به نقل از عصر ترکیه، امشب اوج بارش شهابی جوزایی است؛ فرصتی برای دیدن صدها شهاب در ساعت و تجربه رصدی کم نظیر.

امشب می توانید جلوه ای خیره کننده از این بارش شهابی را تجربه کنید و شاهد عبور شهاب ها از کانون بارش در صورت فلکی جوزا باشید.

بارش شهابی؛ از ریشه های نجومی تا افسانه های قدیمی
بارش شهابی پدیده ای است که بر اثر برخورد زمین با توده های به جا مانده از دنباله دارها رخ می دهد. دنباله دارهایی که در مسیرهای معمولاً نزدیک حرکت می کنند، هر از گاهی از کنار خورشید عبور می کنند. از آنجا که از یخ و سنگ تشکیل شده اند، با نزدیک شدن به خورشید یخ های آن ها ذوب می شود و سنگ ها یا سنگ ریزه هایشان در مدار خود باقی می ماند و همین ذرات منجر به ایجاد بارش شهابی می شوند.
زمانی که زمین وارد این توده های ذرات می شود، آن ها به درون جو زمین وارد می شوند و با ایجاد اصطکاک با جو، شهاب هایی در آسمان دیده می شود. وقتی تعداد این شهاب ها زیاد باشد، این پدیده به یک بارش شهابی تبدیل می شود.

علی ابراهیمی سراجی، مسئول رصدخانه ماهانی در این باره می گوید: بارش شهابی پیشینه ای بسیار قدیمی دارد. زمانی عوام مردم آن را نشانه ای شوم تلقی می کردند و در مقابل، برخی دیگر آن را خوش یمن می دانستند. گاهی نیز شاهد رگبارهای شهابی بسیار پرشمار بوده ایم؛ به ویژه رگبارهای شهابی اسدی که در برخی سال ها تعداد بسیار زیادی شهاب را در طول شب در آسمان نمایان می کرد و توجه مردم را به خود جلب می نمود.

بارش های شهابی امروزه می توانند بسیار جذاب باشند، زیرا با حضور در خارج از شهر و دور شدن از آلودگی نوری می توان آن ها را به خوبی رصد کرد و از دیدن زیبایی های این پدیده لذت برد.

داستان بارش جوزایی
در توضیح جزییات این پدیده سراجی چنین توضیح می دهد: بارش شهابی جوزایی برخاسته از بقایای جرمی است که به سیارکی به نام فایتون 3200 تعلق دارد. این سیارک که رفتاری شبیه یک دنباله دار نشان می دهد، باعث شده برخی دانشمندان معتقد باشند ممکن است یک دنباله دار خاموش باشد که در منظومهٔ شمسی باقی مانده و اکنون کمی فعالیت از خود نشان می دهد. فایتون هر 1.4 سال یک بار به دور خورشید می گردد و در هر عبور، مدار خود را از سنگ ریزه ها غنی تر می کند.

راز دیدنی شهاب ها در صورت فلکی جوزا
به همین دلیل بارش شهابی جوزایی یکی از بهترین و پربارترین بارش های شهابی سال است. معمولاً هر سال بین 120 تا 150 شهاب در ساعت در اوج آن دیده می شود. از آنجا که کانون بارش از ابتدای شب طلوع می کند، می توان از همان ساعات اولیه شب تا بامداد شهاب های فراوانی را در آسمان مشاهده کرد.

البته کانون این بارش در صورت فلکی دوپیکر یا جوزا و در نزدیکی ستارهٔ کاستور قرار دارد. به دلیل یک پدیده پرسپکتیوی یا عمق نمایی، ما چنین احساس می کنیم که شهاب ها از یک نقطهٔ مشخص در آسمان که به آن کانون بارش گفته می شود، به سمت ما حرکت می کنند، در حالی که در واقعیت همهٔ آن ها در مسیرهای موازی وارد جو زمین می شوند.

مشاهده شهاب ها را تجربه کنید
برای مشاهده بارش های شهابی باید از شهرها فاصله گرفت و به مناطقی رفت که از آلودگی نوری دور باشند. در چنین مکان هایی، اگر آسمان شفاف و تقریباً عاری از ابر یا غبار باشد، می توان تعداد بسیار بیشتری شهاب را در آسمان دید و تجربهٔ دل انگیزتری از این پدیده داشت.

این پدیده در تمامی مناطق کشور به شرط دوری از آلودگی نوری با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است و نیازی به تلسکوپ یا ابزارهای خاص ندارد.

بارش های شهابی علاوه بر جذابیت بصری، برای بسیاری از علاقه مندان به نجوم جنبهٔ علمی هم دارد. برخی افراد شهاب ها را ثبت می کنند و مشخصات آن ها را برای مراجع بین المللی، مانند اتحادیهٔ بین المللی بارش های شهابی ارسال می کنند. این مراکز با تحلیل داده های دریافتی، رفتار توده های ذرات را بررسی کرده و زمان و شدت بارش های آینده را پیش بینی می کنند.

بنابراین این پدیده می تواند بسیار جذاب باشد؛ هم از نظر بصری که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است، هم از نظر رادیویی که می توان پارازیت های ناشی از ورود شهاب ها را ثبت کرد و هم از نظر عکاسی که امکان ثبت تصاویر بسیار زیبا و چشم نواز از آسمان را فراهم می کند.