خیلی شغل ها هستند که امتیاز مخفی ماندن را دارند. در این شغل ها شما می توانید خیلی راحت هر کسی را دعوت به همکاری کرده و به او حقوق های بالا بدهید و هیچکس نه از حضور این فرد مطلع شود و نه از میزان دریافتی او و تازه در صورت لو رفتن ماجرا هم همیشه می توانید بگویید او توانمندی هایی دارد که دیگران نمی دانند!

اما فرق فوتبال یا سینما یا سیاست یا رسانه با سایر شغل ها در همین نکته است. شما در یک اتاقک شیشه ای زندگی می کنید و تقریبا هیچ چیز زندگی شما از چشم مردم پنهان نیست. از میزان کارایی و کیفیت فنی شما تا میزان دریافتی تان، همه چیز را همه می دانند و می بینند!

درست به همین دلیل است که در هیچ کجای دنیا شما نمی توانید با هیچ قدرت و ثروتی یک باشگاه حتی کوچک را وادار کنید با بازیکنی که شما می خواهید، قرارداد ببندد. اما این حقیقت را همه می دانیم و به آن معترفیم که فوتبال ایران با همه جای دنیا فرق دارد. در پاسخ هر مشکلی مسئولان می گویند ایران را با دنیا مقایسه نکنید و انصافاً که راست می گویند! چون هیچ چیز ما شبیه هیچ جای دنیا نیست و شما می توانید در بزرگترین و پرطرفدارترین تیم ها با بازیکنی قرارداد ببندید و به او میلیاردی از بیت المال پرداخت کنید و هیچکس او را ثانیه ای در میدان نبیند!

از سه سال قبل که در دربی آل کثیر آنطور سر توپ زد، عارف غلامی به کلی از فوتبال ایران محو شد. تلاش او بعد از عدم تمدید قراردادش برای پنهان کردن ضعف فنی و وصل کردن این موضوع به اتفاقات سیاسی و اجتماعی نتیجه نداد. یک نیم فصل خانه نشست و بعد به لیگ بوسنی رفت و آنجا هم در یک تیم انتهای جدولی به او میدان ندادند و قراردادش تمدید نشد و در کمال تعجب فوتبالی ها فصل قبل سر از تراکتور درآورد.

ولی فقط قرارداد بست و پول گرفت! کل حضور او در لیگ برتر، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا به یک بازی ختم شد و آنچنان ضعیف که حتی وقتی شجاع خلیل زاده و عارف آغاسی همزمان غایب بودند، باز جناب ایشان روی سکوها بود!

و گل سرسبد ماجرا که امسال رخ داد. در حالی که تیم های بزرگ برای هر سهمیه خود روزهای مختلف تبلیغ می کنند و با مراسم پر زرق و برق، از امضای قرارداد با ستاره های جدید پرده برداری می کنند، عارف غلامی یواشکی به باشگاه رفت و موقع خروج یکی او را دید و گفت بله با استقلال بستم! اما بستن و پول گرفتن یک چیز است و بازی کردن یک چیز دیگر!

امسال ساپینتو همان کار اسکوچیچ را کرد و دیدیم که حتی در جام حذفی برابر تیم لیگ دویی هم به او اعتماد نکرد! آن هم در شرایطی که عارف آغاسی و آرمین سهرابیان دیگر در مدار ذهنی ساپینتو نیستند و در بازی قبل، سامان فلاح مرتکب اشتباهات عجیب و غریبی شد. اینجا بود که همان سوال همیشگی دوباره تکرار شد؛ چرا باید از پول بیت المال با بازیکنی قرارداد ببندند و به درد تیم نخورد؟

چه کسی پشت این بازیکن است که همیشه هست و تیم دارد، ولی هیچ وقت بازی نمی کند؟ لطمه غلامی تنها پول گرفتن و پر کردن یک جا در لیست هم نیست، همنامی با او آغاسی را هم که به عنوان ملی پوش از تیم قهرمان به استقلال آمد، خانه نشین کرد!