به نقل ازایسنا، کار کردن از خانه یا به اصطلاح دورکاری به خصوص پس از شیوع کرونا به بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ کاری بسیاری از کشورهای دنیا تبدیل شده است، اما تأثیر آن بر سلامت روان هنوز به طور گسترده مورد بحث است.

آیا کار کردن از خانه می تواند سلامت روان ما را تقویت کند؟ اگر چنین است، چند روز در هفته بهترین حالت است؟ چه کسانی بیشترین سود را می برند؟ آیا این سود به این دلیل است که رفت و آمد وجود ندارد؟

اینها از جمله سؤالاتی هستند که جان کاباتک(Jan Kabatek) و فردی بوتا(Ferdi Botha) پژوهشگران مؤسسه تحقیقات اقتصادی و اجتماعی کاربردی دانشگاه ملبورن در مطالعه جدید خود، بر اساس داده های نظرسنجی طولانی مدت از بیش از 16 هزار کارمند استرالیایی به آنها پاسخ داده اند.

محققان می گویند ما دریافتیم که کار کردن از خانه، سلامت روان زنان را بیشتر از مردان تقویت می کند.

آنها می گویند ما 20 سال داده های نظرسنجی ملی خانوار، درآمد و پویایی کار در استرالیا را تجزیه و تحلیل کردیم که به ما امکان داد کار و سلامت روان بیش از 16 هزار کارمند را پیگیری کنیم. البته دو سال از همه گیری کووید (2020 و 2021) را لحاظ نکردیم، زیرا سلامت روان افراد در آن زمان می توانست تحت تأثیر عواملی غیرمرتبط با کار از خانه شکل گرفته باشد.

این داده ها به ما اجازه داد تا افراد را در طول زمان ردیابی کنیم و بررسی کنیم که چگونه سلامت روان آنها در کنار الگوهای رفت و آمد و ترتیبات کار از خانه تغییر کرده است.

مدل های آماری ما هرگونه تغییر ناشی از رویدادهای مهم زندگی، به عنوان مثال جابجایی شغلی یا ورود فرزندان را حذف کردند.

ما بر دو موضوع زمان رفت و آمد و کار از خانه تمرکز کردیم تا ببینیم آیا تأثیری بر سلامت روان وجود دارد یا خیر. همچنین بررسی کردیم که آیا این تأثیرات بین افراد با سلامت روان خوب و ضعیف متفاوت است یا خیر که یک ویژگی جدید از مطالعه ماست.

رفت و آمد بر مردان و زنان تأثیر متفاوتی دارد

برای زنان، زمان رفت و آمد هیچ تأثیر قابل تشخیصی بر سلامت روان نداشت، اما برای مردان، رفت و آمدهای طولانی تر برای کسانی که از قبل سلامت روان ضعیفی داشتند، با سلامت روان ضعیف تر مرتبط بود.

این تأثیر، متوسط ​​بود. برای مردی که نزدیک به سلامت روان متوسط بود، اضافه کردن نیم ساعت به زمان رفت و آمد یک طرفه اش، سلامت روان گزارش شده را تقریباً به همان اندازه کاهش 2 درصدی درآمد خانوار کاهش داد.

کار ترکیبی برای زنان بهترین نسخه بود

کار از خانه تأثیر مثبت زیادی بر سلامت روان زنان داشت، البته فقط در شرایط خاص اینطور بود. بزرگترین دستاوردها زمانی ثبت شد که زنان عمدتاً از خانه کار می کردند و در عین حال هر هفته مدتی (یک تا دو روز) را در دفتر یا محل کار می گذراندند.

برای زنانی که سلامت روان ضعیفی داشتند، این ترتیب منجر به سلامت روان بهتری نسبت به کار منحصراً در محل کار شد. دستاوردها با دستاوردهای حاصل از افزایش 15 درصدی درآمد خانوار قابل مقایسه بود.

این یافته، مطالعه قبلی را تایید می کند که نشان می داد همین نوع ترتیبات کاری ترکیبی منجر به بهبود رضایت شغلی و بهره وری می شود.

مزایای سلامت روان برای زنان فقط نتیجه صرفه جویی در زمان رفت و آمد نبود. از آنجا که تجزیه و تحلیل ما رفت و آمد را به طور جداگانه در نظر گرفته است، این مزایا منعکس کننده جنبه های مثبت دیگر کار از خانه است. این موارد شامل استرس کاری کمتر یا کمک به آنها برای مدیریت کار و زندگی خانوادگی است.

کار سبک یا گاه به گاه از خانه هیچ تأثیر واضحی بر سلامت روان زنان نداشت. شواهد مربوط به کار تمام وقت در خانه از خانه قطعی نبود و این عمدتاً به این دلیل بود که ما تعداد نسبتاً کمی از زنان را در حال انجام این کار دیدیم.

برای مردان، کار از خانه هیچ تأثیر آماری قابل توجهی بر سلامت روان، چه مثبت و چه منفی، صرف نظر از تعداد روزهایی که از خانه یا در محل کار کار می کردند، نداشت. این ممکن است نشان دهنده توزیع جنسیتی وظایف در خانوارهای استرالیایی و همچنین این واقعیت باشد که شبکه های اجتماعی و دوستی مردان تمایل بیشتری به کار دارند.

پیام کلیدی این مطالعه چیست؟

کارمندانی که سلامت روان ضعیف تری دارند، نسبت به رفت و آمدهای طولانی حساس تر هستند و به احتمال زیاد از ترتیبات قابل توجه کار از خانه بهره مند می شوند. این تا حدی به این دلیل است که افراد با سلامت روان ضعیف، ظرفیت محدودتری برای مقابله با رویدادهای استرس زا دارند.

کار از خانه یا دورکاری برای زنانی که سلامت روان ضعیفی دارند، می تواند یک بهبود قابل توجه از نظر رفاهی باشد. برای مردانی که سلامت روان ضعیفی دارند، کاهش زمان رفت و آمد نیز می تواند مفید باشد.

با این حال، کارمندانی که سلامت روان قوی دارند، نسبت به الگوهای رفت و آمد به محل کار و کار از خانه حساسیت کمتری نشان می دهند. آنها ممکن است همچنان برای انعطاف پذیری ارزش قائل باشند، اما پیامدهای سلامت روان ناشی از ترتیبات کاری آنها کمتر است.

در اینجا توصیه های محققان بر اساس یافته هایشان آمده است. آنها می گویند اگر کارمند هستید، به جای اینکه فرض کنید یک رویکرد واحد و بهترین رویکرد وجود دارد، بررسی کنید که رفت و آمد به محل کار و الگوهای مختلف کار از خانه چگونه بر سلامت شما تأثیر می گذارند.

اگر سلامت روان ضعیفی دارید، سخت ترین وظایف خود را برای روزهایی برنامه ریزی کنید که در محیطی کار می کنید که در آن احساس راحتی بیشتری دارید.

اگر کارفرما هستید، به خصوص برای کارمندانی که با مشکلات سلامت روان دست و پنجه نرم می کنند، ترتیبات انعطاف پذیری کار از خانه را ارائه دهید. مدل های ترکیبی را که شامل گذراندن زمان در خانه و محل کار هستند، در نظر بگیرید، زیرا این مدل ها مفیدترین به نظر می رسند. همچنین زمان رفت و آمد را به عنوان عاملی در بحث های مربوط به حجم کار و رفاه در نظر بگیرید و از اعمال سیاست های یکسان برای بازگشت به محل کار برای همه خودداری کنید.

اگر سیاست عمومی وضع می کنید، روی کاهش ازدحام و بهبود ظرفیت حمل و نقل عمومی سرمایه گذاری کنید و چارچوب هایی را تقویت کنید که ترتیبات کاری انعطاف پذیر را تشویق می کنند. همچنین از دسترسی به خدمات سلامت روان پشتیبانی کنید.