به نقل از ایلنا، استقلال در فصل جاری تا اینجای کار 18مسابقه در لیگ برتر، جام حذفی، سوپرجام و لیگ قهرمانان آسیا انجام داده و حاصل این بازی ها به ثمر رساندن 24گل بوده است. این آمار در نگاه نخست قابل قبول و حتی امیدوارکننده به نظر می رسد، اما بررسی دقیق تر نشان می دهد بخش قابل توجهی از این گل ها توسط وینگرها و هافبک ها به ثمر رسیده و نقش مهاجمان نوک ـ که در فوتبال امروز مهم ترین رکن گلزنی محسوب می شوند ـ چندان پررنگ نبوده است. همین نقطه ضعف جدی می تواند در ادامه فصل استقلال را دچار مشکل کند و مانع از رسیدن به اهداف بزرگ باشگاه شود.

در فهرست گلزنان استقلال نام هایی چون یاسر آسانی، منیر الحدادی و کوشکی بیش از سایرین به چشم می خورد. این سه بازیکن که عمدتاً در خطوط کناری یا پشت مهاجم بازی می کنند، بیشترین نقش را در تولید گل برای استقلال داشته اند. از سوی دیگر بازیکنانی نظیر چشمی، گودرزی، رضاییان و اسلامی نیز ردپایی در گل های تیم داشته اند و توانسته اند در مقاطع مختلف به کمک تیم بیایند.

نکته نگران کننده آنجاست که مهاجمان مرکزی استقلال سهم بسیار کمی در گل های زده دارند. اگرچه فوتبال مدرن نقش وینگرها و هافبک ها را بیش از گذشته برجسته کرده، اما هیچ تیم مدعی ای بدون مهاجم نوک گلزن نمی تواند در کورس قهرمانی باقی بماند.

در میان مهاجمان، سعید سحرخیزان با زدن 3گل، بویژه در بازی های اخیر، نشانه هایی از پیشرفت و امیدواری را بروز داده است. با این حال، سه گل در 12هفته لیگ برتر و چند مسابقه دیگر برای مهاجم محوری استقلال آماری نیست که بتوان از آن به عنوان یک پشتوانه جدی یاد کرد. استقلال برای فتح لیگ و موفقیت در سایر رقابت ها نیازمند مهاجمی است که در هر چند بازی حداقل یک گل بزند و بار گلزنی تیم را بر دوش بکشد. سحرخیزان تلاش زیادی کرده، دوندگی بالایی دارد و تا حدودی پیشرفت کرده، اما هنوز نمی توان او را مهاجمی دانست که با تکیه بر توانایی اش نگرانی خط حمله استقلال برطرف شود. فقط زمانی می توان از او انتظار یک مهاجم محوری و واقعی را داشت که روند فعلی اش را ارتقا و تعداد گل هایش به شکل چشمگیری افزایش دهد.

بازیکنانی همچون داکنر نازون، موسی جنپو و محمدرضا آزادی نیز نتوانسته اند انتظارات را برآورده کنند. نازون تاکنون گلی برای استقلال نزده و در فرم خوبی قرار ندارد. جنپو هم علیرغم تلاش هایش در خلق موقعیت و بازیسازی، مهاجمی گلزن و تمام کننده نشان نداده است. آزادی نیز عملکردی ضعیف تر از سایر مهاجمان داشته و عملاً نتوانسته جایگاهی ثابت در ترکیب به دست آورد. این عملکرد نه چندان مطلوب خط حمله سبب شده استقلال بیش از حد به وینگرها و هافبک ها وابسته باشد؛ مسأله ای که در ادامه فصل می تواند خطرناک باشد، زیرا در فوتبال حرفه ای تیمی که مهاجمانش ستون فقرات گلزنی اش نباشند، در حساس ترین زمان ها با کمبود گل مواجه می شود.

مشکل زمانی جدی تر می شود که بدانیم استقلال در حال حاضر با پنجره بسته نقل وانتقالاتی دست وپنجه نرم می کند. این موضوع توان مانور باشگاه در جذب مهاجم جدید را به حداقل رسانده و مدیران باشگاه را ناچار کرده تا فعلاً به همین ترکیب موجود بسنده کنند.

با این حال گفته می شود باشگاه استقلال به صورت چراغ خاموش مذاکراتی را با برخی گزینه ها انجام داده و در صورت باز شدن پنجره، قصد دارد یک مهاجم تمام عیار و گلزن جذب کند. مدیران باشگاه می دانند که ادامه دادن با وضعیت فعلی ممکن است استقلال را در کورس قهرمانی عقب تر بیندازد؛ همان طور که تیم اکنون نیز از صدر جدول فاصله گرفته و برای بازگشت به صدر نیاز به تقویت فوری دارد.

در شرایط فعلی، ساپینتو چاره ای جز تکیه کردن به سحرخیزان ندارد. او تلاش می کند با افزایش اعتماد به این مهاجم جوان، از او یک مهاجم محوری قابل اعتماد بسازد. نشانه هایی از پیشرفت سحرخیزان دیده می شود، اما استقلال برای رقابت در چند جبهه و کسب جام به یک مهاجم کارنامه دار، باتجربه و تمام کننده نیاز دارد؛ بازیکنی که در بازی های بزرگ، محدودترین موقعیت ها را تبدیل به گل کند.

این احتمال وجود دارد که سحرخیزان در نیم فصل دوم پیشرفت بیشتری داشته باشد، اما تا این لحظه نشانی از تبدیل شدن او به یک مهاجم گلزن در سطح استقلال دیده نشده؛ مگر اینکه در هفته های پیش رو روند گلزنی اش انفجاری شود و به آمار قابل قبولی برسد.

اگر پنجره نقل وانتقالاتی استقلال باز شود، باشگاه چاره ای جز جذب یک مهاجم سطح بالا ندارد. ادامه دادن به روند فعلی می تواند استقلال را از رقابت برای قهرمانی دور کند. وینگرها و هافبک ها تا امروز گل های زیادی زده اند و حتی جور مهاجمان را کشیده اند، اما در ادامه فصل نمی توان تنها به این بازیکنان اتکا کرد.

یک مهاجم محوری حرفه ای می تواند هم فشار روی وینگرها را کم کند و هم باعث افزایش تعداد گل های آنها شود، زیرا مدافعان را مجبور می کند بیشتر درگیر او شوند و فضای بیشتری برای سایر بازیکنان ایجاد شود.

آنچه استقلال را نگران کرده این است که ناکامی مهاجمان در نیم فصل دوم نیز ادامه یابد. استقلال تیمی است که برای قهرمانی بسته شده و برای رسیدن به این هدف نیازمند مهاجمی تمام عیار است. اگر پنجره نقل وانتقالاتی باز شود، باشگاه باید تمام توان خود را برای جذب یک مهاجم مطمئن به کار گیرد.

تا آن زمان، ساپینتو مجبور است با امکانات موجود کار کند و بیشترین امید او به سعید سحرخیزان است؛ بازیکنی که توانایی هایی را بروز داده است اما هنوز ثابت نکرده مهاجمی در حدواندازه استقلال است. اینکه او در ادامه فصل بتواند نقش محوری را ایفا کند، موضوعی است که تنها گذر زمان مشخص خواهد کرد.