به گزارش پارسینه ،کودکان می توانند بدترین منتقدان خود باشند. این امر به ویژه در مورد کودکان مبتلا به اختلالات روانی صادق است، آنها ممکن است که خود را نادیده بگیرند. آنها می توانند در الگوهای تفکر منفی که منجر به افسردگی می شود، گیر کرده، اضطرابشان تقویت شده و یا احساسات دردناکی را تجربه کنند.

به عنوان مثال، اگر دخترتان به جشن تولد دعوت نشده، ممکن است فکر کند که همه کسانی که به مهمانی رفته اند از او متنفر هستند. اگر او یک متن در نمایش مدرسه را فراموش کند ممکن است، اصرار داشته باشد که کل اجرا را خراب کرده است.

این الگوهای تفکر منفی اغلب غیرواقعی هستند، اما می توانند تأثیرات قابل توجهی بر احساسات، رفتارها و دیدگاه های جهانی داشته باشند. کارشناسان سلامت روان آن را تحریف های شناختی می نامند. گاهی اوقات از آنها به عنوان اشتباهات شناختی و یا خطاهای ذهنی یاد می کنند.

جف دروش، LCSW ، مددکار اجتماعی بالینی در موسسه Child Mind می گوید: “برخی افکار شناختی طبیعی هستند.” “همه ما دارای تفکرات اشتباه هستیم. افکار ریشه دار هستند و در زندگی کودک تاثیر گذار خواهند بود.

در درمان رفتاری شناختی (CBT)، به بچه ها آموزش داده می شود که انحرافات شناختی رایج را که ممکن است باعث احساس بد آنها شوند، تشخیص دهند. در ادامه این مقاله می خواهیم تا به بررسی 9 دسته مهم از رفتارهای شناختی بپردازیم.

دیدن همه چیز به صورت سیاه و یا سفید، رنگ خاکستری وجود ندارد. این موضوع باعث می شود تا کودک شما دارای رفتار کمال گرایی شود. این رفتار در او باعث می شود که یا بهترین دانش آموز در مدرسه باشد و یا تنبل ترین دانش آموز.

در اینجا کودک فکر می کند، آنچه را که او احساس می کند، واقعیت دارد. به عنوان مثال: اگر کودک احساس می کند، که تنها هست، یعنی کسی او را دوست ندارد.

در نظر گرفتن یک رویداد یا جزییات منفی در مورد یک موقعیت و تبدیل آن به یک الگوی جهانی که حقیقتی در کل زندگی او خواهد بود.

برچسب منفی به خود یا دیگران نسبت دادن. وقتی که مادر و یا پدر کودک چیزی را از او می گیرند، او فکر می کند که والدینش او را دوست ندارند و همیشه او را محدود می کنند.

پیش بینی چیزی که به شکل منفی پیش می رود. او نگاهی بدبینانه به رفتار دیگران دارد. به عنوان مثال: کودک فکر می کند اگر با فرد خاصی ارتباط بگیرد، آن فرد دوست ندارد که با او هم کلام شود.

او فکر می‎ کند آنچه که احساس می کند، درست است. زمانیکه در حال صحبت کردن با دیگران است، اگر فرد روبه رو کم توجهی به صحبت هایش کند، کودک فکر می کند که آن فرد او را دوست ندارد.

اگر فردی با او مخالفت کند، به اصطلاحی از کاه کوه خواهد ساخت. به عنوان مثال اگر پدرش به او اجازه ندهد که در جشن تولد دوستش برود، او با پدر خود مخالفت کرده و فکر می کند که پدرش دوست ندارد تا او در جمع دوستانش باشد.

کودک فکر می کند اگر در امتحان یا مسابقه ایی رتبه آورده است، به خاطر سعی و تلاش خودش نیست. بلکه همه چیز به خاطر بخت و اقبال است.

خیلی از ما بزرگترها هم دقیقا مانند کودکان اتفاقات بزرگ زندگی خود را پررنگ تر از اتفاقات مثبت آن می بینم. کودکان هم دقیقا مشابه ما هستند. احتمالا از کودکی شنیده اید که به شما گفته باشد، اگر من این شکلات را بخورم پدر من را دعوا خواهد کرد. در صورتیکه شاید قبلا به دلایلی پدرش او را از خوردن شکلات منع کرده است. اما قصد پدر او این موضوع نبوده که کودک هیچ وقت نمی تواند شکلات بخورد.

معمولا سرزنش کردن برای کودکانی اتفاق می افتد که از سمت والدین خود بسیار تنبیه می شوند. به همین منظور اگر کاری را انجام دهد که می داند اشتباه است ویا شاید مورد پسند والدینش نیست، حتی اگر والدین متوجه رفتار و یا کار او نشوند، ولی کودک به صورت ناخودآگاه خود را سرزنش خواهد کرد.