به گزارش پارسینه ، قبل از اینکه کودک به سن مهربانی کردن برسد؛ آموزش را شروع کنید. می توانید با او راجع به مهربانی صحبت کنید. نوع دوستی و مهربانی، عنصریست که از ابتدای تولد در مغز انسان وجود دارد. به همین دلیل است که کودک دو ساله ی شما با دیدن زمین خوردن برادرش گریه می کند.

این فرصت ها را غنیمت بشمارید تا معنای مهربانی و توجه را به کودک آموزش دهید. می توانید چیزی شبیه به این بگویید: ” عزیزم، تو ناراحت شدی چون برادرتو دوست داری و دلت نمی خواد که اون اذیت بشه. این برای اینه که تو خیلی مهربونی.”

استفاده از جملات مهرآمیز در آموزش مهربانی به کودکان، بسیار موثر هستند. برای مثال جملاتی مثل: “خیلی ممنون از رفتار قشنگت.” یا “خیلی خوشحالم که با خواهرت مهربونی.” کودک را به خوش خلقی تشویق می کنند.

همچنین هنگامی که کودک رفتار خشنی دارد و با عصبانیت صحبت می کند، می توانید بگویید: ” عزیزم، میتونی همین حرفو با آرامش و مهربونی بزنی؟ اینطوری من بهتر میتونم کمکت کنم.”

می توانید همراه با خانواده، یک لیست بامزه و رنگی از روش های مهربانی با دیگران تهیه کنید. از فرزندتان بپرسید نظر او در این باره چیست. مطمئن باشید از جواب های او شگفت زده خواهید شد. در ادامه چند روش برای مهربانی کردن را با شما در میان می گذاریم تا در لیستتان بنویسید:

وقتی لیست آماده شد، از تمام افراد خانواده بپرسید که به نظر آن ها مهربانی یعنی چه؟ نظر هر فرد را در انتهای لیست بنویسید. جملات پیشنهادی می توانند از این قبیل باشند:

لیست مهربانیتان را در جایی نصب کنید که همه ی خانواده بتوانند آن را ببینند. خودتان اولین کسی باشید که به موارد لیست عمل می کند.

به فرزندانتان اجازه ندهید که با شما یا خواهر و برادرشان با کلمات یا لحن بی ادبانه صحبت کنند. قوانین مشخصی در این باره وضع کنید. باید برای کودکان مشخص کنید که چه رفتار و گفتاری قابل پذیرش نیست.

برای مثال می توانید قانونی بگذارید که طبق آن اگر کودک به کسی بی احترامی کرد، باید سه جمله ی خوب راجع به آن شخص بگوید. حواستان باشد که این قوانین شامل حال خود شما نیز می شوند. قرار نیست که قوانین فقط برای فرزندتان باشد.

اگر فقط شعار مهربانی بدهید، به هدفتان نمی رسید. وقتی فرزندتان می بیند که شما در رانندگی حاضر به گذشت نیستید و به دیگران ناسزا می گویید، انتظار نداشته باشید که او برای دیگران گذشت کند. در گام اول باید مهربانی و گذشت را در خودتان نهادینه کنید.

کودکی که تمام کارهایش را دیگران برایش انجام می دهند، خودخواه و خودمحور بار می آید. اگر روش تربیتی شما اینگونه است، منتظر شنیدن چنین جملاتی از فرزندتان باشید: “چرا باید تو تکالیف به دوستم کمک کنم؟ اونا که مشقای من نیستن!”. اگر کودکی مهربان می خواهید، باید مفهوم مسئولیت را به او نشان دهید.

برای هر فرد در خانه، بنا به سن و توانایی هایش، مسئولیتی تعیین کنید. صراحتا مشخص کنید که اگر کسی مسئولیتش را انجام ندهد، حتما امتیازی را از دست خواهد داد. برای مثال نمی تواند برای یک روز تلویزیون تماشا کند.