به نقل از intellinews، از آنجا که این ها مهمات قدیمی جنگ جهانی دوم هستند که بیشتر شبیه بمب های گرانشی سقوط کننده اند تا موشک های کروز پروازی، متوقف کردنشان بسیار دشوار است. آن ها آنقدر سریع حرکت می کنند که سامانه های پدافند هوایی معمولی قادر به رهگیری شان نیستند.

بسیاری درباره کلاس جدید موشک های مافوق صوت روسیه که پوتین در سخنرانی وضعیت کشور در سال 2018 معرفی کرد نوشته اند. اما همانند اوکراین، روسیه نیز در بخش فناوری پایین نوآوری کرده است. با داشتن انبوهی از این بمب ها، کسی ایده نصب بال های ارزان و یک پروانه به همراه سامانه های هدایت UMPK (ماژول گلاید و اصلاح جهانی) را مطرح کرد تا زرادخانه ای عظیم از سلاح های کم هزینه اما مرگبار ساخته شود که اکنون نیروهای مسلح روسیه برای کوبیدن نیروهای اوکراینی از آن استفاده می کنند. یک موشک پیشرفته کینژال (Kh‑47M2) حدود 10 تا 15 میلیون دلار هزینه دارد؛ در حالی که یک بمب گلاید FAB 500 حداکثر 5000 دلار قیمت دارد. (در واقع، چون روسیه ذخایر زیادی از جنگ جهانی دوم دارد، عملاً برای کرملین رایگان است.)

این بمب ها بسیار عظیم هستند. بار یک پهپاد معمولی حدود 50 کیلوگرم مواد منفجره است. FAB 500 یکی از بمب های کوچک تر است که 180 تا 250 کیلوگرم مواد منفجره حمل می کند. بزرگ ترین بمب، FAB 3000، بیش از یک تن مواد منفجره دارد که می تواند یک بلوک آپارتمانی کامل را با یک ضربه نابود کند.

روسیه تعداد زیادی از این بمب ها را در اختیار دارد. اگرچه آمار رسمی وجود ندارد، اما داده های تولید دوران شوروی، تصاویر ماهواره ای و ارزیابی های اطلاعاتی غرب نشان می دهد که روسیه صدها هزار بمب هوایی چندمنظوره، از جمله ذخایر عظیمی از FAB-500ها دارد.

با این حال، به عنوان یک راه حل کم فناوری، بمب های گلاید FAB معایبی نیز دارند. آن ها باید از هوا پرتاب شوند و با برد 50 تا 100 کیلومتر، جنگنده های روسی مانند SU-30 و SU-34 را به طور خطرناکی به خط مقدم نزدیک می کنند و آن ها را در برابر موشک های سام اوکراینی آسیب پذیر می سازند. بیش از 250 فروند از این جت ها همچنان در خدمت هستند و سوخو هر سال چند ده فروند بدنه جایگزین تحویل می دهد.

نیروهای اوکراینی کاملاً در برابر بمب های گلاید ناتوان نیستند، اما چون نمی توانند خود بمب سقوط کننده را هدف قرار دهند، گزینه ها محدود به مختل کردن سامانه ناوبری ابتدایی در پرواز کوتاه، سرنگونی جت های پرتاب کننده، و هدف قرار دادن کارخانه های تولید جت های جایگزین در عمق روسیه است.

با این حال، راه حل جادویی وجود ندارد. اقدامات جنگ الکترونیک روسیه دائماً در حال تحول است. نیروی هوایی اوکراین محدود است و غرب تنها 12 فروند F-16 به آن داده که دست کم دو فروند نابود شده اند، بنابراین نبرد هوایی با ناوگان بیش از 250 جنگنده نسل پنجم روسیه ممکن نیست. اوکراین همچنین فاقد موشک های کروز قدرتمند دوربرد مانند تاماهاوک های آمریکایی است که بتوانند به تأسیسات تولید هوایی روسیه برسند.

اوکراین تولید پهپادهای کم هزینه خود را تقریباً دو برابر کرده و از 2.5 میلیون در سال گذشته به 4 میلیون در سال جاری رسانده است، طبق گفته ولودیمیر زلنسکی. اما روسیه با ارتقای بمب های گلاید پاسخ داده است. AFR اخیراً سامانه پیشرانه ملخی را با یک موتور جت کوچک جداشده از استفاده غیرنظامی جایگزین کرده که برد را به 200 کیلومتر دو برابر کرده است و تغییرات بیشتر تهدید می کند که کیف به زودی در برد بمب های گلاید قرار گیرد.

اولین واحدهای مجهز به موتور جت در سال 2024 آزمایش میدانی شدند و اکنون وارد چرخه عملیاتی شده اند. این جت ها بمب های گلاید را به موشک های کروز کم هزینه تبدیل می کنند، هرچند هنوز برد محدودی حدود 200 کیلومتر دارند.

طبق گزارش سرویس های اطلاعاتی اوکراین، انتظار می رود روسیه در سال 2025 حدود 120 هزار بمب هدایت شونده FAB برای استفاده فعال تولید کند و حدود 70 هزار پهپاد دوربرد، از جمله 30 هزار شاهد، بسازد.

بمب های گلاید از سال 2023 به طور گسترده استفاده شده اند. در حال حاضر روسیه ماهانه حدود 5000 بمب گلاید با اندازه های مختلف شلیک می کند. در نبرد پوکروفسک، نیروهای روسی تا 450 بمب گلاید در هفته بر یک بخش واحد انداختند و مواضع مستحکم اوکراینی ها را که ماه ها صرف ساختشان شده بود نابود کردند و زمینه نفوذ روسیه را فراهم کردند.

نیل هاور، روزنامه نگار کانادایی، توضیح داد: بمب های گلاید واقعاً سلاحی ترسناک هستند. او داستانی از اصابت بمب های گلاید 3000 کیلوگرمی به یک ساختمان مسکونی در کوستیانتینیوکا در شرق اوکراین را یادآوری کرد: در یک لحظه کل ساختمان را با خاک یکسان کرد.