تحریریه پارسینه: ایام سوگواری امام حسین (ع) تا همین چند سال پیش گره خورده بود با سریال های فاخر و مناسبتی که از شبکه های مختلف سیما پخش می شد و برخی از آنها به قدری جذاب و پر محتوا بودند که مخاطب را برای یکی دو ساعتی جلوی تلویزیون میخکوب می کردند. حالا، اما چند سالی است دیگر خبری از آن سریال های جذاب و دوست داشتنی نیست! صدا و سیما خیلی وقت است که به جای تولید فیلم و سریال های مناسبتی تنها اقدام به باز پخش همان محتواهای قبلی می کند؛ محتوایی که حالا دیگر برای خیلی از مخاطبان نه تنها جذاب نیست بلکه به محتوایی تکراری و کلیشه ای تبدیل شده است. این درحالی است که با شروع محرم، بسیاری از مخاطبان تلویزیون امیدوارند حال وهوای این ایام در قالب آثار تازه، خلاقانه و اثرگذار بازتاب یابد. اما واقعیت تلخ آن است که صدا و سیما هرسال با پخش مجموعه ها و فیلم های تکراری، این انتظار طبیعی را ناکام می گذارد. اینکه یک شبکه ملی در مناسبت مهم و پرمخاطبی مانند محرم به آرشیو کهنه و آزمون پس داده خود پناه ببرد، خبر از دست خالی و کفگیر ته دیگ خورده صدا و سیما و همچنین عدم احترام به مخاطب می دهد. تکرار بی وقفه مختارنامه ، یوسف پیامبر یا پخش فیلم های قدیمی بی شمار بدون هیچ بازآفرینی یا تحلیل تازه بیش از آنکه مخاطب را به تعمق وادارد، او را دل زده می کند و باعث می شود تا آن سریال ها دیگر جذابیت و لطف اولیه خود را از دست بدهند. همه اینها درحالی است که محرم فرصت بزرگی برای روایت های خلاقانه، مستندهای پژوهشی، درام های انسانی و پرداختن به ابعاد اجتماعی و اخلاقی عاشورا است. اما صدا و سیما ظاهرا سال هاست ترجیح داده مسیر کم هزینه و کم دردسر تکرار را انتخاب کند. گویی نگاهش به مخاطب، صرفا نگاه به آمار و عددی است که باید به هر قیمتی پای تلویزیون نگه داشته شود، حتی اگر با پخش آثار نخ نما شده، این هدف عملا برعکس شود. مخاطب امروز، چه مذهبی باشد و چه نباشد، انتظار بسیار بیشتری از این رسانه در ایام محرم دارد. تکرارهای خسته کننده صدا و سیما در محرم، نشانه کوچکی از بحران بزرگ تر این رسانه در فهم مخاطب و تحولات زمانه است. اگر رسانه ملی به دنبال بازگشت اعتماد عمومی است، باید این رفتارهای کم مایه را کنار بگذارد و تولید محتوای ارزشمند را جدی بگیرد. وگرنه نه فقط در محرم، بلکه در همه ایام، مخاطب راهی جز مهاجرت به رسانه های دیگر نخواهد داشت.