به نقل از timesofindia، کشک و دوغ، از اجزای اصلی رژیم غذایی هندی، هر یک فواید خاص خود را دارند. کشک با داشتن کلسیم و پروتیین برای سلامت استخوان ها مفید است، در حالی که دوغ به عنوان یک نوشیدنی گوارشی و خنک کننده، برای آبرسانی و افرادی با حساسیت به لاکتوز مناسب تر است. شناخت تفاوت های آن ها به انتخاب بهتر برای نیازهای خاص سلامتی کمک می کند.

در میان غذاهای سنتی لبنی، کمتر چیزی به اندازه کشک و دوغ طعم دلپذیر و ارزش غذایی دارد. هر دو نسل هاست که جایگاه ویژه ای در سفره های هندی دارند و به خاطر خاصیت خنک کنندگی، پروبیوتیک بودن و کمک به گوارش شناخته شده اند. با وجود ارتباط نزدیک، چون دوغ از کشک تهیه می شود، این دو ماده لبنی از نظر بافت، ترکیب و تأثیر بر سلامت تفاوت های زیادی دارند. کشک غلیظ تر و مغذی تر است و سرشار از کلسیم و پروتیین، در حالی که دوغ سبک تر، آبرسان و برای گوارش مناسب تر است. شناخت تفاوت های آن ها به انتخاب بهتر برای سلامت گوارش، آبرسانی یا تندرستی کلی کمک می کند.

کشک یا داهی، محصول لبنی تخمیری است که با افزودن مقدار کمی مایه (باکتری اسید لاکتیک) به شیر گرم تهیه می شود. این باکتری قند شیر (لاکتوز) را به اسید لاکتیک تبدیل می کند که باعث غلیظ شدن شیر و ایجاد طعمی کمی ترش می شود.

کشک سنتی که در خانه تهیه می شود، منبع طبیعی پروبیوتیک هاست که به گوارش و سلامت روده کمک می کنند. بافت غلیظ تر و خامه ای تری نسبت به دوغ دارد و سیرکننده تر است، و در غذاهای شیرین و شور کاربرد فراوانی دارد.

دوغ یا چاس، مایع رقیق و خنک کننده ای است که پس از گرفتن کره از خامه یا کشک باقی می ماند. در خانه های امروزی، معمولاً با هم زدن کشک با آب، نمک و ادویه های گوارشی مانند زیره، زنجبیل و برگ گشنیز تهیه می شود.

دوغ سبک، ترش مزه و آسان هضم است و اغلب به عنوان نوشیدنی گوارشی طبیعی و خنک کننده تابستانی شناخته می شود. به آبرسانی بدن کمک می کند و عملکرد روده را بدون سنگینی شیر یا کشک بهبود می بخشد.

در انتخاب بین کشک و دوغ برای اهداف خاص سلامتی، هر یک مزایای منحصربه فردی دارند که بسته به نیاز بدن شما متفاوت است. هر دو سرشار از پروبیوتیک هایی هستند که سلامت روده را تقویت کرده و به گوارش کمک می کنند، اما بافت، ترکیب و تعادل مواد مغذی آن ها تعیین می کند که چگونه در زمینه هایی مانند مدیریت وزن، تقویت استخوان ها و آبرسانی مؤثرند.

بر اساس مطالعه ای منتشرشده در ژورنال علوم لبنی، مصرف منظم محصولات لبنی تخمیری مانند کشک و دوغ می تواند تعادل میکروبیوتای روده را بهبود بخشیده و سلامت گوارشی را ارتقا دهد.

دوغ برای افرادی که از اسیدیته یا نفخ رنج می برند، ایده آل است. بافت سبک آن به دفع سموم کمک می کند و باکتری های پروبیوتیک گوارش را تنظیم می کنند. کشک نیز برای روده مفید است، اما اگر بیش از حد مصرف شود—به ویژه در شب—ممکن است سنگین باشد.

اگر مراقب کالری هستید، دوغ بهترین گزینه است. فواید کشک را با کالری و چربی کمتر ارائه می دهد و جایگزینی هوشمندانه برای نوشیدنی های شیرین یا لبنی پرچرب است.

در این زمینه، کشک برنده است. سرشار از کلسیم و فسفر است که به حفظ تراکم و استحکام استخوان ها کمک می کند—به ویژه برای کودکان، زنان و سالمندان اهمیت دارد.

در هوای گرم، دوغ عملکرد بهتری نسبت به کشک دارد. مایعات بدن را تأمین می کند، از گرمازدگی جلوگیری می کند و سیستم گوارشی را سبک نگه می دارد.

هر دو نسبت به شیر آسان تر هضم می شوند، اما دوغ به دلیل رقیق بودن، لاکتوز کمتری دارد و برای افراد حساس ملایم تر است.

کشک در آشپزی هندی و مدیترانه ای کاربرد فراوانی دارد. از جمله:

طعم ترش و بافت رقیق دوغ نیز آن را به ماده ای چندمنظوره تبدیل کرده است. از جمله:

کشک و دوغ آماده فروشگاهی اغلب حاوی مواد نگهدارنده یا پایدارکننده هستند که ارزش پروبیوتیکی آن ها را کاهش می دهد. برای بهره بردن کامل از فواید:

نسخه های خانگی سرشار از باکتری های زنده، قابل هضم تر و بدون مواد افزودنی هستند.

هر دو ماده غذایی مغذی و سرشار از پروبیوتیک هستند که از سلامت روده، ایمنی بدن و آبرسانی حمایت می کنند.

برای رژیم غذایی متعادل، کشک را همراه ناهار و دوغ را بعد از غذا مصرف کنید تا از فواید هر دو بهره مند شوید.

توجه: این مقاله صرفاً برای اهداف اطلاعاتی است و نباید به عنوان توصیه پزشکی تلقی شود. لطفاً پیش از ایجاد تغییر در رژیم غذایی، دارو یا سبک زندگی خود با متخصص سلامت مشورت کنید.