مجلس نمایندگان با رأی 427 به یک به انتشار اسناد مجرم جنسی امریکا رأی داد تا پرونده‌ای گشوده شودکه می‌تواند بسیاری از نخبگان سیاسی را ببلعد، آن هم با رأیی اجماعی که بیشتر تداعی‌گر رویارویی همه سیاسیون با همدیگر است

جوان آنلاین: مجلس نمایندگان با رأی خیره‌کننده 427 و سنا با رأی تمامی اعضا، به انتشار همه اسناد مربوط به جفری اپستین رأی دادند. در امریکا گفته می‌شودهمصدایی دو حزبی (Bipartisan) نه‌فقط اقدامی شفافیت‌طلبانه، بلکه زلزله‌ای سیاسی خواهد بود که می‌تواند با افشاگری‌های بی‌سابقه، لایه‌های پنهان قدرت در ایالات متحده را به لرزه درآورد. پرونده اپستین، در کشوری که ادعای لیبرال‌دموکراسی دارد، ظاهراً از این ظرفیت برخوردار است که نشان دهد «گرحکم شود که مست گیرند، در شهر هر آن‌که هست گیرند»، پرونده‌ای که از سیاستمداران تا صاحبان سرمایه و نهاد‌های امنیتی، هیچ‌کس مطمئن نیست دامنه آن تا کجا گسترش می‌یابد و چه کسانی را به کام خود خواهد کشید. این حد از اجماع دوحزبی بر سر پرونده‌ای که می‌تواند پای خیلی افراد و نهاد‌ها و ترتیبات را وسط بکشد، تداعی‌کننده شرایط خطرناک «همه علیه همه» در پیچیده‌ترین دموکراسی دنیاست. آیا این پرونده چنین سرانجامی خواهد داشت؟

افشای گاه و بیگاه رسوایی‌های اخلاقی و مالی چهره‌های شناخته شده در امریکا اگرچه بی‌سابقه نیست، اما درخت تنومندی که «جفری اپستین» از فساد پرورش داده است، چنان در عرصه‌های مختلف ایالات متحده ریشه دوانده که به نظر می‌رسد سایه آن به این زودی‌ها از سر جامعه امریکا برداشته نخواهد شد. دونالد ترامپ که حضور شانه به شانه او در تعدادی از عکس‌ها در کنار جفری اپستین، تردیدی درباره رابطه نزدیکش با این مجرم جنسی نگذاشته است، سعی می‌کند ارتباطات خود با وی را کم اهمیت جلوه دهد. اما این تلاش‌ها با افشای مجموعه جدیدی از ایمیل‌های اپستین که کمیته نظارت مجلس نمایندگان به‌تازگی آنها را منتشر کرده است، حاکی از جزییات تازه‌ای است که قطعاً دونالد ترامپ هم از پیامد‌های آن در امان نخواهد بود. 

 همصدایی مجلس نمایندگان و سنا

ترامپ که پیش‌تر با انتشار اسناد اپستین مخالفت کرده بود، اعلام کرده که کمیته نظارت مجلس نمایندگان می‌تواند به همه اسناد مربوط به پرونده جفری اپستین دسترسی داشته باشد. او در شبکه اجتماعی تروث‌سوشال نوشت: «جمهوریخواهان مجلس نمایندگان امریکا باید به انتشار اسناد اپستین رأی دهند، چرا که ما چیزی برای پنهان‌کردن نداریم.» به دنبال این اظهارات، کمیته نظارت مجلس نمایندگان امریکا که پیش‌تر در سال جاری درخواست انتشار اسناد مربوط به این سرمایه‌گذار بدنام و قاچاقچی دختران جوان زیر سن قانونی را داده بود، با اکثریت قاطع آرا به تصویب قانونی رأی داد که وزارت دادگستری را ملزم به انتشار تمام سوابق مربوط به اپستین می‌کند. این یک پیروزی بزرگ برای قانونگذاران هر دو حزب محسوب می‌شود که ماه‌هاست در این زمینه تلاش می‌کنند. این لایحه با 427 رأی موافق و یک رأی منفی در حالی رأی آورد که بسیاری از قربانیان اپستین که در کنگره حضور داشتند، با شنیدن تصویب آن، از جا برخاستند و قانونگذاران را تشویق کردند. رأی‌گیری‌های وفاق دوحزبی، پدیده‌ای خاص در امریکا محسوب می‌شود و این درجه از اجماع دوحزبی بر سر پرونده‌ای که می‌تواند پای بسیاری از افراد، نهاد‌ها و ترتیبات را به میان بکشد، تداعی‌کننده نوعی شرایط خطرناک «همه علیه همه» است. کلی هیگینز، تنها قانونگذاری بود که به این لایحه رأی منفی داد. او در شبکه اجتماعی ایکس نوشت که این لایحه، همان‌طور که نوشته شده است می‌تواند نام هزاران نفر بی‌گناه، شاهدان، افرادی که غیبت کرده‌اند، اعضای خانواده و ... را افشا کند.» با این حال و پس از رأی محکم مجلس نمایندگان، چند ساعت بعد چاک شومر رهبر اکثریت سنا به صحن علنی رفت و درخواست کرد که پس از ارسال لایحه از مجلس نمایندگان، این طرح در سنا نیز به تصویب برسد. همه سناتور‌ها هم با این درخواست موافقت کردند. به این ترتیب، پس از ارسال مدارک از مجلس نمایندگان به سنا، لایحه مستقیماً برای رییس‌جمهور ارسال خواهد شد و او قول داده است آن را امضا و به قانون تبدیل کند. 

 افشای نام‌های آشنا

کاخ سفید هم این موضوع را تأیید کرد که رییس‌جمهور قصد دارد مصوبه کنگره درباره الزام وزارت دادگستری به انتشار پرونده‌های اپستین را امضا کند. این لایحه، دادستان کل را ملزم می‌کند که تمام سوابق، اسناد، ارتباطات و مطالب تحقیقاتی غیرمحرمانه مربوط به اپستین و همدستش گیلین مکسول، گزارش‌های پرواز یا سوابق سفر، افراد و نهاد‌های مرتبط با اپستین و ایمیل‌های داخلی، یادداشت‌ها و سایر ارتباطات داخلی وزارت دادگستری را در قالبی قابل جست‌و‌جو و دانلود منتشر کند. تمامی این سوابق باید حداکثر تا 30 روز پس از تصویب قانون منتشر شوند. البته این قانون به این موضوع اشاره دارد که دادستان کل می‌تواند هرگونه اطلاعاتی را که قربانیان را شناسایی می‌کند یا تحقیقات فعال فدرال را به خطر می‌اندازد، مخفی نگه دارد یا آنها را حذف کند. بخشی از ایمیل‌ها هم مرتبط با مکاتباتی است که شخص اپستین با مایکل ولف داشته که به‌عنوان زندگینامه‌نویس ترامپ شناخته می‌شود. توماس باراک، نماینده ترامپ در پرونده لبنان و سوریه هم که چندی پیش لبنانی‌ها را وحشی خوانده بود، یکی دیگر از چهره‌های شناخته شده در این ایمیل‌هاست. اپستین از باراک خواسته عکسی از قربانی که به او تجاوز کرده را برایش بفرستد. همچنین، روابط نزدیک ترامپ و اپستین را نمایش می‌دهند. اپستین در یکی از این ایمیل‌ها ترامپ را فردی دانسته که حتی یک سلول خوب هم در بدنش ندارد. 

 تلاش اف‌بی‌آی برای حذف نام ترامپ

یک فعال رسانه‌ای امریکایی اعلام کرده است که اف‌بی‌آی در حال حذف نام ترامپ از پرونده اپستین است. این موضوع تعجبی ندارد، به خصوص که یکی از سخنگو‌های وزارت خارجه امریکا تأکید دارد که دموکرات‌ها و رسانه‌ها سال‌ها از اپستین و قربانیانش خبر داشتند و هیچ کاری برای کمک به آنها انجام ندادند، در حالی که دونالد ترامپ خواستار شفافیت بود و اکنون با هزاران صفحه سند به عنوان بخشی از تحقیقات نظارتی جاری، به آن عمل می‌کند. ترامپ در این حد اذعان کرده که زمانی در نشست‌هایی با این سرمایه‌گذار بدنام رفت‌وآمد داشته، اما مدعی است که روابط خود را سال‌ها پیش از مرگ اپستین در سال 2019 با او قطع کرده است. اما به نظر می‌رسد که این اظهارات هم در بهبود چهره ترامپ در میان امریکایی‌ها تأثیر مثبتی نداشته است. نظرسنجی مؤسسه 

Morning Consult که به تازگی انجام شده است، نشان می‌دهد 60 درصد از رأی‌دهندگان می‌گویند ترامپ از سوء‌استفاده‌های جنسی اطلاع داشته است از جمله 38درصد که معتقدند ترامپ در این اقدام مشارکت داشته و 22درصد که می‌گویند رییس‌جمهور در آن مشارکت نداشته است. تنها 15درصد فکر می‌کنند ترامپ از این سوء‌استفاده‌ها بی‌اطلاع بوده است. طبق نتایج این نظرسنجی، حتی جمهوریخواهان نیز بیشتر احتمال می‌دهند که ترامپ از رفتار اپستین آگاه بوده تا اینکه بی‌اطلاع بوده باشد. 

 راهبرد سازمان‌یافته برای سوءاستفاده از ثروت

افشای ایمیل‌های اپستین، تصویری روشن‌تر را از جهانی ترسیم می‌کند که در آن ثروت فراوان، دسترسی بی‌حد و حصر و نزدیکی به قدرت می‌تواند افراد را از پاسخگویی و پیامد‌های آن مصون نگه دارد و برای کسانی که در داخل این حلقه هستند، قوانین دنیای بیرون اعمال نمی‌شود. جیمی راسکین، دموکرات ارشد کمیته قضایی مجلس نمایندگان گفت: «این فردی است که به اعتقاد من کمک‌های مالی هنگفتی به کالج‌ها و دانشگاه‌ها، از جمله هاروارد و‌ام‌آی‌تی، کرده است و این نوع هدایا می‌تواند برای شما پول و دسترسی زیادی در محافل مختلف نخبگان بخرد.» اپستین، صرفاً فردی بسیار ثروتمند و متهم به جنایات وحشتناک نبود. او علاوه بر اینها با بسیاری از قدرتمندترین افراد زمین ارتباط نزدیکی داشت که برخی از آنها ممکن است همدست او بوده باشند. حواشی اپستین صرفاً به بهره‌کشی جنسی خلاصه نمی‌شود بلکه در مورد قدرت سیستمی، پنهانکاری و شیوه محافظت نهاد‌ها از ثروتمندان و افراد مرتبط است. این موضوعی حزبی نیست، بلکه به عدالت مربوط می‌شود. از سال 1989 تا 2003، اپستین بیش از 139 هزار دلار به نامزد‌ها و کمیته‌های فدرال دموکرات و بیش از 18 هزار دلار به نامزد‌های جمهوریخواه کمک کرده است. او در دهه 1990، 10 هزار دلار برای بازسازی بال غربی کاخ سفید کمک کرد؛ هدیه‌ای که گفته می‌شود باعث شد با بیل کلینتون، رییس‌جمهور وقت امریکا عکس بگیرد. اپستین با چنین اقداماتی، عملاً مبادرت به نوعی سرمایه‌گذاری استراتژیک روی افراد و قدرت کرد. شبکه او نه تنها شامل سیاستمداران، بلکه دربرگیرنده غول‌های مالی، غول‌های فناوری و... نیز می‌شد. دقیقاً به همین دلیل است که اکنون بسیاری خواستار افشای کامل اطلاعات هستند و می‌خواهند بدانند که چه کسی از نخبگان واقعاً با او در ارتباط بود؟ ارتباطات اپستین محدود به کمک‌های مالی نبود. او روابط خود را با افراد بسیار بانفوذ حفظ کرد: لارنس سامرز، رییس سابق هاروارد و وزیر خزانه‌داری ایالات متحده، ظاهراً چندین بار با هواپیمای شخصی اپستین پرواز کرده است. اپستین از کاخ سفید بازدید کرد، میزبان مراسم جمع‌آوری کمک‌های مالی بود و با چهره‌های سیاسی اصلی مکاتبه داشت و در این زمینه، بیل کلینتون چهره‌ای شناخته شده است. کارل بیجر در مقاله‌ای با عنوان «سرمایه داری، جنایات اپستین را امکان‌پذیر کرده» به این نکته اشاره کرد که استراتژی‌هایی که جفری اپستین برای پنهان کردن پول تأمین مالی سازمان قاچاق جنسی خود استفاده کرد، کاملاً قانونی بودند. در واقع، این همان استراتژی‌های قانونی هستند که طیفی از ثروتمندان برای فرار از مالیات و سایر مقررات از آنها استفاده می‌کنند. به عبارتی آنچه اپستین انجام داد، سوءاستفاده از قانون نیست، زیرا هم قوانین امریکا و هم قوانین بین‌المللی با دقت طراحی شده‌اند تا صنعت مدیریت ثروت را در خود جای دهند.

منبع: روزنامه جوان