به نقل از عصر ایران متوشالح، شخصیتی کلیدی در کتاب مقدس، به عنوان مردی که طبق روایت ها 969 سال عمر کرده، شناخته می شود. این طول عمر شگفت انگیز او را به نمادی از کهنسالی بدل کرده است.

متوشالح، این شخصیت باستانی و پدربزرگ نوح، نه تنها به خاطر طول عمر بی سابقه بلکه به دلیل جایگاهش در شجره نامه انجیلی از اهمیت بالایی برخوردار است و رکورد طول عمر انسان را به چالش می کشد. طولانی ترین عمر بشر که در متون مذهبی ذکر شده، همواره موضوع بحث و کنجکاوی بوده است.

متوشالح در روایت های کتاب مقدس

متوشالح در کتاب پیدایش به عنوان هشتمین پاتریارک پیش از طوفان بزرگ، فرزند خنوخ، پدر لمک و پدربزرگ نوح معرفی شده است. طبق روایت کتاب مقدس، متوشالح در 187 سالگی صاحب لمک شد و پس از آن 782 سال دیگر زندگی کرد و صاحب پسران و دختران دیگری نیز گشت. مجموع عمر او 969 سال بود و در همان سال طوفان بزرگ درگذشت (پیدایش 5: 21-27).

نام متوشالح اکنون به نمادی برای طول عمر زیاد تبدیل شده و در عباراتی مانند پیرتر از متوشالح استفاده می شود. اگرچه نسخه های مختلفی از کتاب مقدس مانند ماسورتی، سپتواجینت و تورات سامری تفاوت هایی در جزییات زمان بندی وقایع و سن او هنگام درگذشت نشان می دهند، اما همگی در یک نکته مشترک هستند: متوشالح بسیار فراتر از امید به زندگی انسان های عادی عمر کرد.

آیا طول عمر متوشالح با شواهد باستانی و علم همخوانی دارد؟

در کنار روایت های کتاب مقدس، متون باستانی دیگری نیز به افرادی با طول عمرهای شگفت انگیز اشاره می کنند. فهرست پادشاهان سومری که قدمت آن به هزاران سال پیش بازمی گردد، از پادشاهانی یاد می کند که برای هزاران سال بر زمین حکومت کرده اند؛ برای مثال، آلولیم برای 28800 سال و آلالجار برای 36000 سال. این فهرست هشت پادشاه را توصیف می کند که در مجموع 241,200 سال تا زمان طوفان بزرگ بر زمین حکمرانی کردند.

با این حال، دانش کنونی ما درباره طول عمر سلول های انسانی نشان می دهد که حد طبیعی عمر برای انسان ها کمتر از 150 سال است. رکورد گینس طولانی ترین عمر تاییدشده انسانی متعلق به ژان لوییز کلمنت فرانسوی است که 122 سال و 164 روز زندگی کرد.

برخی معتقدند که پس از طوفان، خداوند عمر انسان را به 120 سال کوتاه کرد (پیدایش 6: 3). با وجود افزایش امید به زندگی در دوران مدرن، فاصله آن تا 969 سال همچنان بسیار زیاد است.