به نقل از hello magazine،با نگاهی به سال گذشته، صنعت مد به یک بازی شیک صندلی بازی تبدیل شد. مدیران خلاق یکی پس از دیگری جابه جا شدند؛ نام های بزرگی مانند جاناتان اندرسون، دمنا گواسالیا و لوییز تروتر درست مثل ریشه های آویزان بوتگا، مدام در حرکت بودند.

طبیعی است که این جابه جایی ها در مد لوکس، چرخهٔ ترندها را هم دستخوش تغییر کرد. طبق معمول، این طراحان روی صحنهٔ اصلی بودند که مسیر را تعیین کردند و بیانیه های خلاقانه شان به آنچه در بازار عمومی دیده شد، شکل داد. نتیجه؟ ترکیبی رنگارنگ و درهم از گذشته و حال؛ به طوری که در بهار/تابستان 2026 شاهد شانزده شروع خلاقانهٔ جدید بودیم که آیندهٔ خانه های مد سطح بالا را نشانه می رفتند.

در حالی که نشانه هایی از SS26 از همین حالا دیده می شود—از سیلوئت های جسورانهٔ دههٔ هشتاد گرفته تا چاپ های نقاشی گونه، رمانتیسم خیال انگیز و لباس های اداری مدرن—این دو فصل قبل بودند که حال وهوای زیبایی شناختی سال را ساختند.

برندهایی مانند پرادا، رنگ بندی های بلوکی پرجنب وجوش، سیلوئت های دههٔ هشتاد و زرق وبرق پرانرژی را در مجموعه های SS26 خود ترجمه کردند.

در همین زمان، سن لوران تحت هدایت آنتونی واکارلو، سیرن اداری را به خط مقدم مد آورد؛ جایی که بلا حدید با یک ست مشکی گشاد و شیک روی صحنه بازگشت—برداشتی مُدرن از *Mad Men*.

خال خالی ها نیز در تابستان 2025 از مد سطح بالا به برندهای عمومی رسیدند؛ از موسکینو تا منگو. این چاپ پرپی در سپتامبر همان سال با کمک فندی، کمپت و سندی لیانگ اوج گرفت.

در SS25، بلا حدید برای سن لوران با کت وشلوارهای دههٔ هشتادی گشاد و رنگ های الکتریکی روی صحنه رفت.

این مفاهیم به نرمی وارد پاییز/زمستان 2025 شدند؛ فصلی که بر نوستالژی دههٔ هشتاد، ویکتوریانا، سبک اسلون رنجر به سبک پرنسس دایانا و موتیف های خزدار ماب وایف تمرکز داشت.

رنگ های سوربتی چشمگیر—از چارتروز تا صورتی ملایم—در کت واک برندهایی مانند گوچی، فندی، امیلیا ویکستد و دریِس ون نوتن دیده شد. در همین حال، گرایش های زیرزمینی به زیبایی شناسی گوتیکِ بازیگوش در سیمون روچا، نینا ریچی، شنل، کوپرنی و اِرمّانو اسکورینو در مرکز توجه قرار گرفت.

سیلوئت های وینتیج—از لباس های شب ابریشمی با لبه های دانتل تا کت های خز مصنوعی اپرایی—بار دیگر توسط میو میو، دولچه و گابانا، گوچی و کلویی به ردیف اول فشن شوها بازگشتند؛ نشانه ای از نوستالژی عمیقی که طراحان برجستهٔ مد احساس می کردند. این فصل نقطهٔ عطفی بود که نشان می داد صنعت از لوکسِ بی سروصدا خسته شده و تشنهٔ چیزی بلندتر و پرهیاهوتر است.

اگر گیج شده اید، حق دارید. صنعت مد انگار وسط چرخش گیر کرده بود و تشخیص ترندها از هم سخت شده بود. به همین دلیل تصمیم گرفتیم آن را طبقه بندی کنیم. در ادامه، ده ترندی که سال 2025 را تعریف کردند، معرفی می شود.

ترندهایی که سال 2025 را تعریف کردند

در SS25 و AW25، مد به سراغ کمد مادربزرگ ها رفت؛ سراغ چین چین ها، رافل ها و تزیینات زنانه. لباس های اسلیپ دانتلی با بندهای نازک روی تن مدل ها در کلویی، گوچی، میو میو و دی پتسا دیده شد. این رمانتیسم خیال انگیز توسط سلبریتی هایی مثل سابرینا کارپنتر، آیریس لا، لیلی جیمز و امیلی راتایکافسکی پذیرفته شد.

در ادامه لباس های نود قرار داشتند. پس از ممنوعیت این سبک در جشنوارهٔ کن 2025، بحث های زیادی شکل گرفت. برخی آن را محدودکننده می دانستند و برخی نوآورانه.

پس از زرد کره ای و صورتی ولنتینو ، نوبت به پالت جدید رسید: رنگ های سوربتی.

چارتروز و صورتی بچه گانه در AW25 همه جا دیده شدند—از گوچی و پرادا تا دیزل و مارنی.

این ترکیب رنگی در SS26 نیز ادامه یافت؛ ورساچه، بربری، هریس رید و بلومارین همگی این دو رنگ را کنار هم نشاندند.

دههٔ هشتاد برگشته بود—و چه برگشتی!

از میو میو و لویی ویتون تا تام براون و اسکیپارلی، شانه های پهن همه جا دیده می شد.

کت وشلوارهای پاور سوت نیز بازگشتی قدرتمند داشتند.

سن لوران هم با رنگ های متالیک الکتریکی—از زنگاری تا خردلی—طوفان به پا کرد.

خال خالی ها محبوب ترین ترند 2025 برای نسل Z بودند.

در SS25، این چاپ روی همه چیز دیده شد: از لباس های شیفون تا کت وشلوار و بافتنی.

نسخه های بزرگ مقیاس، متالیک و رنگ های غیرمنتظره، خال خالی را از نوستالژی قدیمی جدا کردند و به نمادی از زنانگی بازیگوش تبدیل نمودند

بوهو-شیک که در 2024 محبوب شده بود، در 2025 هم ادامه یافت.

کلویی با هدایت چمنه کمالی، ریشه های دههٔ هفتادی برند را احیا کرد: شلوارهای فلر، دامن های لایه لایه، قلاب بافی و پارچه های آفتاب خورده.

در ادامهٔ سال، نسخهٔ گوتیک این سبک نیز دیده شد—با سیلوئت های ویکتوریایی، دانتل مشکی و پالت های تیره در برندهایی مانند دی پتسا، دیلارا فیندیک اوغلو، شنل، بلومارین، دیور، ولنتینو و مک کویین

در ادامه، میو میو، پرادا و گوچی ترکیبی رنگین کمانی از دامن های میدی چاپ دار، شفاف و تزیین شده را روی کت واک فرستادند.

کت های بلند خز مصنوعی به یکی از پایه های اصلی اجراها تبدیل شدند؛ ادای دینی به زرق وبرق پرانرژی و وینتیج که به کدهای پوششی دههٔ 1980 تکیه داشت. دولچه و گابانا، مایکل کورس، کلویی، مارین سر، کیت، جیل ساندر، گابریلا هرست، اترو، نینا ریچی، روبرتو کاوالی، میو میو، رابان، اسکیپارلی، اوتولینگر، پرادا و البته فندی تنها بخشی از برندهایی بودند که این بافت بحث برانگیز را برای AW25 به اوج رساندند.

از شال های خز لیز و براق گرفته تا کلاه های ترپر ترندی، خز خود را به عنوان بافت منتخب مد پیش از فصل مهمانی ها تثبیت کرد.

در کنار بازی با رنگ های درخشان و بازآفرینی زرق وبرق دههٔ هشتاد، مد امسال با بالا بردن یقه ها سقف را هم بالا برد—به سبک فیبی فایلو برای سلین. این سبک با یقهٔ پیچیده و چانه چسب، همراه با سیلوئت کاربردی و دوبل برست، مشخص می شد و در AW25 به یکی از عناصر ثابت تبدیل شد.

استلا مک کارتنی این سیلوئت را در قالب یک ترنچ سفید تیز و تمیز بازآفرینی کرد، در حالی که کلویی نسخهٔ بوهمی خود را با آستین های بادکنکی و رنگ های خاکی ارائه داد. پروئنزا شولر، KNWLS و گوچی نیز این فرم را کش دادند و آن را در قالب بامبر، کت های بلند، شنل و انواع دیگر تفسیر کردند.

Summary بافتنی های کیچ، راگبی تاپ ها، و

بافتنی های کیچ، رنگ های متضاد غیرمنتظره و یقه های پولو، زیبایی شناسی پرپی را دوباره مطرح کردند. این سبک که با برندهایی مانند رالف لورن گره خورده است.

شنل، بَلی، لویی ویتون، میو میو و پرادا نیز به این موج پیوستند و با زیبایی شناسی های بیش ازحد شیک خداحافظی کردند. آن ها به جای آن، سراغ ظاهر مادربزرگی رفتند: بافتنی های ضخیم، دامن های میدی پلیسه و گل های چیپ که بین مد مدرسه ای و پرده های خانهٔ مادربزرگ در نوسان بودند.