به گزارش پارسینه به نقل از سلامت نیوز، مطالعه ای تازه نشان می دهد که ورزش در هوای آلوده، فایده ی همیشگی خود را ندارد و ممکن است اثر محافظتی آن در برابر بیماری ها کاهش پیدا کند. همه می دانیم که فعالیت بدنی منظم خطر ابتلا به بیماری های قلبی، سرطان و مرگ زودرس را کم می کند و برای سلامت جسم و ذهن حیاتی است. اما وقتی هوایی که تنفس می کنیم آلوده باشد، این مزایا ممکن است محدود شود.

یک تیم بین المللی از پژوهشگران، ازجمله محققان کالج دانشگاهی لندن (UCL)، داده های سلامت بیش از 1.5 میلیون بزرگسال را در کشورهای مختلف، از بریتانیا گرفته تا تایوان، چین، دانمارک و آمریکا، طی بیش از یک دهه بررسی کردند. تمرکز این بررسی روی ذرات معلق بسیار ریز PM2.5 بود؛ ذراتی کوچک تر از 2.5 میکرون که می توانند وارد ریه و جریان خون شوند و التهاب و آسیب های جدی ایجاد کنند.

طبق یافته ها، افرادی که هفته ای دست کم دو ساعت و نیم فعالیت بدنی متوسط تا شدید مانند دویدن یا ورزش های هوازی انجام می دادند، حدود 30 درصد کمتر از افراد کم تحرک در طول دوره مطالعه جان خود را از دست دادند. اما در مناطقی که میانگین سالانه PM2.5 بالاتر از 25 میکروگرم بر متر مکعب بود، این محافظت به تنها 12 تا 15 درصد کاهش یافت.

در مناطقی با آلودگی شدیدتر یعنی PM2.5 بالاتر از 35 میکروگرم بر متر مکعب که 36 درصد جمعیت جهان در آن زندگی می کنند، فواید ورزش حتی کمتر هم دیده شد، به خصوص در کاهش خطر مرگ ناشی از سرطان.

پروفسور پو-ون کو ، پژوهشگر اصلی، می گوید: نتایج ما تأکید می کند که ورزش حتی در محیط های آلوده هم مفید است، اما بهبود کیفیت هوا می تواند این فواید را به طور چشمگیری افزایش دهد.

پروفسور اندرو استپتو ، یکی از نویسندگان، اضافه می کند: هوای آلوده می تواند بخشی از مزایای ورزش را مختل کند؛ هرچند این فواید را کاملاً از بین نمی برد. این یافته ها بار دیگر نشان می دهد که ذرات ریز معلق تا چه اندازه برای سلامت ما خطرناک اند.

داده های به کاررفته در این مطالعه از هفت پژوهش بزرگ گردآوری شده بود از جمله سه مجموعه داده ی منتشرنشده و محققان عوامل مختلفی مانند درآمد، سطح تحصیلات، مصرف دخانیات و بیماری های زمینه ای را در تحلیل ها لحاظ کردند.

به گفته پژوهشگران، بیشتر داده ها متعلق به کشورهای با درآمد بالا بوده است؛ بنابراین در مناطق کم درآمد که آلودگی هوا اغلب از 50 میکروگرم بر متر مکعب هم فراتر می رود، اثرات منفی آلودگی شاید شدیدتر باشد. نبود اطلاعات کافی درباره کیفیت هوای داخل خانه و رژیم غذایی شرکت کنندگان نیز از محدودیت های مطالعه به شمار می رود.

پروفسور پائولا زانینوتو تأکید می کند: هدف ما منصرف کردن مردم از ورزش نیست. اما بررسی شاخص آلودگی، انتخاب مسیرهای کم ترافیک تر و کاهش شدت تمرین در روزهای آلوده می تواند کمک کند تا بیشترین فایده را از فعالیت بدنی ببرید.

این مطالعه یادآوری می کند که آلودگی هوا یکی از مهم ترین تهدیدهای سلامت در جهان است. فعال بودن برای سلامت ضروری است، اما کافی نیست؛ اگر هوای اطرافمان آلوده باشد، بخشی از تلاش ما بی اثر می شود. هوای پاک و ورزش در کنار هم معنا دارند و مبارزه با آلودگی هوا فقط یک وظیفه زیست محیطی نیست، بلکه یک ضرورت سلامتی است.