باشگاهی بزرگ‌تر اما در همان نزدیکی — پیوست. او در آنجا وارد فوتبال حرفه‌ای شد و اولین بازی خود را در اکتبر 2014 به عنوان بازیکن تعویضی در جام حذفی پرتغال انجام داد.

اولین فصل کامل او در تیم بزرگسالان توجه اتلتیکو مادرید، تیم اسپانیایی، را جلب کرد و در تابستان 2016 انتقال او به این تیم قطعی شد. با این حال او هرگز برای اتلتیکو بازی نکرد زیرا در فصل 17-2016 به پورتو و سپس در فصل 18-2017 به ولورهمپتون انگلیس قرض داده شد.

در لیگ چمپیونشیپ، ژوتا نقش کلیدی در صعود ولورهمپتون به لیگ برتر ایفا کرد و در 44 بازی لیگ، 17 گل به ثمر رساند و نقش مهمی در قهرمانی این تیم داشت. در میانه فصل، ولورهمپتون او را با مبلغی حدود 14 میلیون یورو به‌صورت دائم از اتلتیکو خریداری کرد.

او به‌سرعت خود را با سطح اول فوتبال اروپا وفق داد و شهرتش افزایش یافت. طی دو فصل بعدی، ژوتا 16 گل در لیگ به ثمر رساند و 6 پاس گل داد تا ولورهمپتون دو فصل متوالی در جایگاه هفتم قرار بگیرد و سهمیه لیگ اروپا را برای فصل 20-2019 کسب کند. او در صحنه اروپا نیز درخشید و در مسیر صعود ولورهمپتون از مراحل مقدماتی تا یک‌چهارم نهایی، 9 گل به ثمر رساند.

تأثیر ژوتا توجه لیورپول، قهرمان وقت لیگ برتر، و مربی‌اش، یورگن کلوپ، را جلب کرد. آنها در سال 2020 با پرداخت 41 میلیون پوند، او را به خدمت گرفتند و خط حمله‌ای که پیش‌تر شامل سه بازیکن بااستعداد محمد صلاح، روبرتو فیرمینو و سادیو مانه بود را تقویت کردند.

ستاره پرتغالی در سطح بهترین‌ها کاملاً جا افتاده بود و با حضور بازیکنان باکیفیت‌تر در اطرافش شکوفا شد. پپین لیندرز، دستیار مربی، ژوتا را «هیولای پرس» لقب داده بود (اشاره‌ای به انرژی بی‌وقفه و عادت او به تحت فشار قرار دادن مدافعان حریف). اولین گل او در پیروزی 3-1 مقابل آرسنال به ثمر رسید و در طول دوران حضورش در آنفیلد بارها تیم شمال لندن را آزار داد اما آرسنال تنها تیمی نبود که از دست او رنج کشید.

او عادت داشت در لحظات بزرگ بدرخشد. در سال 2022، در بازی برگشت نیمه‌نهایی جام کارابائو، دو گل در خانه آرسنال به ثمر رساند. در حالی که پیش‌تر با زدن پنالتی تعیین‌کننده در پیروزی مقابل لستر در ضربات پنالتی، به لیورپول کمک کرده بود به آن مرحله برسد. اخیراً نیز، او اولین گل لیورپول را تحت هدایت مربی جدید، آرنه اسلوت، که در تابستان گذشته جانشین کلوپ شده بود، به ثمر رساند.

فصل گذشته، زمانی که لیورپول در مسیر کسب عنوان قهرمانی لیگ در معرض لغزش قرار داشت، این ژوتا بود که در ژانویه در یک مسابقه حساس مقابل ناتینگهام فارست گل تساوی را به ثمر رساند.

آخرین گل ژوتا برای این باشگاه، گل پیروزی در جریان برتری یک بر صفر مقابل رقیب همشهری، اورتون در دربی مرسی‌ساید بود که لیورپول را به قهرمانی نزدیک‌تر کرد. این ضربه نمایانگر ویژگی‌های او بود؛ دریبلی زیگزاگ‌مانند، که مدافعان را به هم ریخت و سپس یک ضربه آرام و هوشمندانه که جردن پیکفورد، دروازه‌بان حریف، را با ضربه‌ای به سمت تیر نزدیک فریب داد.

در 5 فصل حضورش در لیورپول، ژوتا تمام عناوین داخلی ممکن را کسب کرد و قهرمانی در جام حذفی، جام کارابائو و لیگ برتر انگلیس را به دست آورد. او در این مدت در 182 بازی، 65 گل به ثمر رساند، آماری که اگر مصدومیت‌های متعدد در دوران حضورش در آنفیلد او را آزار نمی‌داد، می‌توانست بسیار بالاتر باشد. با این حال، وقتی او در زمین بود، همیشه یک تهدید گلزنی به شمار می‌رفت و لیورپول اغلب با حضور او تیم بهتری بود.

گفتن اینکه او مورد ستایش هواداران آنفیلد بود و خواهد ماند، کافی نیست. بعضی بازیکنان در برقراری ارتباط با هواداران دچار مشکل می‌شوند و فوتبال را صرفاً شغلی می‌بینند و باشگاه‌ها را پله‌هایی برای پیشرفت در مسیر حرفه‌ای خود می‌دانند. ژوتا اما این‌گونه نبود؛ او انرژی جمعیت پرشور خانگی لیورپول را، مثل دوران حضور در ولورهمپتون، به خوبی به کار می‌گرفت. او لیورپول را به عنوان یک شهر درک می‌کرد؛ مکانی پر سر و صدا، سخت و خام که در آن فوتبال بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد. اما او همچنین با لذت بازی می‌کرد، با اخلاق کاری بی‌وقفه و انگیزه و اشتیاق برای بهترین بودن.

آهنگی که هواداران برای او ساختند — «اوه، نام او دیوگو است»، با ملودی آهنگ «Bad Moon Rising» از گروه Creedence Clearwater Revival — به‌سرعت محبوب شد و در آنفیلد، زمین‌های میهمان و هر شهر اروپایی که لیورپول به آن سفر می‌کرد، طنین‌انداز شد.

در پشت صحنه، او به طور جهانی محبوب و مورد تحسین بود. او یک حرفه‌ای بی‌نقص بود که هرگز برای مربی‌اش مشکلی ایجاد نکرد. در بین هم‌تیمی‌ها محبوب بود اما با گروه آمریکای جنوبی لیورپول شامل داروین نونیز از اروگوئه، لوییس دیاز از کلمبیا که در رختکن آنفیلد کنارش می‌نشست، و الکسیس مک آلیستر از آرژانتین رابطه نزدیک‌تری داشت.

شور ژوتا برای فوتبال حد و مرزی نداشت. او در بازی فیفا از شرکت EA Sports بسیار ماهر بود و در سال 2021 با رکورد بی‌نقص 30 - صفر در جدول رده‌بندی قهرمانان فیفا 21 در پلی‌استیشن، رتبه اول جهان را کسب کرد. او همچنین در سال 2020، در دوران همه‌گیری کووید-19، در رقابت ePremier League Invitational که به میزبانی ولورهمپتون برگزار شد، با شکست ترنت الکساندر-آرنولد، هم‌تیمی آینده‌اش، در فینال به قهرمانی رسید.

ژوتا یکی از برترین بازیکنان ثبت‌شده فیفا 23 در اروپا شد که این امر او را واجد شرایط شرکت در لیگ قهرمانان الکترونیکی با پلی‌استیشن 5 خود کرد. شادی پس از گل «بازی ویدیویی» او — که پس از گلزنی روی چمن می‌نشست و وانمود می‌کرد با کنترلر کنسول بازی می‌کند — دو علاقه او را به هم پیوند داد. او تیم ورزش‌های الکترونیکی خود را تشکیل داد که در ابتدا در سال 2021 به نام او بود و سپس در سال 2023 به لونا گلکسی تغییر نام داد. نامی که از یکی از سه سگ بیگل او گرفته شده بود.

ورزش زندگی ژوتا بود، اما او ورزشکاری مدرن بود که درک می‌کرد ضعف‌ها چیزی نیستند که باید از آن‌ها ترسید. در اکتبر 2024، او در مصاحبه‌ای با وب‌سایت لیورپول درباره اهمیت سلامت روان و استفاده‌اش از روان‌شناسان عملکرد صحبت کرد و گفت: «صحبت کردن با کسی و بیان مشکلات به صورت شفاهی کمک می‌کند. برای من اتفاق می‌افتد، ترسی دارم، اما وقتی آن را با صدای بلند می‌گویم، احساس متفاوتی به من می‌دهد. فکر می‌کنم این یکی از دلایل خوبی است که باید با کسی صحبت کرد.»

چنین صراحت و شیوایی لزوماً در یک فوتبالیست لیگ برتری رایج نیست. اما، باز هم، دیوگو ژوتا به هیچ وجه معمولی نبود.