به گزارش پارسینه ؛ تیمی از محققان ایتالیا، ایالات متحده و استرالیا داده های بیش از 48000 کودک و نوجوان در سراسر جهان را که از الگو های غذایی مختلفی پیروی می کردند، تجزیه و تحلیل کردند تا اثرات آن را بر سلامت، رشد و کفایت تغذیه ای بررسی کنند.

محققان دریافتند که رژیم های غذایی گیاهی سرشار از مواد مغذی هستند، اما اگر با غذا های غنی شده یا مکمل ها جبران نشوند، ممکن است منجر به کمبود برخی از عناصر ضروری شوند.

یافته های کلیدی

این مطالعه نشان داد که کودکان گیاهخواری که از گوشت و ماهی پرهیز می کنند، اما لبنیات و تخم مرغ مصرف می کنند، در مقایسه با گوشتخواران، مقادیر بیشتری فیبر، آهن، اسید فولیک، ویتامین C و منیزیم مصرف می کنند، در حالی که مقادیر کمتری انرژی، پروتیین، چربی، ویتامین B12 و روی دارند. اگرچه شواهد مربوط به رژیم های غذایی وگانِ سختگیرانه (پرهیز از تمام محصولات حیوانی و تکیه صرف بر غذا های گیاهی) محدود بود، اما الگو های مشابهی را نشان داد.

نتایج همچنین نشان داد که کودکان وگان کمتر چاق، سبک تر و کمی کوتاه تر بودند و شاخص توده بدنی، توده چربی و محتوای مواد معدنی استخوان پایین تری داشتند.

دکتر جانت بیزلی، دانشیار دپارتمان های تغذیه و غذا و دارو در دانشگاه نیویورک، توضیح می دهد: سطح ویتامین B12 بدون مکمل یا غنی سازی کافی نبود و دریافت کلسیم، ید و روی اغلب در پایین ترین حد توصیه شده بود، که این عناصر کلیدی را برای کودکان وگان در نظر می گیرد.

او افزود: دریافت کلسیم به ویژه در این کودکان کم بود.

فواید سلامتی

این مطالعه نشان داد که کودکان وگان و گیاهخوار شاخص های سلامت قلبی عروقی بهتری نسبت به کودکان گوشتخوار نشان می دهند و سطح کلسترول کل و LDL (کلسترول "بد") پایین تری دارند.

محققان تأکید می کنند که رژیم های غذایی گیاهی در صورت برنامه ریزی دقیق، گزینه سالمی برای کودکان هستند و می توانند هم از نظر زیست محیطی و هم از نظر سلامتی مفید باشند. آنها مشاوره با متخصصان تغذیه و متخصصان اطفال را برای اطمینان از برآورده شدن تمام نیاز های تغذیه ای، با تمرکز بر عناصر ضروری مانند ویتامین B12، کلسیم، ید، آهن و روی توصیه می کنند.

نیاز به تحقیقات بیشتر

محققان به نیاز به دستورالعمل های واضح و مبتنی بر شواهد برای حمایت از خانواده ها در برنامه ریزی رژیم های غذایی سالم گیاهی اشاره می کنند، در عین حال هشدار می دهند که یافته های فعلی به دلیل تنوع در روش ها و گروه های جمعیتی و دشواری ارزیابی دقیق میزان مصرف مواد غذایی محدود است.