آلومینیوم این هفته 3-1 مغلوب استقلال شد. تیمی که فصل را با سه شکست متوالی شروع کرد و سپس با چهار برد پیاپی به صدر رسید، هفته قبل مقابل قعرنشین متوقف و این هفته به استقلال باخت، آن هم بعد از 5 کلین شیت متوالی!

در مورد مجتبی حسینی و رجاییان، مدیرعامل آلومینیوم به کرات نوشته ایم. مدیری که هر فصل پشت سرمربی خود می ایستد و تاوان جوانگرایی را با هم می دهند. آلومینیوم هر فصل ستاره ای را که خود پرورانده به باشگاه های دیگر می فروشد و درآمدزایی می کند، از مهدی لیموچی تا همین تابستان محمد مهدی لطفی و عارف حاجی عیدی، که حالا هر سه در سپاهان هستند.

آلومینیوم این فصل نیز به جای بازیکنان جدا شده، مثل همیشه به سراغ بازیکنان تیم ملی جوانان و امید رفت. این تیم سوای عملکرد خوب و درخشش فنی، به خاطر میانگین سنی 23 سال برای همه اهالی فوتبال قابل احترام است.

اعتماد به جوانان در اراک، همواره الگو و مثالی برای سایر باشگاه ها بوده و در کنار آنها نیز چند بازیکن با تجربه مثل امیر نوری یا امین جهان کهن حضور دارند که تجربه آنها چراغ راه جوانان است. این ترکیب جوان و با تجربه همیشه قابل احترام است اما این هفته و در بازی مقابل استقلال یک تناقض بزرگ در فلسفه آلومینیوم به چشم خورد!

برابر استقلال، مهدی مهدی پور با محمدرضا حسینی تعویض شد. هر چقدر جذب بازیکن سابق راه آهن، ذوب آهن، استقلال و نساجی، بواسطه مصدومیت و سن کمتر و سابقه نزدیک خوب، قابل اغماض بود اما جذب بازیکنی که دو بار حتی گفته شد با استقلال قرارداد هم بسته اما باز نیامد و سالها از دوران اوجش می گذرد، جای سوال داشت!

مهدی پور هر گاه مصدوم نبوده برای نساجی و آلومینیوم بازی کرده و اگرچه دیگر آن ستاره ملی پوش سابق نیست اما لااقل به کار تیم می آید. اما محمدرضا حسینی 36 ساله که در ذوب آهن چهره و سابقه حضور در سپاهان، گل گهر و نساجی را هم دارد، این سالها هیچ جا فیکس نبوده و کسی آخرین بازی خوب یا گلزنی و گلسازی او را بیاد نمی آورد! بزرگترین فرق این دو بازیکن بالای سی سال در رفتار خود باشگاه آلومینیوم مشهود است، آنها از مهدی پور در پوستر بازی با استقلال استفاده کردند اما حسینی بعد فصل نقل و انتقالات بی سر و صدا به آلومینیوم آمد!

برابر استقلال او دقیقه 90 + 3 آمد و هیچ تاثیری نتوانست بگذارد. سوال اینجاست که این خرید -که قبلا هم فقط چند دقیقه تعویضی به میدان آمده- به چه کار آلومینیوم می آید؟ آیا بهتر نبود به یک جوان فرصت بازی مقابل استقلال داده می شد؟ نهایتاً او هم مثل حسینی هیچ کاری نمی کرد! اما لااقل در آینده امید درخشش داشت!

استخدام محمدرضا حسینی و بازی دادن به او در وقت های تلف شده هیچ توضیح و توجیهی نداشت و کاملا با فلسفه کاری مجتبی حسینی و باشگاه آلومینیوم در تناقض و تضاد است!