مجید سلطانی

دنیای بدمینتون امروز آرام تر از همیشه است.

تای زو یینگ، ستاره ای که سال ها با لبخند و سکوتش بر زمین ها فرمانروایی کرد، اعلام خداحافظی کرد؛ خبری که نه تنها هواداران تایپه، بلکه تمام عاشقان بدمینتون جهان را در سکوتی سنگین فرو برد.

تای زو یینگ، دختری که بازی اش تلفیقی از ظرافت شرقی و جسارت قهرمانانه بود، در هر حرکت خود شعر می نوشت.

او نه با قدرت، بلکه با درک عمیق از زمان و فضا، حریفانش را به زانو درمی آورد.

هر فریب ظریف، هر ضربه ی ناگهانی، و هر لبخند بی ادعایش، امضای زنی بود که بدمینتون را از ورزش به هنر تبدیل کرد.

سال ها در بالاترین سطح دنیا ایستاد؛ با رنک شماره یک، با مدال ها و با لحظه هایی که میلیون ها نفر را مجذوب بازی اش کرد.

اما آنچه از او در ذهن ها خواهد ماند، نه فقط پیروزی ها، بلکه آرامش و وقاری است که حتی در لحظه های شکست هم همراهش بود.

او رفت، اما رد حرکاتش بر زمین، رد نگاهش پس از هر امتیاز، و صدای آرام نفس هایش میان رالی های طولانی، در تاریخ ماندگار خواهد ماند.

تای زو یینگ خداحافظی کرد، اما روحش هنوز در پرواز هر شاتل دیده می شود...

در هر لبخند بازیکن جوانی که با عشق راکتش را در دست می گیرد.

خداحافظ قهرمان بی ادعا،

زمین بدمینتون همیشه جای خالی تو را حس خواهد کرد.