به نقل از فرادید این میمون ها دو گونه دارند: مارموزت کوتوله شمالی (Cebuella pygmaea) و مارموزت کوتوله شرقی (Cebuella niveiventris). زیستگاه آن ها حوزه آمازون در کشور برزیل و بخش هایی از اکوآدور، کلمبیا، بولیوی و پرو است. آن ها جنگل هایی نزدیک به کناره رودخانه ها را دوست دارند و در پوشش گیاهی متراکمِ لایه زیرین جنگل حرکت می کنند. مارموزت ها بسیار پرسروصدا هستند و برای برقراری ارتباط از انواع صداها استفاده می کنند تا از میان جنگل انبوه همدیگر را پیدا کنند.

این میمون های کوچک تنها 12 تا 16 سانتی متر طول دارند و وزن آن ها فقط 85 تا 140 گرم است. آن ها پوششی از موهای نارنجی قهوه ای با طرح های راه راه دارند که به آن رنگ آمیزی آگوتی گفته می شود. طول دمشان بیش از طول بدنشان است و به آن ها کمک می کند هنگام حرکت در جنگل تعادل شان را حفظ کنند.

گونه های جنس Cebuella متخصص تغذیه از صمغ درختان هستند و ویژگی هایی دارند که به آن ها اجازه می دهد با دندان های خود سوراخ هایی در تنه درخت ایجاد کنند تا به صمغ یا شیره آن دسترسی یابند. آن ها همچنین حشرات کوچک و میوه هم می خورند.

به دلیل اندازه بسیار کوچک، مارموزت ها طعمه شکارچیانی مانند عقاب ها، شاهین ها و مارها می شوند. آن ها در گروه های خانوادگی حداکثر 9 فردی زندگی می کنند که معمولاً تنها یک جفت تولیدکننده دارد؛ زندگی گروهی کمک می کند افراد بیشتر مراقب خطرهای احتمالی باشند

نوزادان مارموزت در حدود 3 ماهگی از شیر گرفته می شوند، اما ممکن است تا حدود دو سال کنار والدین بمانند

دوران بارداری حدود 4.5 ماه است و ماده اغلب دوقلو به دنیا می آورد. مراقبت از نوزادان جدید بر عهده پدر و خواهر و برادرهای بزرگ تر است و آن ها روی پشت بزرگ ترها حمل می شوند.

بر پایه ارزیابی اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، هر دو گونه در فهرست آسیب پذیر در برابر انقراض قرار دارند. تصور می شود جمعیت مارموزت کوتوله شمالی در سه نسل گذشته حدود 30 درصد کاهش یافته باشد که دلیل آن افت کیفیت زیستگاه به دلیل جنگل زدایی و شکار مستقیم است. بزرگ ترین تهدید برای این گونه ها تخریب جنگل ها به منظور استخراج معادن، استخراج نفت و ایجاد مزارع نخل روغنی است. آن ها همچنین برای تجارت غیرقانونی حیوانات خانگی شکار می شوند.