به نقل از خبر آنلاین، در روزهای بحرانی، همچون وقوع بلایای طبیعی یا جنگ، دسترسی به منابع بهداشتی، محدود می شود و مردم با مشکلات زیادی در زمینه مراقبت از بیماری های مزمن، مانند دیابت، فشار خون، بیماری های قلبی، ریوی و غیره، روبه رو می شوند. در اینگونه مواقع به رویکردهای خاص و استراتژی های مدیریت موثر نیاز است.

چالش های موجود در مدیریت بیماری های مزمن و راه حل های آن

1. دسترسی به دارو و درمان

در بحران ها معمولا دسترسی به دارو و تجهیزات پزشکی محدود می شود و این وضعیت جان افراد مبتلا به بیماری های مزمن را به خطر می اندازد.

راه حل:

استفاده از سیستم های مراقبت از راه دور، مانند مشاوره و توصیه های درمانی آنلاین، به ویژه در مناطقی که دسترسی به خدمات درمانی محدود است، تا حد زیادی مشکل درمان این بیماران را حل می کند.

2. کمبود زیرساخت های بهداشتی

در شرایط بحرانی احتمال دارد، بیمارستان ها و مراکز درمانی آسیب دیده یا پرازدحام شوند و جان بیمارانی که به مراقبت های منظم نیاز دارند، به خطر بیفتد.

راه حل:

بیماران و خانواده آنها باید آموزش های لازم در خصوص نحوه کنترل بیماری در شرایط بحرانی را دریافت کنند. از این آموزش ها می توان به شناخت علائم اضطراری، چگونگی مصرف دارو و روش های مراقبتی اشاره کرد. داروهای فرد بیمار و نسخه ها و تاریخچه پزشکی او هم باید در دسترس باشد.

همچنین در شرایط بحرانی مانند جنگ ها، باید تیم های پزشکی سیاری در محله های مختلف فعال شوند که به کمک افراد مبتلا به بیماری های مزمن بیایند.

درضمن تامین داروهای حیاتی مانند انسولین، داروهای قلبی، فشار خون و سایر داروهای مورد نیاز باید در اولویت این افراد باشد.

3. استرس و آشفتگی روان

شرایط بحرانی، به ویژه در زمان جنگ، اثر منفی زیادی روی سلامت روانی افراد می گذارد که در نتیجه تنش و اضطراب را افزایش می دهد. در اینگونه مواقع شدت بیماری افراد مبتلا به بیماری های مزمن بیشتر می شود.

راه حل:

شبکه های حمایتی مانند اعضای خانواده ها، دوستان و سازمان های امدادی می توانند نقش مهمی در بهبود وضعیت افراد مبتلا به بیماری های مزمن ایفا کنند.

4. بی نظمی در توزیع خدمات درمانی

در شرایط بحرانی، توزیع ناعادلانه خدمات درمانی ممکن است باعث شود، برخی از افراد نتوانند به درمان های مورد نیازشان دسترسی داشته باشند.

راه حل:

در شرایط بحرانی، نهادهای مسئول باید با استفاده از فناوری های در دسترس، موجودی داروها و تجهیزات را ردیابی و به طور صحیح و عادلانه توزیع کنند. درضمن باید افرادی که به بیماری های مزمن گرفتار هستند، در اولویت قرار گیرند.

5. کمبود منابع انسانی (پزشک و پرستار)

پزشکان و پرستاران ممکن است در شرایط بحرانی با فشارهای جسمی، روحی و روانی زیادی مواجه شوند که روی عملکرد آنها تاثیر منفی می گذارد. درضمن حملات به زیرساخت های بهداشتی و درمانی هم به تجهیزات پزشکی و منابع انسانی صدمه می زند. این آسیب ها از توانایی کادر درمان برای رسیدگی به بیماران می کاهد.

راه حل:

مهارت ها و توانایی پزشکان و پرستاران باید تقویت شود تا بتوانند در شرایط بحرانی، سرعت عمل بیشتری داشته باشند. از این آموزش ها می توان به مدیریت بحران، طب اورژانس و توانمندی های روانی برای مقابله با فشارهای کاری اشاره کرد. درضمن سایر کارکنان سازمان های بهداشتی هم بهتر است مجهز به مهارت هایی در کمک های اولیه شوند تا در مواقع لزوم بتوانند به کمک کادر درمان بیایند.

همچنین پایش از راه دور با فناوری های در دسترس، مانند سایت های آنلاین، تا اندازه ای کمبود پزشک را جبران می کند و بدین ترتیب از راه دور می توان به وضعیت بیماران رسیدگی کرد.

در شرایط بحرانی، جذب داوطلبانی که مهارت و توانایی کمک به کادر درمان را دارند می تواند از فشار روی پزشکان و پرستاران بکاهد. این افراد در انجام کارهای غیرپزشکی مانند توزیع دارو، مراقبت های اولیه و کمک به نقل وانتقال بیماران کمک کنند.

مدیریت بیماری های مزمن در شرایط بحرانی نیازمند تدابیرهای نوآورانه و منعطف است. با توجه به استراتژی های مهم در این زمینه می توان از بیماران نیازمند به توجه فوری، به خوبی مراقبت کرد.