به نقل از بهداشت نیوز، کارشناسان سلامت می گویند کاهش میل جنسی همیشه به معنای اختلال نیست و در بسیاری موارد می توان با تغییرات ساده سبک زندگی آن را بهبود بخشید. به گفته متخصصان، افزایش فعالیت بدنی یکی از مهم ترین عوامل مؤثر است؛ زیرا حتی میزان اندکی ورزش منظم می تواند سطح انرژی، خلق وخو، سلامت قلب و کاهش وزن را بهبود داده و در نتیجه، میل جنسی را تقویت کند.

مطالعات نشان می دهد چاقی و کم تحرکی با اختلال عملکرد جنسی ارتباط مستقیم دارد. در تحقیقی مشخص شد مردانی که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتری داشتند، 30 درصد بیشتر در معرض اختلال نعوظ قرار داشتند و حدود نیمی از آنها با کاهش عملکرد جنسی مواجه بودند. همچنین سلامت قلب و آمادگی قلبی ـ عروقی در زنان، یکی از عوامل مهم در کیفیت برانگیختگی جنسی محسوب می شود.

در حوزه تغذیه نیز پژوهش ها نشان می دهد برخی خوراکی ها مانند صدف خام، آووکادو، انواع توت ، اسفناج، هندوانه و سبزیجات معطر می توانند با بهبود گردش خون و افزایش انرژی، میل جنسی را تقویت کنند. در مقابل، مصرف الکل، چربی های اشباع و ترانس، نعناع، ریشه شیرین بیان و برخی محصولات سویا ممکن است باعث کاهش میل جنسی شوند.

یکی دیگر از عوامل مهم، مدیریت استرس است. استرس مزمن با افزایش هورمون کورتیزول می تواند هورمون های جنسی را کاهش دهد. تکنیک های آرام سازی، مدیتیشن، یوگا و حذف عوامل استرس زا از جمله راهکارهای توصیه شده است.

تحقیقات همچنین کیفیت خواب را عاملی تعیین کننده می داند. رعایت بهداشت خواب، تنظیم ساعت خواب، دوری از صفحه نمایش ها در شب و پرهیز از مصرف کافیین و الکل پیش از خواب می تواند به بهبود میل جنسی کمک کند.

از سوی دیگر، کارشناسان روابط عاطفی می گویند احساس نزدیکی عاطفی با شریک زندگی، نقش قابل توجهی در افزایش میل جنسی دارد. توجه، گفت وگوی بیشتر، لمس های محبت آمیز و شناخت زبان عشق یکدیگر از جمله توصیه های متخصصان است. در موارد لزوم، مشاوره زوج درمانی نیز می تواند مؤثر باشد.

پژوهش ها درباره افراد ترنسجندر نیز نشان می دهد کاهش میل جنسی پس از هورمون درمانی معمولاً موقتی است و بسیاری از افراد با گذشت زمان به سطح قبلی یا بالاتر بازمی گردند.

به طور کلی، متخصصان تأکید می کنند کاهش میل جنسی امری شایع و اغلب قابل درمان است و افراد می توانند با مشورت پزشک و ایجاد تغییرات در شیوه زندگی، بهبود قابل توجهی در این زمینه تجربه کنند.