به گزارش پارسینه به نقل از خبرآنلاین، هزاران کارگر در سراسر کشور، با وجود درآمد واقعی پایین، به دلیل سوءاستفاده کارفرمایان از حساب های بانکی شان برای فرارهای مالیاتی، به اشتباه در دهک های بالای رفاهی طبقه بندی شده اند. این خطای سیستمی، علاوه بر قطع یارانه های نقدی، آن ها را از دسترسی به کالابرگ الکترونیکی محروم کرده و عملاً امنیت معیشتی خانوارهایی را که نیازمند واقعی هستند، به خطر انداخته است. این مشکل، یک تلاقی دردناک میان ناکارآمدی نظارت مالیاتی و اجرای سیستم های حمایتی اجتماعی است که کارگران را به قربانیان مضاعف تبدیل کرده است.در محیط پیچیده اقتصادی و بار سنگین مقررات مالیاتی، برخی کارفرمایان، به ویژه در بخش هایی که تراکنش های نقدی یا نیمه رسمی بالا است، دست به شیوه هایی غیراخلاقی و غیرقانونی برای کاهش بار مالیاتی خود می زنند. این روش، که به طور مستقیم بر وضعیت رفاهی کارگر تأثیر می گذارد، بر اساس یک سناریوی رایج شکل گرفته است.

کارفرمایان برای اینکه بتوانند هزینه های عملیاتی خود را بالاتر از حد واقعی نشان دهند و در عین حال، از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده یا مالیات بر عملکرد فرار کنند، اقدام به ثبت تراکنش های صوری می کنند. این تراکنش ها اغلب شامل واریز مبالغی به حساب بانکی کارگران می شود.

فرض کنید کارفرما باید مبلغی را به عنوان هزینه یا بخشی از درآمد به صورت رسمی ثبت کند. برای جلوگیری از ثبت این مبلغ در دفاتر رسمی شرکت، کارفرما مبلغی را (که گاهی شامل بخشی از حقوق واقعی کارگر یا مبالغی است که هرگز به عنوان درآمد خالص کارگر محسوب نمی شوند) به حساب کارگر واریز می کند. پس از ثبت این واریز در سیستم بانکی، کارفرما از کارگر می خواهد که وجه را برداشت کرده و نقداً به او بازگرداند.

سیستم های شناسایی وضعیت رفاهی (مانند سامانه های هدفمندی یارانه ها) عمدتاً بر اساس داده های مالی و گردش حساب بانکی افراد در یک بازه زمانی مشخص (معمولاً شش ماه تا یک سال) عمل می کنند. هنگامی که کارگری مورد استفاده برای این فرارهای مالیاتی قرار می گیرد، گردش مالی حساب او به صورت غیرطبیعی افزایش می یابد.

اگر یک کارگر با حقوق پایه (مثلاً 7 میلیون تومان در ماه) به دلیل تراکنش های صوری کارفرما، در طول یک ماه، 50میلیون تومان تراکنش ورودی در حساب خود داشته باشد، سیستم به اشتباه این گردش مالی بالا را به عنوان درآمد واقعی تلقی می کند.

بر اساس این داده های گمراه کننده، کارگر از دهک های پایین (نیازمند حمایت) به دهک های میانی یا بالایی (دارای توانایی پرداخت) پرتاب می شود. این یک خطای سیستمی است که زیربنای آن، سوءاستفاده از اطلاعات شخصی افراد برای اهداف مالیاتی است.