به نقل از فرادید، باستان شناسان در منطقه لامونزی-سن-مارتن در جنوب غرب فرانسه، یک تدفین بسیار ارزشمند مربوط به دوره اوج امپراتوری روم (اوایل قرن دوم میلادی) را پیدا کرده اند. این تدفین که به صورت سوزاندن جسد روی هیزم انجام شده، شامل اشیای کم نظیر و گران بهایی مانند سکه ها، جواهرات طلایی و یک انگشتری با نگینی کنده کاری شده به خط یونانی است.

محل این کشف که در کنار گذرگاهی بر رود دوردون قرار دارد، قبلاً به عنوان یک سکونتگاه دوره نوسنگی شناخته می شد؛ اما یافتن تنها یک گور رومی در آن بسیار غیرمنتظره بود. این گور شامل یک حفره مستطیل شکل است که لبه های آن با آثار سوختگی (ناشی از سوزاندن جسد) مشخص شده.

در یکی از گوشه ها یک ظرف کوچک تِرا سیگیلاتا و یک شیشه کوچک شفاف پیدا شده و درست در زیر آن ها بقایای سوخته انسان به چشم می خورد. وجود یک سکه برنزی نیز ثابت کرد که این گور مربوط به دوره اوج امپراتوری روم یعنی حدود 1800 سال قبل است.

این نوع تدفین را بوستوم می نامند؛ یعنی نوعی تدفین که در آن جسد روی هیزم سوزانده می شود و استخوان ها و خاکستر همان جا باقی می مانند، بر خلاف روش رایج تر که در آن یک تل هیزم چندبار استفاده می شد و استخوان های سوخته را برای دفن به جای دیگری منتقل می کردند. در شیوه تدفین بوستوم، هیزم روی گودالی کم عمق قرار می گرفت تا هنگام سوختن، استخوان و خاکستر در آن جمع شود و پس از خاموش شدن آتش، گودال با خاک پوشانده می شد.

باستان شناسان با دقت بسیار، خاکِ داخل گودال را بررسی کردند. این لایه ی حدود 15 سانتی متری، ترکیبی از خاکستر، زغال، تکه های استخوان سوخته و اشیای تدفینی بود. تمام یافته ها (اعم از استخوان ها و اشیاء) در همان محل باقی گذاشته شد تا با روش فتوگرامتری ثبت و مدل سه بعدی دقیقی از گور برای بررسی های بعدی ساخته شود.

ظرف تِرا سیگیلاتا که احتمالاً در کارگاه های محلی مونتانز در مرز قرن اول و دوم میلادی تولید شده، همراه با توده ای از خاک برداشته شد. یک شیء آهنی بلند نیز که شدیداً زنگ زده بود و دسته ای چوبی داشت، به همان صورت برای بررسی با اشعه ایکس و کاوش کامل در آزمایشگاه منتقل شد.

سکه های کشف شده در مقبره در کنار برخی ورقه های طلایی که احتمالا بقایای جعبه حاوی سکه ها هستند

در بخش جنوبی گودال، مجموعه ای از اشیای ارزشمند پیدا شد؛ از جمله حدود 10 سکه که میان آن ها ورقه های کوچک طلا دیده می شد. احتمالاً این ورقه ها تزیینات کیسه یا جعبه ای بوده اند که زمانی سکه ها را در خود نگه می داشته. چند قطعه کریستال نیز یافت شد که به نظر می رسد روی پایه ای چرمی یا مواد آلی دیگر نصب بوده باشند.

در میان 22 شیء طلایی (ورقه ها، سیم ها و قطره های طلا)، سه مورد اهمیت ویژه داشت: دستبندی ساخته شده از نوار پیچ خورده با قفل حلقه ای، آویزی کروی شکل که معمولاً به پسران خانواده های ثروتمند رومی داده می شد و یک انگشتر دارای نگین کنده کاری شده.

این انگشتر که بر اثر شدت حرارت تغییر شکل داده و داخل توده فرو ریخته بود، دارای پایه ای چنگال مانند است که زمانی یک نگین کوچک روی آن قرار داشته است. جنس این نگین هنوز مشخص نیست (شاید از جنس سنگ کریستال باشد). اندازه اش بسیار کوچک است و هفت حرف یونانی Allallé روی آن کنده کاری شده اند. پژوهشگران قصد دارند بررسی کنند که آیا این واژه می تواند نام خانوادگی فرد دفن شده باشد یا نه.

اکنون بقایای به دست آمده و ساختار گور توسط یک گروه پژوهشی چندرشته ای بررسی خواهد شد. علاوه بر مطالعه شیوه تدفین، آن ها به دنبال کشف جایگاه این گور در چشم انداز منطقه هستند: این که گورستان مرتبط با این بوستوم در کجا قرار داشته، سکونتگاه رومی ها دقیقاً کجا بوده و آیا وجود نگین یونانی می تواند نشانه ای از حضور جمعیت یونانی در این منطقه باشد یا خیر.