به نقل از خبرانلاین یک هفته پس از قرعه کشی جام جهانی 2026، آمارها نشان می دهند تیم ملی ایران از لحاظ میانگین سنی در جمع مسن ترین تیم های حاضر قرار دارد. بر اساس آخرین فهرست تیم ها در اردوی ملی ماه نوامبر 2025، میانگین سنی ایران بدون حضور جهانبخش و آزمون 29.1 سال بود و تنها پاناما، مراکش، الجزایر و کلمبیا بازیکنان مسن تری دارند. از میان تیم های آسیایی، ایران پیرترین تیم است و این موضوع می تواند در رقابت های آینده مانند جام ملت های 2027 چالش هایی برای کادر فنی ایجاد کند.

در سوی مقابل، اروگوئه با میانگین سنی 23.6 سال جوان ترین تیم جام است و پس از آن غنا، اکوادور، آمریکا و نروژ قرار دارند. با بازگشت برخی ستارگان اصلی، احتمالاً میانگین سنی تیم های جوان افزایش خواهد یافت، اما ایران همچنان در بخش پیرترین ها جای دارد و تجربه بازیکنانش می تواند نقطه قوت آنها باشد.

یکی دیگر از نکات قابل توجه، میزان حضور لژیونرها در تیم ملی است. در جام جهانی 2018 و 2022، بخش بزرگی از استخوان بندی تیم ایران از بازیکنان خارج از لیگ داخلی تشکیل می شد، اما در فهرست نهایی جام جهانی 2026، تنها 28.6 درصد بازیکنان لژیونر هستند. این یعنی ایران بیشتر به ستارگان لیگ داخلی خود اتکا دارد و می تواند ترکیبی از هماهنگی و شناخت داخلی را در زمین ارائه کند.

در نقطه مقابل، تیم های قطر و عربستان هیچ بازیکنی در لیگ های خارجی ندارند و تمام ستارگان آنها در لیگ داخلی بازی می کنند. همچنین پنج تیم کیپ ورد، ساحل عاج، کوراسائو، سنگال و هاییتی تمام بازیکنان خود را از خارج از لیگ داخلی انتخاب کرده اند. نیوزیلند با 82.6 درصد بازیکن لژیونر و بلژیک با 83.3 درصد، نمونه ای از تیم هایی هستند که به بازیکنان خارج از لیگ تکیه دارند. این شرایط نشان می دهد ایران با ترکیبی از تجربه داخلی و هماهنگی تیمی می تواند شانس رقابت با تیم های دیگر را افزایش دهد.

حضور در لس آنجلس به سود ایران

یکی از عواملی که می تواند در عملکرد تیم ها تأثیر مستقیم داشته باشد، میزان سفر و جابه جایی در مرحله گروهی است. تیم ملی ایران مجموعاً 1553 کیلومتر در سه بازی گروهی جابه جا خواهد شد، رقمی که در مقایسه با بسیاری از تیم ها کمترین فشار سفر را نشان می دهد. این یعنی بازیکنان ایران می توانند با انرژی بیشتری در زمین حاضر شوند.

برای مقایسه، بلژیک با بیش از 3297 کیلومتر جابه جایی بیش از دو برابر ایران مسیر دارد و نیوزیلند نیز با 1744 کیلومتر در مقایسه با ایران، مسیری سخت تر را تجربه خواهد کرد. در سوی دیگر، مصر با تنها 383 کیلومتر سفر، کم مسافت ترین تیم گروه ایران است. با توجه به اینکه بازی سوم ایران مقابل مصر برگزار می شود، میزان اختلاف سفر در آن مرحله ممکن است بر نتیجه تأثیرگذار باشد. با این حال، دو بازی نخست ایران بدون نیاز به پرواز انجام می شود و این فرصت مناسبی برای استراحت و آماده سازی بازیکنان فراهم می کند.

ترکیب تجربه، هماهنگی و استراتژی

با بررسی سه شاخص مهم میانگین سنی، میزان لژیونرها و سفرهای تیم ها، می توان گفت ایران ترکیبی از تجربه و هماهنگی داخلی دارد که می تواند به نفع تیم باشد. میانگین سنی بالا، هرچند تجربه بازیکنان را نشان می دهد، ممکن است در بازی های فشرده چالش ایجاد کند، اما اتکا به بازیکنان داخلی و مسیر کوتاه سفر، مزیت های مهمی برای تیم ملی محسوب می شوند.

در نهایت، این داده ها نشان می دهند که ایران با برنامه ریزی دقیق و مدیریت مناسب انرژی بازیکنان، می تواند در گروه خود عملکرد قابل توجهی ارائه کند و شانس خود را برای عبور از مرحله گروهی افزایش دهد. ترکیب تجربه، هماهنگی و استراتژی، می تواند نقطه تمایز ایران در جام جهانی 2026 باشد.