در این مقاله، به بررسی علم پشت آسمان مریخ می پردازیم و تفاوت های آن با آسمان زمین را کشف می کنیم. همچنین، تأثیر جو نازک مریخ، ذرات غبار معلق و پدیده های جوی عجیب این سیاره را بررسی خواهیم کرد.

برخلاف زمین که جو آن نور آبی را پراکنده می کند، مریخ جو نازکی دارد که پر از ذرات اکسید آهن (زنگ آهن) است. این ذرات ریز، نور خورشید را به گونه ای پراکنده می کنند که رنگ سرخ و نارنجی غالب می شود. در واقع، این همان دلیلی است که از دور، مریخ به عنوان سیاره سرخ شناخته می شود.

جالب اینجاست که در طلوع و غروب، آسمان مریخ آبی دیده می شود! دلیل این پدیده، پراکندگی نور در جو رقیق مریخ است که برخلاف زمین، نور آبی را بیشتر منعکس می کند.

مریخ هم مانند زمین ابر دارد، اما این ابرها بسیار متفاوت تر هستند:

ابرهای آب یخ زده: از بلورهای ریز یخ تشکیل شده اند و معمولاً در ارتفاعات بالا دیده می شوند.

ابرهای دی اکسید کربن (یخ خشک): در قطب های مریخ تشکیل می شوند و گاهی باعث بارش برف CO₂ می شوند!

ابرهای غباری: طوفان های شن مریخ، گاهی تمام سیاره را در غبار فرو می برند و آسمان را مه آلود می کنند.

مریخ میزبان بزرگترین طوفان های شن در منظومه شمسی است. این طوفان ها گاهی چنان گسترده می شوند که ماه ها طول می کشند و حتی کل سیاره را می پوشانند. در این شرایط، آسمان مریخ کاملاً تیره و نارنجی می شود و نور خورشید به سختی به سطح می رسد.

برخلاف شفق های رنگارنگ زمین، شفق مریخ معمولاً در فرابنفش دیده می شود و با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست. این پدیده به دلیل نداشتن میدان مغناطیسی قوی در مریخ رخ می دهد و بیشتر در مناطق قطبی دیده می شود.

متأسفانه خیر! رنگین کمان به دلیل قطرات آب در جو زمین تشکیل می شود، اما مریخ رطوبت کافی برای ایجاد این پدیده را ندارد.

آسمان مریخ با رنگ های عجیب، ابرهای یخی و طوفان های شن های غول آسا، یکی از شگفت انگیزترین مناظر منظومه شمسی است. با ادامه کاوش های فضایی، شاید روزی انسان بتواند از این چشم انداز به طور مستقیم لذت ببرد. تا آن زمان، تصاویر ارسالی مریخ نوردها و مدارگردها، پنجره ای به این جهان سرخ هستند