زن خانه دار بودن اگر با آگاهی همراه باشد، یکی از زیباترین نقش های انسانی است؛ در روز جهانی زنان خانه دار از خطای تکرارشونده شان گفتیم.

1 فراموشی خود در میان نقش ها| بسیاری از زنان خانه دار، با گذر زمان، خود را فقط در قالب همسر و مادر می بینند. انگار هویت فردی شان پشت عنوان خانه دار پنهان می شود. این فراموشی تدریجی، حس ارزشمندی را تنها به رضایت دیگران گره می زند. در حالی که مراقبت از روان خویش، نخستین وظیفه هر انسان است. زنی که برای خودش زمانی نمی گذارد، دیر یا زود احساس خستگی، دلزدگی و بی هدفی می کند. اختصاص زمانی برای مطالعه، نوشتن، پیاده روی یا خلوت شخصی، نه نشانه خودخواهی، بلکه نوعی خودآگاهی است.

2 نداشتن برنامه برای رشد شخصی| خانه داری، هرچند کاری ارزشمند است، اما نباید به معنای توقف رشد باشد. بسیاری از زنان پس از ازدواج، یادگیری را کنار می گذارند و تصور می کنند دیگر فرصتی برای پیشرفت نیست. در حالی که امروز، با وجود کتاب های صوتی، دوره های آنلاین و گروه های مجازی، یادگیری حتی در خانه هم ممکن است. یاد گرفتن مهارت های تازه از آشپزی مهارت های دیجیتال می تواند انرژی ذهنی و احساس مفید بودن را تقویت کند. یادگیری، روح را جوان نگه می دارد و از فرسودگی ذهنی جلوگیری می کند.

3 غرق شدن در روزمرگی| تکرار بی پایان کارهای خانه، ذهن را خسته و روح را کسل می کند. وقتی هر روز شبیه روز قبل است، مغز احساس رکود می کند. برای مقابله با این حس، باید آگاهانه تنوع را وارد زندگی کرد؛ با تغییر چیدمان خانه، امتحان دستورهای غذایی جدید یا برنامه های ساده بیرون از خانه. روان شناسان معتقدند تغییرهای کوچک، حس تازگی و انگیزه را تقویت می کند. حتی یک تغییر در مسیر خرید روزانه یا زمان صرف صبحانه می تواند روح را از رکود بیرون آورد.

4 نپذیرفتن کمک از دیگران| باور اشتباه زن خوب باید خودش از پس همه کارها بربیاید باعث خستگی و فرسودگی بسیاری از زنان شده است. گاهی زن ها اجازه نمی دهند همسر یا فرزندان در کارهای خانه کمک کنند و خودشان بار همه چیز را به دوش می کشند. نتیجه، خستگی مزمن و احساس بی قدری است. در حالی که تقسیم کار، نشانه ضعف نیست، بلکه نشانه احترام متقابل است. مشارکت اعضای خانواده، نه تنها از فشار جسمی زن می کاهد، بلکه حس همکاری و مسئولیت پذیری را در فرزندان تقویت می کند.

5 مقایسه با دیگران| شبکه های اجتماعی با نمایش زندگی های ظاهراً کامل، زنان را در دام مقایسه می اندازند؛ خانه های همیشه مرتب، مادران همیشه شاد و سفرهای بی پایان. اما این تصاویر، فقط بخش آرایش یافته ای از واقعیت اند. مقایسه، حس ناکافی بودن را در دل زنان می کارد و آرامش را می گیرد. هر خانه، ریتم و واقعیت خاص خود را دارد. معیار موفقیت، شباهت به دیگران نیست، بلکه رضایت از مسیر شخصی خویش است. کافی بودن، مهم تر از کامل بودن است.

6 دوری از روابط اجتماعی| خانه داری اگر با انزوا همراه شود، می تواند مقدمه افسردگی باشد. ارتباط با دوستان، همسایه ها یا گروه های حمایتی زنان، نه تنها دلگرم کننده است، بلکه کارکرد درمانی دارد. زنان خانه دار نیاز دارند بیرون از نقش خانواده هم دیده شوند. هر گفت وگو و ارتباط سالم، یادآور این حقیقت است که ما فقط نقش نیستیم، انسانیم.