دو روز قبل (پنجشنبه 13 آذرماه‌)، شورای همکاری خلیج‌فارس با صدور بیانیه‌ای بار‌ دیگر ادعای مضحک مالکیت امارات بر جزایر سه‌گانه تنب بزرگ و تنب کوچک و بوموسی را تکرار کرد. این‌بار، شیوخ دست‌نشانده عضو این شورا، در چند سطر پایانی بیانیه‌ای که به آنها دیکته شده بود، جمهوری اسلامی ایران را تهدید‌(!) کرده و آورده‌اند: «‌این آخرین هشدار ماست، ایران باید فوراً جزایر سه‌گانه یعنی تنب کوچک و تنب بزرگ و ابو‌موسی را که به زور اشغال کرده است به امارات بازگرداند یا در موردش مذاکره کند، در غیر این‌صورت از طریق دیوان بین‌المللی دادگستری این جزایر را پس خواهیم گرفت‌»! 

 تمامی اسنادی که رسماً در مجامع بین‌المللی به ثبت رسیده است و به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد با صراحت از حاکمیت بلا‌منازع ایران بر جزایر سه‌گانه یاد شده حکایت می‌کنند ولی قبل از آن اشاره‌ای هرچند گذرا بر ماهیت کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس ضروری به نظر می‌رسد. بخوانید!

2- امارات متحده عربی، که داعیه کشور بودن دارد، تا اواسط سده 19 میلادی منطقه‌ای از جنوب خلیج‌فارس که از قطر امروزی تا سواحل عمان را در بر می‌گرفته (یعنی امارات متحده عربی امروز‌) به «ساحل دزدان دریایی- ساحل‌القرصان‌» شهرت داشته است و در سال 1820 با حمله نیروهای هند و انگلیس (کمپانی هند شرقی‌) پیمان صلحی بین آنها امضاء شد و از آن پس منطقه‌ای که امروزه با عنوان «‌امارات متحده عربی» شناخته می‌شود به «‌ساحل متصالحه-‌ ساحل آشتی- Trucial Coast‌» تغییر نام پیدا کرد! و امروزه نوادگان همان دزدان دریایی که از سوی دولت وقت انگلیس شهر‌نشین شده‌اند، داعیه حاکمیت بر جزایر سه‌گانه ایران را دارند!

3- درباره تشکیل حکومت دست‌نشانده موسوم به امارات گفتنی است که منطقه مورد اشاره (و ابو‌ظبی که مرکز آن است) تا سال 1761 میلادی سرزمینی غیر‌مسکونی بود و به علت وجود آب شیرین در آن منطقه، گله‌هایی از آهو، بزکوهی، گرگ و‌... از آب‌های شیرین آن منطقه استفاده می‌کردند و چون شمار گله‌های آهو و بز‌کوهی بیشتر بود، دزدان دریایی که هر از چند‌گاه به منطقه تردد می‌کردند، نام «ظباء» به معنی آهو، را بر آن نهاده بودند. در سال 1761 قبیله «بنی‌یاس» که از یافتن آب شیرین و قابل شرب باخبر شده بودند، در منطقه ساکن می‌شوند و نام منطقه را به خاطر وجود آهو «ظباء» ابوظبی می‌گذارند.

4- در میان کشورهای عضو شورای همکاری خلیج‌فارس، همراهی بحرین با سایر کشورهای عضو حساب جداگانه دیگری نیز دارد، زیرا بحرین بخشی از خاک ایران بوده است که در جریان یک زد و بند غیرقانونی میان شاه معدوم و دولت‌های آمریکا و انگلیس از ایران جدا شده است و امروزه اصلی‌ترین خواسته مردم بحرین بازگشت این استان جدا شده از ایران به سرزمین اصلی و مادری آن، یعنی ایران اسلامی است و بدیهی است که این حق مسلم ایران و مردم استان جدا شده آن نباید و نمی‌تواند نادیده گرفته شود. گفتنی است که در مذاکرات وطن‌فروشانه محمدرضا با دولت‌های آمریکا و انگلیس آمده بود که جدایی بحرین از ایران و یا استمرار مالکیت ایران با پاسخ آری یا نه در میان مردم بحرین به همه‌پرسی (رفراندوم‌) گذارده شود. این همه‌پرسی از مردم بحرین که خواستار تابعیت ایران بودند صورت نپذیرفت بلکه به جای همه‌پرسی از مردم بحرین این اقدام با ظاهر‌سازی از سران چند قبیله صورت گرفت و نهایتاً با تصمیم انگلیس و آمریکا، حاکمیت بحرین به آل‌خلیفه که پیش از آن در بیابان‌های نجد به راهزنی مشغول بودند واگذار شد. 

5- اکنون وقت آن است که به چند سند رسمی و ثبت‌شده در مراکز بین‌المللی اشاره کنیم. اسنادی که پیش از این نیز در یادداشتی با عنوان «‌آواز کوچه باغی‌»! به نمونه‌هایی از آن اشاره کرده بودیم. بخوانید!

الف- در حقوق بین‌الملل و قوانین مربوط به مرزها و سرزمین‌ها، حاکمیت یک کشور بر یک منطقه از چند راه به اثبات می‌رسد. از جمله «مالکیت تاریخی»، حاکمیت موثر - یعنی افراشته بودن پرچم، نصب حکام، حضور نیروی نظامی و...-  که تمامی این ملاک‌ها و معیارهای حقوقی از حاکمیت قطعی ایران بر جزایر سه‌گانه حکایت دارند.

ب- در سال 1830 کاپیتان جی.بی.بروکس GB BRUCKS از سوی کمپانی هند شرقی -وابسته به دولت استعماری انگلیس- نقشه‌ای رنگی از خلیج‌فارس تهیه می‌کند. در این نقشه رنگی که نسخه‌هایی از آن در وزارت خارجه انگلیس و مخزن اسناد سازمان ملل متحد نگهداری می‌شود، 3 جزیره تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی به رنگ خاک ایران ترسیم شده است. کاپیتان بروکس نزدیک به 12 سال برای تهیه این نقشه در منطقه خلیج‌فارس بود.

ج- در سال 1835 «ساموئل هنل» از سوی دولت انگلیس مامور تعیین حدود کشورها در خلیج‌فارس می‌شود. هنل در نقشه خود یک خط فرضی در آب‌های خلیج‌فارس ترسیم می‌کند که جزایر سه‌گانه در قسمت فوقانی -‌شمالی- این خط فرضی قرار داشته و متعلق به ایران دانسته شده است.

د- در ژانویه سال بعد - 1836- سرگرد «موریسن» جانشین ساموئل هنل، ماموریت او را پی می‌گیرد و پس از مذاکره با شیوخ خلیج‌فارس نقشه‌ای که به تایید آنها رسیده بود را تهیه می‌کند. در این نقشه، جزایر سه‌گانه در عمق بیشتری از قلمرو ایران قرار گرفته است.

هـ- در سال 1881 نیروی دریایی انگلیس بار دیگر نقشه‌ای از منطقه خلیج‌فارس تهیه می‌کند که در آن جزایر سه‌گانه و خاک ایران، رنگ مشترکی دارند.

و- در سال 1886 دایره اطلاعات دولت انگلیس نقشه ایران را با رنگ یکسان جزایر و خاک ایران تهیه کرده و در 12 ژوئن همان سال این نقشه از سوی وزیر مختار انگلیس در تهران به ناصرالدین شاه تحویل می‌شود.

ز- در سال 1908، دولت ایران امتیاز استخراج خاک سرخ 

- سنگ آهن- ابوموسی را به ونگهاوس آلمانی می‌دهد که دولت انگلیس به دلیل تیرگی روابط خود با آلمان، به ایران اعتراض می‌کند، دولت انگلیس در اعتراض خود خواهان کسب امتیاز استخراج خاک سرخ برای شرکت‌های انگلیسی است یعنی تاکید بر حاکمیت ایران...

و ده‌ها سند معتبر دیگر که شرح تمامی آنها مصداق «‌مثنوی هفتاد من کاغذ‌» است‌...

6- و بالاخره به قول سعدی «‌گرچه تیر از کمان همی‌ گذرد‌... از کمان‌دار بیند اهلِ خرد‌». توضیح آن که حاکمان چند [باصطلاح] کشور یاد شده، بارها نشان داده‌اند که از خود کمترین اختیاری ندارند و فقط نیم‌نگاهی به مواضع مشترک آنها در رخدادها و حوادث منطقه به وضوح نشان می‌دهد که هیچ‌گاه (تاکید می‌شود که هیچ‌گاه‌) مواضعی نا‌همخوان با خواسته‌های رسماً اعلام شده آمریکا و اسراییل نداشته‌اند. از این روی بیانیه اخیر شورای همکاری خلیج‌فارس را که در مقایسه با بیانیه‌های قبلی وقیحانه‌تر است، نمی‌توان با شکست آمریکا و اسراییل در جنگ 12 روزه اخیر بی‌ارتباط دانست. مگر تا به حال دیده شده است که «گاوهای شیرده» از خودشان اختیاری داشته باشند؟!

 کیهان