سارا آن روز به همراه پدر و مادر و 2 پسرش به سمت شهرستان اراک در حرکت بود اما مورد اصابت ترکش‌های اسراییلی قرار گرفت.

 «خودش قدر تکلم ندارد؛ چون ترکش به گلویش اصابت کرده است. 

روز حادثه اتوبان تهران _ قم، حوالی ساعت 12 ظهر بود که تلفن برادرم زنگ خورد. سارا «دخترعمویم» بود؛ اما به خاطر آسیبی که به حنجره‌اش وارد شده بود، صدایش را نشناختیم. تک تک اسم‌های ما را نام برد و کمی نشانی داد تا متوجه شدیم که ساراست.

او آن روز به همراه پدر و مادر و 2 پسرش به سمت شهرستان اراک در حرکت بود اما متأسفانه نرسیده به فرودگاه امام خمینی (ره)، تریلی که در کنار ماشین آنها در حرکت بوده مورد اصابت پرتابه‌های اسراییلی قرار می‌گیرد و به سمت نیوجرسی‌های بین جاده منحرف می‌شود. 

یکی از تیرهای چراغ می‌افتد و عمویم که پشت فرمان بوده گاز می‌دهد تا جلوتر برود؛ اما به دلیل استرس و شوکی که به او وارد شده بود، حالش بد می‌شود و نمی‌تواند بیشتر از 500 متر جلوتر برود. 

به محض اینکه می‌خواستند از ماشین پیاده شوند، تریلی را با پهپاد می‌زنند و ترکش‌های آن به تمامی اعضای این خانواده برخورد می‌کند.

عمو، سارا و پسرانش همگی مورد اصابت ترکش قرار گرفتند. پسر کوچکش 10 ساله است که چندین ترکش به شکمش خورده. 

خود سارا ترکش به گلویش اصابت کرده که متأسفانه موقع جراحی، آن را پیدا نکردند؛ در حال حاضر قدرت تکلم ندارد اما خداروشکر آسیب‌دیدگی تارهای صوتی‌اش برطرف شده است.

دست و پای پسر بزرگش هم ترکش خورده است اما در حال حاضر حال او از بقیه بهتر است. اتفاقا روز حادثه هم پسر بزرگش که شرایط مساعدتری داشت آمبولانس خبر کرده بود.

اینکه آمریکا و اسراییل می‌گویند: «ما با مردم کاری نداریم» کذب محض است. دروغگو تر از اسراییل و آمریکا در تاریخ بشریت وجود ندارد. مگر اعضای خانواده ما مردم نبودند؟ اما الآن همگی در بیمارستان بستری هستند؛ البته همین که زنده هستند برای ما غنیمت است.»

این روایتی کوتاه از یکی از خانواده‌های آسیب‌دیده در حادثه تهران _ قم است که در آن رژیم صهیونیستی به چندین خانواده آسیب زده و ایرانی‌هایی را به شهادت رسانده است.