به گزارش پارسینه به نقل از فرادید، اثرات فوران وزوویوس در شهر هرکولانئوم با آنچه در پمپیی رخ داد متفاوت بود. در حالی که پمپیی زیر باران سنگ های آتشفشانی مدفون شد و مردم در خانه ها گرفتار شدند، هرکولانئوم در روز نخست فوران آسیبی ندید. اما وقتی جهت باد تغییر کرد، ستون عظیم خاکستر و دود فرو ریخت و امواجی از گازهای سوزان و خاکستر، با دمایی بیش از 400 درجه سانتی گراد، شهر را دربر گرفت. ساکنان در همان لحظه جان باختند و چوب ها در همان جا سوختند و به زغال تبدیل شدند.

پس از آن، شش موج از گل و خاک آتشفشانی پی درپی شهر را پوشاند و زیر لایه ای به ضخامت بیش از 20 متر مدفون کرد. این گل به سرعت سرد و سفت شد و لایه ای از سنگ آتشفشانی به وجود آورد که اجازه نفوذ اکسیژن را نمی داد. به همین دلیل، همه مواد آلی زغالی شده (از تکه های غذا گرفته تا سقف خانه ها) برای دو هزار سال سالم باقی ماندند.

کمد در زمان کشف در محل اصلی اش در سال 1937

این کمد زغال شده در جریان حفاری ها و کاوش های سال 1937 در خانه ای دوطبقه در خیابان اصلی هرکولانئوم کشف شد. یادداشت های باستان شناسان نشان می دهد که درون کمد مجموعه ای از ظروف سفالی و شیشه ای مانند لیوان، پارچ و قابلمه به همان نظم اصلی خود روی قفسه ها چیده شده بودند. این کشف در آن زمان تصویری زنده از زندگی روزمره یک خانواده رومی در قرن اول میلادی به شمار می رفت.

مدیر وقت کاوش های پمپیی و هرکولانئوم، آمِدِئو مایوری، آن را در طبقه همکف ساختمانی که کمد در آن پیدا شده بود به نمایش گذاشت. او قصد داشت هرکولانئوم را به یک شهر-موزه تبدیل کند؛ شهری رومی که بازدیدکنندگان در آن می توانستند گویی به دو هزار سال پیش بازگردند و زندگی واقعی رومیان باستان را ببینند.

اما با آغاز جنگ جهانی دوم، کاوش ها متوقف شد و کمد برای دهه ها در صندوقی چوبی نگهداری شد. در سال 2022 تیمی از مرمت گران و باستان شناسان پروژه ای تازه برای بررسی و تثبیت آن آغاز کردند تا امکان جابه جایی و نمایش بلندمدت آن فراهم شود.

فرآیند جابه جایی بسیار ظریف و حساس بود، زیرا این اثر بسیار شکننده است. گروهی از متخصصان، مرمت گران و باستان شناسان روی آن کار کردند تا بیشترین ایمنی را تضمین کنند. اکنون این کمد در موزه باستان شناسی هرکولانئوم به نمایش درآمده است. با استفاده از اسناد کاوش ها، ظروفی که در سال 1937 درون آن کشف شده بودند نیز بازسازی و در جای اصلی شان قرار داده شدند تا تصویری زنده از زندگی خانوادگی دو هزار سال پیش ارائه دهند.

این کمد در کنار یک گهواره و محراب خانگی (لاراریوم) به نمایش درآمده است؛ مجموعه ای که از صمیمیت و زندگی روزمره مردم باستان سخن می گوید.