به نقل از خبرآنلاین، شرایط پس از جنگ اخیر و درگیری های نظامی، حتی با برقراری آتش بس، می تواند اثرات پایداری بر سلامت روان و الگوی خواب افراد باقی گذارد. گزارش های متعدد نشان می دهند که علی رغم توقف حملات، بسیاری از افراد با مشکلاتی نظیر بیداری های شبانه، کابوس های مکرر و دشواری در به خواب رفتن مواجه هستند. این پدیده به طور خاص در مناطقی که اخیراً شاهد تنش های نظامی بوده اند، مشاهده می شود.

عوامل مؤثر بر اختلالات خواب
یکی از عوامل اصلی، استرس پس از سانحه (PTSD) است که به دلیل تجربه یا شنیدن اخبار حملات ایجاد می شود. این وضعیت می تواند سیستم عصبی سمپاتیک را فعال نگه دارد، که منجر به افزایش سطح کورتیزول و اختلال در تولید ملاتونین می شود.

مطالعات نشان داده اند که تا 70 درصد افراد در مناطق جنگی پس از توقف درگیری ها، حداقل به مدت چند ماه، با کابوس های مرتبط با رویدادهای گذشته مواجه می شوند. بیداری های شبانه اغلب نتیجه ترس ناخودآگاه از بازگشت تهدیدات است، حتی در شرایطی که آتش بس برقرار شده باشد.

همچنین، تغییر در الگوی خواب عمیق و افزایش فازهای سبک خواب، از دیگر پیامدهای این تنش روانی است.

تأثیرات بر سلامت جسمانی و روانی
اختلالات خواب پس از پشت سر گذاشتن شرایط جنگی و در میانه ی آتش بس می تواند به خستگی مزمن، کاهش تمرکز و ضعف سیستم ایمنی منجر شود. کابوس ها و بیداری های مکرر، با فعال سازی پاسخ جنگ یا گریز، سطح اضطراب را بالا نگه می دارند و در صورت عدم مدیریت، ممکن است به افسردگی تبدیل شوند.

پژوهش ها نشان می دهند که افراد با الگوی خواب مختل، توانایی تصمیم گیری و حافظه کوتاه مدت خود را تا 25 درصد از دست می دهند. این اثرات، حتی در شرایطی که تهدید فوری وجود ندارد، به دلیل حافظه عاطفی مغز از رویدادهای گذشته ادامه می یابد.

راهکارهای مدیریت خواب
کابوس ها، بیداری های شبانه و دشواری در به خواب رفتن، نتیجه استرس پس از سانحه و فعال سازی حافظه عاطفی هستند. استفاده از تکنیک های تنفسی، نور ملایم، و حمایت روان شناختی، می تواند به بهبود این وضعیت کمک کند. آگاهی از این اثرات و اقدام به موقع، کلید حفظ سلامت روان و خواب است.

مدیریت این اختلالات نیازمند رویکردهای چندوجهی است. تکنیک های تنظیم تنفس عمیق، مانند روش 4-7-8 (تنفس 4 ثانیه ای، نگه داشتن 7 ثانیه ای و بازدم 8 ثانیه ای)، می تواند فعالیت سیستم عصبی را کاهش دهد و به به خواب رفتن کمک کند.

استفاده از نور ملایم در اتاق خواب، با شدت کمتر از 50 لوکس، تولید ملاتونین را تقویت می کند.

مشاوره روان شناختی نیز برای پردازش ترس های باقی مانده و کاهش کابوس ها توصیه می شود.

ایجاد یک روال ثابت پیش از خواب، مانند اجتناب از مرور منابع خبری دو ساعت قبل از خواب، می تواند الگوهای خواب را بازیابی کند.