به گزارش پارسینه به نقل از چندثانیه، شب یلدا، بلندترین شب سال و یکی از ریشه دارترین آیین های ایرانی، حالا به ویترین عریان بحران اقتصادی بدل شده است. جشنی که قرار بود نماد گرما، همدلی و کنار هم بودن باشد، امروز برای بسیاری از خانواده ها به یک حسرت جمعی تبدیل شده است.

آمارها تکان دهنده اند:

انار 67 درصد گران تر از پارسال

هندوانه 85 درصد افزایش قیمت

کیوی و سیب بیش از 50 درصد

این دیگر گرانی مقطعی نیست؛ حمله مستقیم تورم به فرهنگ و هویت ایرانی است.وقتی یک خانواده کارگری یا حتی طبقه متوسط، توان خرید چند قلم میوه ساده برای یک شب سنتی را ندارد، یعنی اقتصاد فقط سفره ها را کوچک نکرده، بلکه فرهنگ را هم نشانه گرفته است. یلدا که روزی متعلق به همه بود، حالا آرام آرام به جشنی طبقاتی تبدیل می شود؛ جشنی برای توانستن ، نه خواستن .

مسئله فقط انار و آجیل نیست. مسئله این است که تورم افسارگسیخته، شادی های کوچک مردم را هم بلعیده است. وقتی سنت ها به کالای لوکس تبدیل می شوند، زنگ خطر برای انسجام اجتماعی و هویت فرهنگی به صدا درمی آید. کودکانی که یلدا را فقط در عکس ها و شبکه های اجتماعی می بینند، فردا چه نسبتی با این فرهنگ خواهند داشت؟

اقتصاد بیمار، فرهنگ را قربانی می کند.

بی توجهی به معیشت مردم، یعنی بی توجهی به ریشه های اجتماعی. نمی شود از حفظ فرهنگ گفت، اما مردم را زیر بار گرانی له کرد. نمی شود از هویت ایرانی سخن گفت، اما اجرای ساده ترین آیین های آن را ناممکن ساخت.

با این حال، اگرچه سیاست گذاران در خوابند، مردم هنوز بیدارند. یلدا را می شود زنده نگه داشت؛ نه با سفره های پرزرق وبرق، بلکه با معنا. با یک انار ساده، یک قاچ هندوانه، حافظ خوانی، قصه گویی، خنده و کنار هم بودن. یلدا را از بازار پس بگیریم و به خانه ها برگردانیم.

اما این خلاقیت مردمی، جای مسئولیت اقتصادی را پر نمی کند. تورم اگر مهار نشود، فردا نوبت کدام آیین است؟ نوروز؟ چهارشنبه سوری شد؟