به نقل از فرارو، با افزایش استفاده از اصطلاحاتی مانند پرچم قرمز و سبز در دنیا ی قرارهای عاشقانه، مفهوم تازه تری به نام پرچم صورتی نیز مطرح شده که کارشناسان معتقدند شناخت و گفت وگو درباره آن می تواند از بروز مشکلات جدی تر در روابط جلوگیری کند.

در مقابل، پرچم های سبز نشانه هایی از یک رابطه سالم و شریک قابل اعتماد هستند؛ مانند ارتباط مؤثر، ایجاد فضایی امن برای ابراز احساسات و توانایی بودنِ خودِ واقعی در کنار طرف مقابل.

اما در میان این دو، نوع دیگری از نشانه ها نیز وجود دارد که کمتر درباره آن صحبت شده: پرچم های صورتی. این پرچم ها نه زنگ خطر کامل اند و نه نشانه ای از سلامت کامل رابطه؛ بلکه در منطقه ای میانی قرار می گیرند و اغلب به ظرافت خود را نشان می دهند. کارشناسان روابط در ادامه توضیح می دهند که پرچم صورتی چیست، چگونه باید آن را تشخیص داد و بهترین شیوه برخورد با آن چیست.

دامونا هافمن، مربی قرارهای عاشقانه، توضیح می دهد پرچم صورتی نشانه هایی ظریف و اولیه از این است که شاید دو نفر برای رابطه ای بلندمدت مناسب یکدیگر نباشند . او تأکید می کند که برخلاف پرچم های قرمز که تقریباً برای همه قابل تشخیص هستند، پرچم های صورتی نرم تر و پنهان تر اند و معمولاً تنها زمانی دیده می شوند که با دقت به رفتارها توجه کنیم. با این حال، همین نشانه های ظریف اگر نادیده گرفته شوند، می توانند به مسائل جدی تری تبدیل شوند.

هافمن می گوید: پرچم صورتی از آن دسته نشانه هایی است که آسان می توان آن را نادیده گرفت. ممکن است به خود بگویید “چیز مهمی نیست” و همین بی توجهی باعث شود بعدها به پرچم قرمز تبدیل شود. در مقابل، ممکن است برخی افراد این نشانه های کوچک را اشتباهاً به عنوان یک مشکل اساسی تلقی کنند، در حالی که اگر درباره شان صحبت کنند، قابل حل هستند.

آلیشا جِنی، درمانگر و مدیر مرکز مشاوره نیز بر اهمیت توجه به پرچم های صورتی تأکید می کند. او معتقد است: گاهی پرچم صورتی نشانه ای است که در سطح شهودی احساس می کنید چیزی کمی نامتوازن است، اما نیاز دارید به رابطه زمان بدهید تا شدت و اهمیت آن را بسنجید. این نشانه ها همچنین ممکن است محرک هایی باشند که از روابط گذشته باقی مانده و باید به شکل آگاهانه با آن ها روبه رو شوید.

پرچم صورتی در روابط مختلف شکل های گوناگونی پیدا می کند، اما برخی نمونه ها شایع تر هستند. یکی از نشانه های رایج، فردی است که هیچ گاه نظر مشخصی ندارد؛ این که مثلاً همیشه بگوید فرقی نمی کند کجا غذا بخورید یا چه کاری انجام دهید. تفاوت های سیاسی یا اعتقادی نیز می تواند جزو پرچم های صورتی باشد؛ مسائلی که شاید در ابتدا کوچک به نظر برسند اما در ادامه می توانند زمینه ساز اختلاف شوند.

برخی نشانه ها روزمره تر و کوچک ترند؛ مانند شلخته بودن، یا این که طرف مقابل به اندازه انتظار شما پیام نمی فرستد. این مسائل لزوماً دلیل پایان رابطه نیستند، اما نباید آن ها را کاملاً نادیده گرفت. تغییر در میزان توجه و رفتار نیز می تواند پرچم صورتی باشد: اگر فردی در ابتدای رابطه بسیار محبت آمیز بوده، اما به تدریج این رفتار کاهش یابد، لازم است به آن توجه شود. تغییر در صمیمیت بدنی یا تلاش کمتر برای برنامه ریزی قرارهای عاشقانه نیز ممکن است نشان دهنده موضوعی باشد که باید بررسی شود.

او همچنین به ناسازگاری در زبان عشق اشاره می کند. اگر یکی از طرفین از طریق لمس بدنی عشقش را بروز می دهد و دیگری از طریق انجام کارهای مفید، این تفاوت می تواند سبب سوء تفاهم شود. هرچند اگر دو طرف مایل باشند به نیازهای یکدیگر توجه کنند، این اختلاف جدی نخواهد بود.

سارا وایزبرگ، روان شناس، یادآور می شود که تنها رفتار طرف مقابل اهمیت ندارد؛ بلکه احساسات، افکار و واکنش های خودمان نیز باید بررسی شوند. او می گوید: اگر می بینیم خودمان به شکلی ناخواسته به طرف مقابل آسیب می زنیم یا رنجیده می شویم، بهتر است مکث کنیم و از خود بپرسیم علت چیست. شاید این واکنش نشانه ای از احساسات عمیق تر درباره رابطه باشد.

تریسی راس، مددکار اجتماعی و متخصص زوج درمانی، معتقد است پرچم های صورتی اغلب به دلیل نامحسوس بودن، حتی می توانند از پرچم های قرمز خطرناک تر باشند. پرچم های قرمز معمولاً واضح ترند، اما پرچم صورتی ممکن است چند بار تکرار شود تا توجه شما را جلب کند. اگر چیزی مدام ذهنتان را درگیر می کند، بد نیست دقیق تر آن را بررسی کنید.

او پیشنهاد می کند از خود بپرسید: آیا این مسئله قابل حل است؟ آیا طرف مقابل مایل است برای حل آن با من همکاری کند؟ آیا وقتی نگرانی ام را مطرح می کنم، واقعاً به حرفم گوش می دهد؟

گاهی بررسی یک پرچم صورتی باعث می شود متوجه شوید پشت آن یک پرچم قرمز پنهان بوده است. مثلاً شاید ببینید فرد از گفت وگو و حل مسئله فرار می کند. در این صورت، موضوعی که در ابتدا کوچک به نظر می رسید می تواند به نشانه ناسازگاری جدی تبدیل شود.

راس همچنین هشدار می دهد نباید هر توقع یا نیاز شخصی را به عنوان پرچم صورتی تعبیر کرد. هیچ فردی نمی تواند تمام نیازهای شریکش را بدون استثناء برآورده کند. مهم است که فرد ابتدا درون خود احساس کامل بودن داشته باشد و بعد بفهمد از رابطه چه می خواهد.

راس می گوید: چه پرچم صورتی باشد چه قرمز، نباید آن را نادیده گرفت. دوری از بررسی مشکل، اغلب به شکل گیری مسائل بزرگ تری در رابطه منجر می شود. به جای سرکوب یا بی اعتنایی، بهتر است ابتدا درباره احساس خود فکر کنید و سپس در زمان مناسب آن را مطرح کنید.

لیز هیگینز توصیه می کند این موضوع را با یک فرد مطمئن یا حتی درمانگر در میان بگذارید، مخصوصاً اگر در مراحل ابتدایی رابطه هستید. او تأکید می کند در روزهای اول آشنایی، گفتن همه نگرانی ها به صورت یک باره ممکن است نتیجه مطلوبی نداشته باشد؛ بنابراین باید تعادل را حفظ کرد.

رِیچل نیدل، روان شناس، نیز می گوید پرچم صورتی فرصتی برای بهبود ارتباط است: نحوه صحبت درباره این نگرانی ها خودش آزمونی است برای اینکه ببینید رابطه قابلیت رشد و ادامه دارد یا خیر. در یک رابطه سالم باید بتوانید احساسات و دغدغه هایتان را با آرامش و صداقت مطرح کنید.

او همچنین توصیه می کند روی جنبه های مثبت رابطه نیز تمرکز شود. گاهی تعامل صادقانه باعث می شود متوجه شوید مسئله آن قدرها جدی نیست و قابل حل است. هافمن نیز در پایان یادآور می شود: پرچم صورتی نباید باعث وسواس یا نگرانی بیش از حد شود. تنها باید آن ها را نشانه کنجکاوی و دقت بیشتر بدانیم.