به نقل از ایسنا، خبرگزاری آناتولی می نویسد: طبق گزارشی تحت عنوان مرور جمعیت جهان که حدود یک ماه قبل منتشر شد، کشورهای کویت، قبرس، عمان، قطر و بحرین در صدر فهرست کشورهای درگیر با تنش آبی بوده اند. در میان کشورهای خاورمیانه، اردن در رتبه پانزدهم، عراق در رتبه بیست و سوم و ترکیه در رتبه سی و نهم قرار داشتند

کشورهایی که سرانه آب قابل استفاده سالانه آن ها کمتر از 1700 مترمکعب به ازای هر نفر است، در وضعیت تنش آبی قرار دارند.

اگر سرانه سالانه آب قابل استفاده به کمتر از 1000 متر مکعب برسد، آن کشور دچار فقر آبی است.

دکتر دواوکان دوغو یاواشلی ، استاد جغرافیا در ترکیه، وضعیت موجود را این گونه تشریح می کند: این فقط یک احتمال نیست، بلکه واقعیتی تلخ است. در واقع باید عبارت ممکن است شروع شده باشد را اصلاح کرد؛ چون فقر آب منطقه ای خیلی وقت است که آغاز شده است. این بحران دیگر پشت در خانه ما نیست، بلکه وارد خانه هایمان شده است.

ترکیه

به نظر دکتر یاواشلی، مناطقی در ترکیه که دارای ویژگی های اقلیمی نیمه خشک هستند مانند حوضه قونیه ، اطراف دریاچه نمک و جنوب شرق آناتولی به صورت پایدار مستعد خشکسالی هستند.

تغییرات اقلیمی باعث شده که کمربند آب وهوایی مدیترانه به تدریج به سوی شمال حرکت کند. نتیجه اش این است که مناطقی اطراف دریای مدیترانه و دریای اژه که پیش تر اقلیمی مرطوب تر داشتند، اکنون با خشکسالی های بیشتر و شدیدتری روبه رو هستند.

همچنین یک استاد دانشگاه که به شهرداری کلان شهر ازمیر و شهرداری های مناطق دیگر درباره مصرف آب مشاوره می دهد و به دلیل همکاری فعال با شهرداری ها نمی خواهد نامش فاش شود، می گوید: تاثیر تغییرات اقلیمی در مقیاس محلی بسیار ملموس تر احساس می شود.

او می گوید: افزایش روزافزون مصرف آب و محدودیت تامین آب از سدها باعث شده که شهرداری ها در شرایط بسیار دشوار و تحت فشار شدید قرار بگیرند.

این استاد دانشگاه توضیح می دهد که شهرداری ها، بودجه ای متناسب با جمعیت رسمی شان دارند و این بودجه تنها برای ارائه راه حل های موقتی در زمینه آب کافی است، در حالی که در فصل تابستان و با ورود گردشگران، جمعیت تا چهار یا پنج برابر افزایش می یابد. بنابراین با چنین منابع محدودی نمی توان راه حل های پایدار و بلندمدت برای این جمعیت ارائه کرد.

در گزارش اقلیمی سازمان ملل که امسال منتشر شده، آمده است که ترکیه با خطر جدی روبروست و ممکن است تا سال 2030 میلادی از جایگاه کشور دچار تنش آبی به رده کشور فقیر آبی سقوط کند.

سوریه

در همین حال، گزارش های محلی حاکی از کاهش چشمگیر بارندگی در سراسر سوریه و وقوع خشکسالی بی سابقه دهه های اخیر در این کشور است.

منابع محلی می گویند میزان بارندگی تقریباً 70 درصد کاهش یافته و 75 درصد از زمین های کشاورزی دیم را فلج کرده است.

جریان آب های پایه که رودها و نهرها را تغذیه می کنند در برخی مناطق تا 80 تا 90 درصد کاهش داشته است. مخازن سطحی مثل سدها نیز حجم شان به شدت کاهش یافته و بعضی از آنها تا 90 درصد آب شان را از دست داده اند.

این شرایط منجر به کاهش کیفیت زندگی و مشکلات آبی برای مردم شهری و روستایی شده است.

بنابر گزارش آسوشیتدپرس، در دمشق و اطراف آن، رود و چشمه های مهم تقریبا خشک شده اند.

همچنین مناطق روستایی به ویژه به آب چاه ها وابسته شده اند و در برخی مناطق، چاه ها هم یا خشک شده اند یا عملا کار نمی کنند.

عراق

شبکه الجزیره نیز در مقاله ای که اخیرا منتشر کرده، آورده است کاهش 27 درصدی سطح آب رودخانه های دجله و فرات به دلیل بارندگی کم و محدودیت های آب در بالادست این رودخانه ها، عراق را با خشک ترین سال خود از سال 1933 تاکنون مواجه کرده است.

به گفته کارشناسان، در جنوب عراق یک بحران انسانی ناشی از خشکسالی و کمبود آب در بصره در حال وقوع است. این بندر حیاتی و قطب نفتی که محل زندگی نزدیک به 3.5 میلیون نفر است، همچنان کم آب ترین و آسیب پذیرترین منطقه عراق از نظر آب و هوا بوده و عمیقا تحت تاثیر مدیریت نامناسب آب قرار دارد. بسیاری از مردم مجبورند برای تضمین بقا و سلامت خود به تحویل روزانه آب از تانکرها وابسته باشند.

حسن رایکان ، یکی از ساکنان بصره در این باره می گوید: مجبورم روزانه چندین کیلومتر طی کنم تا سهم خود را از آب پاک تامین کنم. من باید صبح زود از خواب بیدار شوم، کارم را رها کنم و در صف های طولانی بایستم تا آب را به خانه بیاورم. در بسیاری از موارد، ما باید نسبت بین مصرف دام و مصارف خانگی را کاهش دهیم. آب دریا در نزدیکی خانه های ما آلوده است و باعث بیماری های پوستی می شود.

کیفیت آب دریا که از قبل برای مصرف انسان نامناسب بود به دلیل نشت نفت، رواناب کشاورزی و تخلیه فاضلاب، بیشتر تخریب شده است.

به گزارش آناتولی، خشکسالی ناشی از تغییرات اقلیمی هر ساله به طور فزاینده ای به ویژه توسط کشاورزان احساس می شود. هر ساله، کشاورزان از کاهش بازده محصولات نسبت به سال قبل خبر می دهند و برای بقا می جنگند.

با این حال خشکسالی و گرما که تنها یکی از پیامدهای بحران اقلیمی است، محدود به خاورمیانه نمی شود. تغییرات اقلیمی و خشکسالی که می تواند یکی از پیامدهای آن باشد نه تنها در خاورمیانه بلکه در سراسر جهان گزارش می شود.

در اروپا هم که به قاره سبز شهرت دارد، اوضاع خوب نیست. تازه ترین نظرسنجی شبکه یوروسیتیز پلس نشان می دهد تهدیدهای اقلیمی با سرعتی بیشتر از توان محلی اروپا برای سازگاری در حال شدت گرفتن است.

با وجود آن که تغییرات اقلیمی در فهرست اولویت های اصلی شهرداران 54 شهر اروپایی قرار دارد، نزدیک به یک پنجم این شهرها هنوز تیم ویژه ای برای تطبیق با تغییرات اقلیمی ندارند.

بر اساس گزارش آژانس محیط زیست اروپا، این قاره بیش از هر منطقه دیگری در جهان در حال گرم شدن است و انتظار می رود رخدادهای شدیدِ اقلیمی در سال های پیشِ رو تشدید شود.

موج گرما، سیل و خشکسالی سه خطر اصلی در محیط های شهری به شمار می روند. بیش از 75 درصد اروپایی ها در شهرها زندگی می کنند و در خط مقدم مقابله با تغییرات اقلیمی قرار دارند.

هریس دوکاس ، نماینده ویژه یوروسیتیز در امور تاب آوری اقلیمی و شهردار آتن می گوید: شهرهای اروپا برای حفاظت از مردم و زیرساخت ها تلاش می کنند اما به تنهایی از عهده این کار برنمی آیند. آن ها به شدت به حمایت قوی تر و بلندمدت دولت ها و اتحادیه اروپا نیاز دارند؛ به ویژه در زمینه تامین مالی و تقویت ظرفیت ها تا بتوانند همه فعالیت ها، دارایی ها و فضاهای شهری را با سناریوهای واقعی اقلیمی سازگار کنند و از شهرها و شهروندان در برابر تهدیدهای فزاینده تغییرات اقلیمی محافظت شود.

این وضعیتِ نگران کننده در حالی کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار می دهد که اجلاس اقلیمی سازمان ملل موسوم به کاپ30 در برزیل در حال برگزاری است و امید می رود که رهبران جهان تصمیمی سازنده در زمینه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و در نتیجه مهار تاثیرات تغییرات اقلیمی بگیرند.