به گزارش پارسینه به نقل از گجت نیوز، سرزمین فرعون ها مملو از داستان های جذاب و باورنکردنی است. مصریان باستان توانستند در طول چند هزار سال آنچنان تاثیری از خود به جای بگذارند که تا ابد از کتاب های تاریخ پاک نخواهند شد. از اهرام مصر گرفته تا کتاب مردگان همگی از جذابیت های خاص تمدن رود نیل هستند. هرچند امروز می خواهیم روی 10 نماد خاص مصر باستان تمرکز کنیم.

اسطوره شناسی نقشی کلیدی در زندگی مردم مصر باستان بازی می کند. در واقع آنها تلاش می کردند تمام پدیده های اطراف خود را به گونه ای توضیح دهند. به همین خاطر است که نمادهای عجیب را می توان به وفور در آثار به جا مانده دید. در ادامه می خواهیم سفری هیجان انگیز به دوران فرعون ها داشته باشیم و ببینیم که هرکدام از این نمادها چه معنایی دارند.

بدون ترتید معروف ترین نماد مصر باستان آنخ است. آنخ به عنوان نماد زندگی و جاودانگی شناخته می شود و تا حد زیادی به صلیب شباهت دارد. در تصاویر باقیمانده از مصر باستان همیشه در دستان خدایان مختلف این نماد دیده می شود. به این معنی که آنها می توانند حیات را هدیه داده یا حفظ کنند.

بعدها فرعون ها نیز از نماد آنخ استفاده کردند. در واقع آنها می خواستند نشان دهند که فرزندان خدایان هستند.

نماد مار کبری آماده مصری معمولا روی تاج فرعون ها دیده می شد. در معروف ترین نمونه نیز می توان این نماد را روی ماسک مرگ فرعون توت عنخ آمون مشاهده کرد. مار کبری نماد قدرت، اشرافیت، سلطنت و اقتدار الهی بود. همچنین این نماد جالب نشان می داد که پادشاه مصر باستان تحت حمایت خدایان قرار دارد و مشروعیت خود را از آنها گرفته است.

برخی کارشناسان مار کبری را با الهه واحت به عنوان خدای نگهبان فرعون مرتبط می دانند.

چشم هوروس در مصر باستان به عنوان نماد محافظت، سلامتی و قدرت شناخته می شد. در داستان های اسطوره شناسی مصر هوروس تصمیم می گیرد با ست یعنی خدای هرج و مرج مبارزه کند.

در جریان این نبرد هوروس یکی از چشمان خود را از دست می دهد. هرچند سایر خدایان دخالت می کنند تا چشم او مجدد ترمیم شود.

بر اساس همین داستان مصریان چشم هوروس را نماد سلامتی می دانستند و در آثار هنری خود استفاده می کردند.

برای مردم مصر زندگی پس از مرگ بسیار اهمیت داشت. آنها سعی می کردند از المان های مختلف موجود در طبیعت نیز برای این موضوع بهره ببرند.

یکی از این نمادها گل نیلوفر آبی است که همزمان با طلوع خورشید باز شده و شب ها بسته می شود.

مردم مصر باور داشتند که خدای خورشید هر روز صبح آن را همچون یک توپ غلت می دهد تا در آسمان ظاهر شود. به همین خاطر آنها سوسک غلتان را به عنوان نماد خورشید و حیات پس از مرگ انتخاب کردند.

جالب اینکه مردم مصر از این نماد به عنوان طلسمی برای دور ماندن از بلاها استفاده می کردند. حتی در مقبره مردگان نیز نماد سوسک سکارب قرار داده می شد.

نماد دجد به وفور در تصویرنگاری های معابد مصر باستان دیده می شود. دجد در واقع ستون نگه دارنده بنا است و معانی مختلفی دارد. مردم مصر فکر می کردند که چهار گوشه جهان با ستون های وجود استوار شده است.

در برخی متون وجود به عنوان نماد قدرت پتاه، خدای صنعت و معماری معرفی می شود. در برخی متون نیز وجد را نماد اوزیریس و جاودانگی خدایان می دانند.

واس به شکل یک عصا است و معمولا در کنار انخ در دست خدایان یا فرعون ها دیده می شود. البته در اکثر آثار باستانی باقیمانده از مصر باستان واس در دست خدایان آنوبیس و ست قرار دارد.

در برخی موارد نیز فرعون ها از این نماد استفاده می کردند تا نشان دهند مورد حمایت خدایان قرار دارند.

گره ایزیس تا حد زیادی به آنخ شباهت دارد؛ اما معنی متفاوتی را منتقل می کند. این نماد به معنی قدرت جادویی ایزیس است و می تواند فرد را از شر مزاحمت حفظ کند.

معمولا گره ایزیس را درون تابوت افراد قرار می دادند تا اگر کسی به تابوت تعرض کرد مورد لعن و نفرین خدایان قرار گیرد.

در مصر باستان بن بن را به عنوان نماد خدای رع می شناختند. شکل نماد هم به صورت یک سنگی هرمی بود.

در اسطوره شناسی مصریان گفته شده بود که خدای رع روی سنگ بن بن ایستاد و جهان را آفرید. در نتیجه معمولا به عنوان نماد آفرینش و قدرت الهی نیز شناخته می شد.

این دو نماد همیشه در کنار هم قرار داشتند. فرعون ها نیز معمولا هنگام ورود به مراسم های مهم آنهان را حمل می کردند.

عصا نماد هدایت مردم و شلاق نماد قدرت پادشاه برای برقراری نظم است. در معروف ترین نمونه می توان نماد عصا و شلاق را روی تابوت فرعون توت عنخ آمون دید.