صبح نو نوشت: نام «شرلوک هلمز» را حتما شنیده‌اید، شخصیت داستانی مشهور و منحصربه‌فردی که با مشاهدات دقیق و استدلال‌های منطقی‌اش، گره‌های کور ماجراهای جنایی را باز می‌کرد؛ کسی که از نگاه بسیاری، بهترین کارآگاه‌ دنیای ادبیات است! هلمز در یکی از داستان‌های معروف به نام «شعله نقره‌ای» در جریان تحقیق درباره‌ ناپدید شدن اسب مسابقه‌ای معروف و قتل مربی آن، به نکته‌ای ظاهرا پیش‌پاافتاده، اما تعیین‌کننده توجه می‌کند... اینکه در شب وقوع حادثه، «سگ نگهبان هیچ پارسی نکرده بود!» هلمز خوب می‌دانست که سگ، تنها زمانی آرام می‌ماند که با فردی آشنا روبه‌رو باشد؛ پس مجرم این پرونده کسی بوده که سگ او را می‌شناخته است.  بعد از این داستان ماندگار، کلید حل این معما به یک مفهوم نمادین در تحلیل‌های منطقی، سیاسی و حتی ارتباطی تبدیل شد. حالا بسیاری از انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها، اصطلاح «آن سگ هنوز پارس نکرده است» را در مواقعی به کار می‌برند که علی‌رغم یک اتفاق مهم و مهیب، کسی که انتظار می‌رفت سر و صدا به راه بیندازد و واکنش نشان دهد، ساکت مانده باشد. «سکوت سگ» پیام اصلی و معناداری است که نشان می‌دهد منافعی در پشت پرده‌ها وجود دارد. 

سوال مجرمان جنسی؛ «چرا نامی از ترامپ نمی‌برند؟!» 

«می‌خواهم بدانی آن سگی که پارس نکرده، ترامپ است... [نام قربانی] ساعت‌ها در خانه من با او (ترامپ) بوده است... اما حتی یک بار هم از او نامی برده نشده است...» این ایمیلی است که «جفری اپستین» آوریل سال 2011 به «گیلین مکسول» فرستاده و اخیرا توسط رسانه‌های آمریکایی فاش شده است. 

اپستین، سرمایه‌دار و شبکه‌سازی از دنیای قدرت بود که روزگاری با نخبگان سیاسی، اقتصادی و حتی سلطنتی نشست و برخاست‌های فراوانی داشت. او به واسطه شرکت و حلقه اجتماعی که از افراد بلندپایه به وجود آورده بود، شبکه پیچیده‌ای از فساد به راه انداخته بود که در آن از زنان و کودکان بسیاری سوءاستفاده جنسی می‌کرد. تا اینکه سال 2005 بعد از شکایت خانواده یک دختر 14 ساله، تحقیقات پلیس درباره او آغاز شد. طولی نکشید که مقامات فدرال 36 دختر دیگر را شناسایی کردند که توسط این چهره مورد تعرض یا سوءاستفاده قرار گرفته بود. در نهایت سال 2008 دادگاه ایالتی فلوریدا او را مجرم شناخت؛ اما اپستین توانست با کمک وکلای خود در ساعات روز آزاد باشد و پس از اتمام شیفت کاری به زندان بازگردد؛ اما همه این‌ها باعث نشد او دست از فساد بردارد. جفری بار دیگر سال 2019 به‌ دلیل قاچاق جنسی افرادی که به سن قانونی نرسیده بودند دستگیر شد و این‌بار که به زندان افتاد، خود را در سلولش دار زد. 

«گیلین مکسول» زنی که مخاطب ایمیل‌های اپستین بوده، از اشراف بریتانیایی است که از سال‌های دور با او رابطه نزدیکی داشت. او پس از دستگیری اپستین به اتهام همکاری در اغفال خردسالان و قاچاق جنسی دختران زیر سن قانونی دستگیر و در دادگاه به 20 سال زندان محکوم شد و همچنان نیز در زندان است. زمانی که اپستین برای مکسول نوشت: «می‌خواهم بدانی آن سگی که هنوز پارس نکرده، ترامپ است. [قربانی] ساعت‌ها در خانه‌ام با او وقت گذراند؛ اما نام ترامپ حتی یک بار هم ذکر نشده است؛ از جمله توسط رییس پلیس...» مکسول به شریک جرم خود این‌طور پاسخ می‌دهد: «مدتی است دارم به این فکر می‌کنم...» 

کی بود، کی بود؟ من نبودم! 

از زمان علنی شدن این پرونده سیاه، اسناد متعددی منتشر شد که رد پای حضور دونالد ترامپ در کنار اپستین و مکسول، مجرمان فساد جنسی را نشان می‌داد. نیویورک تایمز گزارش داد که نام ترامپ در فهرست نویسندگان کتابی به مناسبت پنجاهمین سالگرد تولد اپستین در سال 2003 دیده می‌شود. وال استریت ژورنال هم گزارشی جنجالی منتشر کرد که بر اساس آن ترامپ سال  2003 در نامه‌ای خطاب به اپستین نوشته است: «تولدت مبارک؛ امیدوارم هر روز یک راز شگفت‌انگیز دیگر باشد.» و در این نامه طرحی از یک زن برهنه و جملاتی با محتوای غیراخلاقی و نامناسب آورده است. 

این نامه که گفته شده امضای ترامپ نیز در آن درج شده سروصدای زیادی به پا کرد؛ تا جایی که او ناچار شد در اولین نشست خبری، درباره این بحران، موضع‌گیری کند. ترامپ در یک فرار محرز، پرونده اپستین را «حقه‌» خواند و مدعی شد ماجرا توسط رقیبان او یعنی دموکرات‌هایی مانند «جو بایدن» طراحی شده است. 

ترامپ برای آن که خود را از کُنج رینگ اتهامات خلاص کند، سعی کرد دیگران را متهم کند و رابطه بیل کلینتون با اپستین را پررنگ‌تر از رابطه خودش با او جلوه دهد. او مدعی شد که کلینتون 28 بار به جزیره «اپستین» سفر کرده، درحالی‌که خودش هرگز به آنجا نرفته است.

جزیره‌ای که ترامپ درباره آن می‌گوید یک جزیره خصوصی‌ در دریای کاراییب است که در گزارش‌های رسانه‌ای به «جزیره گناه» شهرت دارد، چراکه محلی برای سوءاستفاده‌های جنسی سازمان‌یافته از دختران زیر و پذیرایی از چهره‌های برجسته جهانی بوده است. 

دم خروس را نمی‌شود تکذیب کرد 

پالتیکو نیز در یکی از گزارش‌های خود افشا کرده بود که دو متهم اصلی این پرونده یعنی اپستین و مکسول، با چندین فرد برجسته در محافل سیاسی، دانشگاهی، تجاری و حقوقی در ارتباط بوده‌اند. در این گزارش علنا نام‌های «دونالد ترامپ»، «بیل کلینتون»، وکیل «آلن درشوویتز»، شاهزاده «اندرو» ذکر شده است. 

بعد از این افشاگری‌ها، ترامپ و اعضای دولتش کوشیده‌اند این پرونده را یک توطئه‌چینی و رقابت سیاسی میان دو جبهه سیاسی در آمریکا جلوه دهند و تأکید دارند همه ‌چیز، یک دسیسه هدفمند برای بدنام کردن رییس‌جمهور جمهوری‌خواه ایالات متحده است. آنها تلاش می‌کنند با متهم کردن دموکرات‌ها، حمایت پایگاه هواداران خود را جلب کنند. «کارولین لیویت» سخنگوی کاخ سفید گفت این ایمیل‌ها به‌ صورت «گزینشی و هدفمند» از سوی دموکرات‌ها به رسانه‌های لیبرال درز کرده تا «روایتی جعلی برای لکه‌دار کردن نام رییس‌جمهور ترامپ» ساخته شود. 

شخص ترامپ نیز بارها ارتباط به پرونده فساد جنسی را به شدت تکذیب کرده و حتی مدعی شده از رسانه‌هایی نظیر وال استریت ژورنال شکایت خواهد کرد. ترامپ این کار را کرد و شکایت 10 میلیارد دلاری او علیه وال استریت ژورنال نشان از آن داشت که او نگرانی عمیقی از انتشار ابعاد این اتهامات دارد و با این برخورد سخت می‌خواهد رسانه‌های دیگر را از ورود به این ماجرا بازدارد، اما دست و پا زدن او نتوانسته گمانه‌زنی‌ها را متوقف کند؛ چراکه ماجرا به یک یا دو سند محدود نمی‌شود و از گوشه و کنار مدارک دیگری علیه او به تیتر رسانه‌ها می‌آید؛ مدارکی که او نمی‌تواند آنها را رد کند یا دروغ بخواند. 

برای مثال در کتابی که ترامپ با عنوان «هنر بازگشت از حضیض» سال 1997 منتشر کرده یادداشتی با امضای خودش خطاب به اپستین وجود دارد که او را با عبارت «بزرگ‌ترین» توصیف کرده است. ترامپ برای فرار از این اسناد، مدعی شد که سال‌ها پیش و اوایل دهه 2000 با رفیق کهنه‌اش قطع رابطه کرده، چراکه او کارهای نامناسبی مرتکب شده است. این در حالی است که او در گزارش دیگری که سال 2002 در مجله نیویورک منتشر شد، اپستین را «مرد فوق‌العاده‌ای» توصیف کرد که «عاشق زنان جوان» است. این اسناد متعدد علیه ترامپ، حکم دم خروسی را دارد که هر روز آشکارتر و عیان‌تر می‌شود و از رابطه کهنه و عمیق او با جفری اپستین پرده برمی‌دارد. 

شکاف عمیق میان حامیان ترامپ 

همچنین در این مدت گزارش‌هایی از یورونیوز و گاردین نیز به ارتباط احتمالی اپستین با سازمان‌های اطلاعاتی به‌ویژه موساد اشاره داشته است. افشای تدریجی روابط متهمان این پرونده با نهادها، چهره‌ها و مقامات آمریکایی و بریتانیایی روز به روز برای اذهان عمومی سوالات بیشتری را مطرح می‌کند؛ سوالاتی که دیگر با تکذیب‌های پی در پی ترامپ پاسخ داده نمی‌شوند. چراکه سکوت‌های دنباله‌دار درباره این پرونده باعث شده او روز به روز بیشتر در گرداب اتهامات گرفتار شود. 

حتی رسانه‌های غربی و حامی ترامپ نیز کمابیش او را در مظان اتهام قرار داده و در گوشه و کنار اعتراف می‌کنند یا شاید هشدار می‌دهند که رییس‌جمهور آمریکا دیگر به‌ سختی می‌تواند از اتهامات و افشاگری‌های پی در پی فاصله بگیرد. تحلیل‌های آنها حاکی از این است که با ادامه این روند، ترامپ به زودی پایگاه‌های حمایتی را که از آغاز ورودش به صحنه سیاست با خود همراه کرده بود، از دست خواهد داد. 

گفته می‌شود حتی پایگاه «ماگا» که در انتخابات‌های ریاست‌جمهوری نقش مهمی در پیروزی ترامپ داشته نیز شفافیت کامل در پرونده اپستین را مطالبه می‌کند و حتی ممکن است با افشای اطلاعات بیشتر، به ضرر ترامپ وارد صحنه شود، چراکه نمی‌خواهد با بدنامی ترامپ، جایگاه خود را در میان مردم آمریکا برای رقابت‌های سیاسی بعدی به خطر بیندازد. چند تن از چهره‌های سرشناس ماگا از جمله «تاکر کارلسن» مجری سابق شبکه فاکس نیوز ادعا کرده‌اند که اپستین با سرویس‌های امنیتی اسراییل همکاری می‌کرد. 

به دنبال این مواضع، واشنگتن پست نوشته است که روشن شدن محتوای پرونده‌های «جفری اپستین» مجرم جنسی، شکافی عمیق در میان پایگاه «ترامپ» ایجاد کرده و حتی برخی طرفداران جنبش ماگا حاضر شده‌اند با دموکرات‌ها هم صدا شوند. 

ماجرا یک متهم نیست؛ یک فساد سیستماتیک است

همان‌طور که واشنگتن پست اذعان کرده، صحنه ماجرا برای ترامپ تنگ‌تر شده است؛ به‌ویژه آن که چهره‌هایی نظیر «جک پسوبیک» و «ریچ لاجیس» علیه او موضع‌گیری کردند. پسوبیک، یکی از چهره‌های سرشناس جنبش «عظمت را دوباره به آمریکا بازگردانیم» است که از سال‌ها پیش با توییت‌های جنجال‌برانگیزش به نفع ترامپ شناخته می‌شود. او کسی است که تئوری «پیتزا گیت» را علیه رقیبان ترامپ، یعنی دموکرات‌ها رواج داد و ادعا کرد مسئولان عالی‌رتبه این جبهه در یک حلقه فساد گسترده، در خرید و فروش کودکان دست دارند. 

این چهره از افراط‌گرایان جبهه راست و مدافعان ترامپ نیز نتوانست نسبت به ابعاد مبهم پرونده اپستین سکوت کند و در یک پادکست به میزبانی سردبیر خبرگزاری برایتبارت گفت: «موضوع این نیست که مردم به خود اپستین اهمیت می‌دهند؛ مسأله این است که این تصور وجود دارد که او (اپستین) بخشی از یک سیستم پنهان و در سایه‌ بوده که کنترل دولت، نهادها و زندگی ما را در دست دارد و عملا نیروی حاکم بر ماست.» 

او در ماه فوریه نیز وارد وزارت دادگستری در واشنگتن دی‌سی شد و امید داشت پاسخ‌هایی درباره جفری اپستین دریافت کند، اما با اسناد و اطلاعاتی تکراری مواجه شد و در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «به ما گفته بودند اطلاعات بیشتری در راه است، (گفته بودند) که پاسخ‌هایی وجود دارد و ارائه خواهد شد. باورکردنی نیست که این ماجرای اپستین تا این حد بد مدیریت شده و لازم نبود این‌طور پیش برود.» 

«ریچ لاجیس» یکی از هواداران سابق ترامپ که جنبشی به نام «ترک ماگا» راه‌اندازی کرده، می‌گوید: «بی‌اعتنایی ترامپ در این هفته نسب به نگرانی‌ها، هواداران را سردرگم و شوکه کرده است. آن‌ها انتظار داشتند ترامپ به وعده‌اش عمل کند و کسانی را که ظاهرا به اپستین کمک کرده‌اند افشا کند.» لاجیس به اظهارات ترامپ در جریان انتخابات سال گذشته اشاره دارد که گفته بود که با انتشار پرونده‌های اپستین هیچ مشکلی ندارد. ترامپ حتی پس از انتخابات در پاسخ به این سوال که: «آیا اسناد را از طبقه‌بندی محرمانه خارج خواهد کرد» با تأکید پاسخ داده بود: «بله، بله، این کار را خواهم کرد.» 

یک محاکمه غیرممکن      

ترامپ که ادعا کرده بود به شفافیت این پرونده کمک می‌کند حالا با کمک نمایندگان جمهوری‌خواه سعی می‌کنند از بررسی این پرونده در صحن کنگره جلوگیری کنند. بااین‌حال، امضای 218 نماینده در مجلس نمایندگان باعث شد علی‌رغم مخالفت هیأت‌ رییسه، رسیدگی به طرح «افشای پرونده رسوایی جنسی اپستین» مستقیما به صحن علنی راه پیدا کند. «مایک جانسون» رییس مجلس نمایندگان که تلاش زیادی کرده بود این طرح به مرحله رأی‌گیری نرسد، اعلام کرد که رأی‌گیری درباره آن هفته آینده برگزار خواهد شد. چنانچه مجلس نمایندگان، این طرح را تصویب کند، پرونده آن به سنای آمریکا ارسال می‌شود. 

البته به نظر می‌رسد مجلس نمایندگان انگیزه کافی برای تصویب این طرح و پرداختن هزینه‌های سیاسی آن را نداشته باشد، چراکه حتی اگر آنها این طرح را به تصویب برسانند مرحله بعدی عبور از سنای آمریکا است که تقریبا غیرممکن به نظر می‌رسد؛ چراکه در سنای آمریکا 60 رأی باید با آن موافقت کنند؛ یعنی حتی اگر تمام 47 سناتور دموکرات علیه رییس‌جمهور جمهوری‌خواه بایستند کافی نیست و 13 جمهوری‌خواه حاضر در سنا نیز باید علیه ترامپ موضع بگیرند و این چیزی شبیه به یک رؤیا است. همه‌ چیز آنجا غیرممکن‌تر به نظر می‌رسد که حتی اگر این طرح با 60 رأی از سنا عبور کند، ترامپ می‌تواند آن را وتو کند. 

اگرچه مسیر محاکمه شفاف و عادلانه دونالد ترامپ بسیار بعید به نظر می‌رسد، اما فشار فزاینده افکار عمومی علیه او و شکاف انکارناپذیر در میان حامیانش، حال به یک چالش جدی برای دولت و نهادهای قضایی آمریکا تبدیل شده است؛ چالشی که ممکن است پادشاه رسوایی‌ها را به دردسرهای سیاسی و اجتماعی بیشتری بیندازد و این گزاره را درباره او در ذهن جامعه رواج دهد که یک سگ، فقط زمانی سکوت می‌کند که مجرم آشنای او باشد.