نماینده دائم روسیه در سازمان‌های بین‌المللی مستقر در وین گفت شکست مذاکرات برای احیای توافق هسته‌ای ایران ناشی از اشتباهات بنیادین و اقدامات غیرمنطقی کشور‌های غربی بوده است.

جوان آنلاین: «میخاییل اولیانوف» نماینده دائم روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در وین، گفت شکست توافق درباره برنامه هسته‌ای ایران نتیجه اقدامات غیرمنطقی غرب بوده است.

او در مصاحبه با خبرگزاری «ریا نووستی» اظهار داشت که از مارس 2022، کشور‌های غربی عضو برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) شامل بریتانیا، آلمان، فرانسه و ایالات متحده، مرتکب مجموعه‌ای از اشتباهات اساسی شدند که در نهایت مذاکرات را به بن‌بست کشاند. به گفته وی، کشور‌های اروپایی عملاً از بهار 2022 از ادامه گفت‌و‌گو‌ها برای احیای برجام صرف‌نظر کردند و چند ماه بعد، ایالات متحده نیز همان مسیر را در پیش گرفت. اولیانوف یادآور شد این اتفاق در زمانی رخ داد که مذاکرات برای احیای توافق به مرحله نهایی خود رسیده بود.

او افزود که کشور‌های اروپایی در ادامه نیز بار‌ها با اقدامات خود در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی موجب تشدید تنش‌ها پیرامون برنامه هسته‌ای ایران شدند.

به گفته او «قطعنامه‌هایی که آنها پیشنهاد می‌دادند، به دلیل ترکیب خاص اعضای شورای حکام رأی اکثریت را به دست می‌آورد، اما بلافاصله تهران را به واکنش متقابل وادار می‌کرد. این روند بار‌ها تکرار شد. می‌توان گفت موضع غربی‌ها ماهیتی کاملاً غیرمنطقی داشته و همچنان دارد.»

به گزارش ایسنا، نماینده روسیه در وین در ادامه گفت: «جالب است که ایده تمدید قطعنامه 2231 در ابتدا از سوی اروپایی‌ها مطرح شد، اما زمانی که روسیه و چین پیش‌نویس آن را در شورای امنیت سازمان ملل ارائه کردند، همین کشور‌های غربی مانع تصویب آن شدند!»

در ماه اکتبر، اعتبار قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل که در سال 2015 توافق هسته‌ای با ایران را تأیید و سازوکار‌های نظارت بین‌المللی بر اجرای آن را تعیین کرده بود، به پایان رسید.

در سال 2015، بریتانیا، آلمان، چین، روسیه، ایالات متحده، فرانسه و ایران توافقی را امضا کردند که بر اساس آن، تحریم‌ها در ازای محدودیت برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران لغو می‌شد. با این حال، ایالات متحده در ماه مه 2018 در دوره نخست ریاست جمهوری «دونالد ترامپ» از این توافق خارج شد و تحریم‌ها علیه ایران را بازگرداند. در واکنش، ایران اعلام کرد که به‌تدریج تعهدات خود در چارچوب توافق را کاهش می‌دهد و از جمله محدودیت‌های مربوط به تحقیق و توسعه و سطح غنی‌سازی اورانیوم را کنار گذاشت.