به نقل از دنیایی تصویر، او در گفتگویی که روز یکشنبه پس از دریافت جایزه افتخاری در جشنواره فیلم مراکش در مورد دوران حرفه ای اش انجام شد، به یاد آورد که چگونه دنیرو او را زیر بال و پر خود گرفت و جودی را برای اجرای دیالوگ های فیلم به کافی شاپ ها می برد. اما از آنجایی که دنیرو رویکرد متد اکتینگ به شخصیتی داشت که قرار بود جودی بازی کند، به نظر او ، رابرت دنیرو کاملاً کسل کننده بود.

فاستر گفت: ما دیالوگ ها را بارها و بارها تکرار می کردیم. و مطمئنم شاید بعضی از شما وقتی رابرت دنیرو اینجا بود، اینجا بوده اید. یکی از بزرگترین بازیگران آمریکایی ما، خیلی مفتخرم که با او کار کرده ام - اما جالب ترین فرد روی زمین نبود! و در آن زمان، او کاملاً در قالب شخصیتش فرو رفته بود. پس در آن روزها واقعاً بی روح و کسل کننده بود و من یادم می آید که ناهارها را با او می خوردم و می گفتم: چه اتفاقی دارد می افتد؟ کی می توانم به خانه بروم؟ و او واقعاً نمی توانست با من صحبت کند، بنابراین من با پیشخدمت ها و افراد رستوران صحبت می کردم.

فاستر گفت: او بالاخره وقتی سومین ناهارمان را با هم خوردیم، بداهه پردازی را به من یاد داد و این باعث شد چشمانم به روی بازیگری باز شود. و در 12 سالگی متوجه شدم، “اوه، تقصیر من است چون به اندازه کافی خوب بازی نکرده ام. من فقط دیالوگ می گفتم و منتظر دیالوگ بعدی ام می ماندم و طبیعی بازی می کردم، اما ساختن یک شخصیت چیز دیگری است. و یادم می آید که چقدر هیجان زده بودم، یادم می آید که عرق کرده بودم و هیجان زده و خنده ام گرفته بود و به اتاق هتل برگشتم تا مادرم را ببینم و گفتم: من بینش پیدا کردم . و گمانم از آنجا به بعد، همه چیز تغییر کرد.