| به نقل از فرادید، کشف یک فسیل در نورثامِبرلَند بریتانیا، جامعه علمی را شگفت زده کرده است؛ این فسیل گونه ای از هزارپا است که زمانی به اندازه یک خودرو رشد می کرد. این کشف که در امتداد سواحل شمال شرقی انجام شده، موجودی را نشان می دهد که در دوره کربنیفر، یعنی 326 میلیون سال پیش، زندگی می کرده است. این موجود آرتروپلورا است؛ یک سرده منقرض شده از هزارپایان که می توانست به طولی نزدیک به 2.74 متر برسد و در نتیجه بزرگ ترین بی مهره ای بوده که تاکنون روی زمین راه رفته است. فسیل این هزارپای عظیم الجثه سال 2018 اتفاقی یافت شد؛ قطعه ای ماسه سنگ که بخش های بدن این جانور در آن به روشنی دیده میشد. غولی که در گذر زمان گم شد فسیل های آرتروپلورای کشف شده در نورثامبرلند در یک سازند سنگی حفظ شده اند؛ بقایایی که شاید پس از پوست اندازی این جانور باقی مانده اند. در حالی که اندازه خود فسیل کمی کمتر از 76 سانتیمتر بود، دانشمندان برآورد می کنند موجودی که این بخش از بدن به آن تعلق داشته، بسیار بزرگ تر بوده: حدود 2.74 متر و وزن 49.9 کیلوگرم. به گفته نیل دِیویس، دانشمند زمین شناسی از دانشگاه کمبریج، این کشف کاملاً تصادفی بوده، زیرا تخته سنگ حاوی فسیل به شکلی کاملاً مناسب شکافته شده و بقایا را نمایان کرده است. اندازه و وضعیت خوب نگهداری این فسیل، امکان بررسی دقیق تر ساختار این جانوران باستانی را برای متخصصان فراهم می کند. آرتروپلورا بخشی از گروه هزارپایانی بود که در دوره کربنیفر رونق داشتند؛ زمانی که سطح اکسیژن جو بالاتر بود و به احتمال زیاد به عظیم الجثه شدن آن ها کمک کرده است.  فسیل کشف شده با این حال، سطح اکسیژن همچنان کمتر از چیزی بود که معمولاً برای رشد ارگانیسم های بندپای غول آسا لازم است. این موضوع این پرسش ایجاد می کند. اینکه چه عواملی غیر از اکسیژن سبب شده اند آرتروپلورا تا این حد بزرگ شود. نبود شکارچیان و دسترسی به منابع غذایی غنی در جنگل های باستانی شاید نقش مهمی داشته اند. کشف سر جانور در حالی که فسیل نورثامبرلند اطلاعات مهمی درباره ساختار بدن آرتروپلورا فراهم می کرد، کشفیات دیگری به درک سر این جانور کمک کرده اند. دو فسیل به دست آمده از دهه 1980 با استفاده از فناوری پیشرفته اسکن CT بررسی شدند و جزییات جدیدی از ساختار چهره این موجود را آشکار کردند. پیش از این، دانشمندان تنها اندازه کلی آرتروپلورا را با بررسی پوسته های خارجی آن می دانستند؛ اما این فسیل های جدید نشان دادند سر آن بیشتر شبیه صدپا بوده تا هزارپا.  فسیل هزارپای غولپیکر سر آرتروپلورا دارای شاخک های کوتاه و زنگوله ای شکل و چشمان برجسته بوده که در رهگشایی محیط زندگی به آن کمک می کرده اند. این سر همچنین دارای یک شکاف برای بیرون ریزی پوسته بوده که شواهد بیشتری از سازگاری های تکاملی آن ارائه می دهد. میکائل لِریتیه، از نویسندگان این مطالعه، توضیح می دهد: ما کشف کردیم که این جانور بدنی شبیه هزارپا داشته، اما سرش شبیه صدپا بوده و این تفاوت مهمی میان این بندپای باستانی و هزارپایان امروزی است . اهمیت این کشفیات فراتر از شناخت خود آرتروپلورا است. به گفته دانشمندان، این هزارپایان باستانی در محیط های جنگلی سرسبز نزدیک به استوا زندگی می کرده اند؛ جایی که از گیاهان تغذیه می کردند و احتمالاً گاهی از جانوران کوچک تر هم شکار می کردند. این محیط بسیار متفاوت از باتلاق های زغالی است که پیش تر تصور می کردیم زیستگاه چنین موجوداتی بوده است. یافته های جدید سرنخ های مهمی درباره اکوسیستم هایی ارائه می دهند که مدت ها پیش از ظهور دایناسورها وجود داشته اند و این که بندپایان غول آسا چگونه با محیط خود سازگار شده اند. با وجود پیشرفت ها، بقایای فسیلی آرتروپلورا همچنان ناقص هستند. بخش هایی از بدن این جانور یافت شده اند، اما هیچ سر یا نمونه کامل فسیل شده ای تاکنون کشف نشده است. همین موضوع مطالعه چرخه زندگی این موجود را همچنان دشوار می کند. | 
چالش قیمتگذاری خودروهای مونتاژی| جدال مجلس، وزارت صمت، سازمان حمایت و شورای رقابت
با تیم زیرکی و باهوشی طرف هستیم!/ میخواهیم دست پر زمین مسابقه را ترک کنیم
پیشبینی جلالی از دربی پایتخت؛ پرسپولیس مسلط، تر است، اما فوتبال قابل پیشبینی نیست