به نقل از خبرورزشی، ورزشگاه آزادی هویت ملی دارد. نگین درخشان ورزش آسیا در دهه 70 میلادی که طی تمام این 5 دهه خانه تیم ملی و مکان امن برای دو تیم بزرگ و پرطرفدار فوتبال ایران بوده که درست مثل آن داستان معروف، وقت نبودنش همه به ارزش آن پی بردند!

حکایت غلامی که در کشتی بی تابی می کرد و حکیمی که دستور داد او را به دریا بیندازند تا در بازگشت به کشتی، قدر عافیت را دانسته و دیگر بی تابی نکند. در سال هایی که ورزشگاه آزادی با تمام کمبودها و آن چمن پر از دست انداز، وجود داشت استقلال و پرسپولیس و کل فوتبال دوستان متوجه ارزش و اهمیتش نبودند.

حالا که در این سال ها ورزشگاه آزادی از دسترس فوتبال خارج شده، تازه همه متوجه این کمبود شده و مدام از بالا تا پایین فوتبال، همه سراغ آزادی را می گیرند. آنقدر مهم شده که مربیان و مدیران و بازیکنان استقلال و پرسپولیس به درستی همواره می گویند اگر بازی های ما در آزادی بود، جایگاه ما در جدول اینجا نبود.

تیم ملی هم از بابت نبودن آزادی ضربه خورده و دیدیم با روی کار آمدن دولت جدید، موضوع آنقدر مهم بود که وزیر تازه وارد بلافاصله دستور داد آزادی باید برسد. مدیری که از اول صادقانه گفته بود آزادی تا بهار 1405 نمی رسد، برکنار شد اما حالا همه متوجه درستی حرف او شده اند!

همه این ها هیچ! در این روزها که همه پیگیر روند پیشرفت بازسازی ورزشگاه آزادی هستند، یک خبر باعث نگرانی همه فوتبال دوستان شد. مدیرعامل شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی گفته: به سمت چمن هیبریدی حرکت خواهیم کرد، در امر واگذاری آن مناقصه عمومی برگزار می کنیم. فاز بهره برداری از 10 روز آینده انجام می شود. تعویض چمن باعث تعویق بهره برداری نخواهد شد.

اما چرا باید مجهز شدن مهم ترین ورزشگاه ما به چمنی که تمام ورزشگاه های مدرن دنیا از آن استفاده می کنند، باعث نگرانی شود؟ چون ما تجربه قرارداد بستن با شرکت ها و ادعای نصب چمن هیبریدی را داریم! اتفاقی که چند ماه پیش در ورزشگاه یادگار امام تبریز رخ داد و هنوز هم کسی آن را گردن نمی گیرد!

از مبلغی که بابت این کار هزینه شده -طبق ادعاها از 50 میلیارد تا بالای 100 میلیارد که خداداد عزیزی اخیراً گفت و به عنوان مدیر تراکتور که مالک این باشگاه هزینه بازسازی یا بخش عمده آن را تقبل کرده است، در این یک مورد مطلع محسوب می شود- تا مسئول انتخاب آن شرکت و اینکه چرا و چگونه به دو ماه نرسیده، چمن یادگار امام که قرار بود آبروی تنها نماینده ما در لیگ نخبگان آسیا باشد، این گونه باعث آبروریزی شد!

و البته که خانه به دوشی تراکتور که بازی های اخیرش را در ورزشگاه شهید سلیمانی یا همان بنیان دیزل برگزار می کند، از دیگر پیامدهای این ماجراست. اگر خدای نکرده همان تفکر قرار باشد برای ورزشگاه آزادی نیز چمن هیبریدی بیاورد، مصیبت های تیم ملی و آیروریزی بین المللی یک طرف، استقلال و پرسپولیس نیز دوباره آواره این شهر و آن شهر و خانه به دوش خواهند شد!