نماینده پیشین آمریکا در امور ایران در گفت‌وگویی ضمن گفتن اینکه ناتوانی رژیم صهیونیستی در مقابله با موشک‌های ایرانی عامل مهمی در برقراری آتش‌بس در جنگ تحمیلی علیه ایران بود، با بیان دیدگاه خود درباره طرح صلح «دونالد ترامپ» رییس‌جمهور آمریکا برای غزه، آن را طرحی با شبهات و عدم قطعیت دانست که به مداخله شدید خارجی وابسته خواهد بود.

به گزارش ایسنا، «رابرت مالی» نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور ایران که در مذاکرات هسته‌ای ایران نیز مشارکت داشته است، در گفت‌وگویی در پاسخ به اینکه با توجه به مشارکت مستقیم دولت «دونالد ترامپ» در حملات متجاوزانه رژیم صهیونیستی علیه ایران طی جنگ تحمیلی آیا از تصمیم آمریکا در این زمینه متعجب شد و چگونه آن را در چارچوب سیاست دونالد ترامپ چگونه تفسیر می‌کند، گفت: در مورد رییس‌جمهور ترامپ، در عین اینکه همه چیز تعجب‌برانگیز است، هیچ چیز مرا متعجب نمی‌کند. شما اظهارات روزانه او را دنبال می‌کنید، سپس یک روز خلاف همه حرف‌هایش عمل می‌کند. من فکر می‌کردم او واقعا به یک توافق با ایران علاقه دارد. ارتباطات مستقیم بیشتری بین دولت ترامپ و دولت ایران نسبت به دولت بایدن وجود داشت. نقاطی برای گفت‌وگو وجود داشت. از سوی دیگر، پایگاه انتخاباتی او به شدت مخالف مداخله نظامی بود. اما چه شد؟

راب مالی در گفت‌وگو با «آلن گرش» روزنامه‌نگار فرانسوی گفت: ترامپ آدم بی‌طاقتی است. او توافقی در عرض سه ماه می‌خواست و به آن نرسید. البته این ممکن است از سوی نخست‌وزیر اسراییل «نتانیاهو» به او پیشنهاد شده باشد که دلیل آن در فشار نظامی ناکافی نهفته است. شاید ایده یک حمله چشمگیر علیه ایران با استفاده از یک بمب فوق سنگین برای نابودی تاسیسات اتمی فردو که برای اولین بار توسط ایالات متحده انجام می‌شد، به نظر او جالب آمده باشد، به‌ویژه آن که در روزهای اول، عملیات اسراییل موفقیت‌آمیز به نظر می‌رسید. اما در عین حال او تلاش کرد که جنگ ادامه نیابد.

دیپلمات پیشین آمریکایی در توضیح این گفته آلن گرش که به نظر می‌رسید «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی می‌خواست جنگ را ادامه دهد، با اشاره به ناکارآمدی سامانه‌های پدافند هوایی رژیم صهیونیستی در رهگیری حملات موشکی ایران گفت: یک عامل دیگر نیز در کار بود؛ اسراییل توانمندی‌های نظامی برای مقابله با راکت‌ها و موشک‌های ایران را نداشت و فاقد موشک‌های رهگیر بود. این هم به پایان جنگ کمک کرد.

مالی افزود: حالا، آیا این فقط دور اول(حملات) بود؟ آیا دورهای دیگری هم در کار خواهد بود؟ این به‌کلی بستگی به چیزی دارد که در سر رییس‌جمهور ترامپ می‌گذرد. به نظر می‌آید که او مصمم است که به توافقی با ایران دست بیابد. او هر روز می‌گوید که این توافق در دسترس است و اصرار دارد که تهران از طرح او برای غزه حمایت کرده است.

حملات متجاوزانه رژیم صهیونیستی علیه حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران از 23 خرداد ماه (ژوئن) آغاز شد. در این حملات تاسیسات اتمی، مراکز نظامی و حتی اماکن غیرنظامی، از جمله محله‌های مسکونی، مراکز درمانی و زندان اوین در تهران هدف قرار گرفتند.

جنگ تحمیلی رژیم صهیونیستی منجر به شهادت فرماندهان ارشد نظامی، دانشمندان هسته‌ای و غیرنظامیان شد. ایران طی عملیات «وعده صادق 3» به این تجاوزگری پاسخ داد که به‌رغم سانسور شدید سازمان‌یافته خبری، گزارش‌ها حاکی از عبور موشک‌ها و پهپادهای ایرانی از پدافند چندلایه رژیم صهیونیستی و اصابت به اهداف معین راهبردی، نظامی و امنیتی این رژیم در اراضی اشغالی بود.

این حملات در میانه مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا با میانجیگری عمان درباره توافقی برای محدودسازی برنامه هسته‌ای ایران و لغو تحریم‌های آن انجام شد که تهران آن را «خیانت به دیپلماسی» خواند.

واشنگتن که از همان ابتدا به اطلاع و حمایت کامل از این حمله اذعان کرد، سپس در اول تیرماه با مشارکت نظامی مستقیم در این تجاوزگری، تاسیسات اتمی فردو، نطنز و اصفهان در ایران را با بمب‌های سنگرشکن هدف قرار داد. ایران در پاسخ به این تجاوزگری طی عملیات «بشارت فتح» پایگاه هوایی «العدید» آمریکا در قطر را هدف حملات موشکی قرار داد.

رییس‌جمهور آمریکا بامداد سوم تیرماه در شبکه ایکس آتش‌بس میان طرفین را اعلام کرد.

ویرانی‌ها در اراضی اشغالی بر اثر حملات موشکی ایران در عملیات «وعده صادق 3»

ترامپ در سیاست خارجی‌ مستقل عمل می‌کند و حاضر است نتانیاهو را تحت فشار قرار دهد

رابرت مالی در ادامه این گفت‌وگو با مقایسه رویکرد ترامپ و «جو بایدن» رییس‌جمهور پیشین آمریکا در سیاست خارجی این کشور گفت: یکی از چیزهای قابل توجه در مورد این دولت در مقایسه با دولت قبلی این است که ترامپ هیچ خط قرمزی ندارد؛ او می‌تواند با ایرانیان، با حماس صحبت کند، می‌تواند به ونزوئلا فشار آورد و غیره. این در مقایسه با ترسویی دولت بایدن قابل توجه است. البته این موضوع هم نقطه قوت و هم ضعف این رییس‌جمهور است. او خود را آزاد از هر قید و بند سیاسی یا دیپلماتیک می‌داند. اگر به صلاحش باشد که با حوثی‌ها (انصارالله یمن) توافق کند، می‌تواند این کار را بر خلاف منافع اسراییل انجام دهد. اگر به صلاح او باشد که با «احمد الشرع» (رییس هیئت حاکمه سوریه) گفت‌وگو داشته باشد و تحریم‌ها علیه سوریه را لغو کند، باز هم بر خلاف نظر رهبران اسراییل این کار را می‌کند. او فردی مستقل و تک‌رو است.

رابرت مالی که از سال 1990 در مذاکرات میان رژیم صهیونیستی و فلسطین نقش داشته است، در بخش دیگری از گفت‌وگو با این روزنامه‌نگار فرانسوی در پاسخ به اینکه چرا توافق صلح غزه اکنون امضا شده است، در حالی که می‌توانست یک سال یا یک سال و نیم پیش تصویب شود، گفت: در طرف اسراییل، خستگی از جنگ در حال غلبه بود. نخست‌وزیر تازه اعلام کرده که در انتخابات پارلمانی برنامه‌ریزی شده برای اکتبر 2026 به دنبال دور دیگری از حکمرانی خواهد بود؛ او نمی‌تواند بدون بازگشت گروگان‌ها و پایان جنگ از سابقه خود دفاع کند.

او افزود: حماس نیز به سهم خود با فشار شدید ترکیه و قطر مواجه شد. رهبران آن نتیجه گرفتند که گروگان‌ها دیگر یک دارایی نیستند بلکه باری بر دوششان هستند که مانع از بمباران اسراییل نمی‌شوند. نمی‌خواهم بدبین به نظر برسم اما گروگان‌ها در نهایت می‌مردند؛ نگه داشتن آنان بی‌فایده بود.

رابرت مالی در ادامه با ادعایی درباره آمادگی دولت ترامپ برای فشار آوردن به نتانیاهو گفت: بمباران‌های اسراییل علیه حماس در قطر کشورهای خلیج (فارس) را به وحشت انداخت که به رییس‌جمهور ترامپ فشار آوردند، که خودش نگران زیاده‌روی اسراییل بود. این دولت آماده است که به نتانیاهو فشار بیاورد. همچنین توانست تابو را بشکند و در ابتدا به طور غیرمستقیم از طریق ترکیه و قطر سپس از طریق «استیو ویتکاف» و «جارد کوشنر»  با حماس تماس برقرار کند تا به آنان تضمین‌هایی بدهد. وقتی ترامپ از تریبون کنست به نتانیاهو گفت: «شما نمی‌توانید با تمام دنیا بجنگید و پیروزی شوید؛ زمان دست کشیدن از جنگ است»، پیام واضح بود.

مالی با اشاره به علاقه ترامپ به دریافت جایزه صلح نوبل که در نهایت موفق به آن نشد و به «ماریا کورینو ماچادو» رهبر مخالفان ونزوئلا اختصاص یافت، بیان کرد: در نهایت، ترامپ می‌خواست یک جایزه دیگر به فهرست جنگ‌هایی که ادعا می‌کند متوقف کرده و صلحی که ادعا می‌کند بازگردانده، اضافه کند. او هنوز به جایزه نوبل چشم دارد. موفقیت او در غزه همچنین شکست جو بایدن در متوقف کردن جنگ را برجسته می‌کند.

پیشینه توافق آتش‌بس در غزه

آتش‌بس در غزه طی توافق جنبش حماس و رژیم صهیونیستی با طرح پیشنهادی «دونالد ترامپ» رییس‌جمهور آمریکا برای صلح در غزه در 9 اکتبر اعلام شد.

پس از برقراری آتش‌بس در جنگی که بیش از 67 هزار شهید در غزه بر جای گذاشت، رژیم صهیونیستی طبق مفاد توافق ملزم به عقب‌نشینی تا حدودی معین در نوار غزه شد و طرفین اسرای جنگ و زندانیان را مبادله کردند. کمک‌های انسانی نیز به غزه ازسرگرفته شد.

با این حال، این رژیم طی روزهای اخیر آتش‌بس را نقض کرده و بیش از 100 نقطه را در غزه هدف قرار داده است که ده‌ها شهید بر جای گذاشته.

طبق طرح ترامپ، اداره غزه به هیئتی از تکنوکرات‌های فلسطینی مستقل و گروهی از رهبران خارجی، از جمله ترامپ و «تونی بلر» نخست‌وزیر پیشین انگلیس واگذار خواهد شد و حماس نقشی در اداره آن نخواهد داشت. رژیم صهیونیستی خواستار خلع سلاح کامل جنبش حماس است؛ اگرچه این توافق شامل این موضوع نیست و جنبش حماس نیز تاکید کرده سلاح مقاومت تا زمان تشکیل یک ارتش فلسطینی مستقل قابل مذاکره و واگذاری نیست.

نهادهای زیرمجموعه سازمان ملل در هفته‌های منتهی به پایان جنگ نسل‌کشی و ایجاد گرسنگی و قحطی انسان‌ساخت در غزه را تایید کرده و گفتند اقدامات خشونت‌بار ارتش اشغالگر در غزه «هیچ توجیه نظامی» ندارد.

بازگشت اسرا و زندانیان  فلسطینی در جریان توافق صلح غزه

ابهام و عدم قطعیت در طرح ترامپ برای صلح در غزه که ناگزیر به مداخلات خارجی وابسته خواهد بود

او در پاسخ به این سوال که چه نظری درباره کلیت طرح ترامپ برای صلح در غزه دارد، گفت: این طرح دو مرحله دارد. یکی توقف خصومت‌ها است که شامل خروج کم‌وبیش جزیی ارتش اسراییل است. این مبهم است اما مرحله بعد حتی مبهم‌تر است. در واقع، این طرح یک سند تسلیم فلسطینی است، چراکه حماس باید به حضور نیروهای اسراییلی در نوار غزه رضایت دهد و بپذیرد که اسراییل تصمیم‌گیر زمان‌بندی خروجش خواهد بود یا حداقل درباره  آن نظر می‌دهد. حماس همچنین باید تسلیم شود. در نهایت احتمالا شورای صلحی به ریاست ترامپ و شاید «تونی بلر» (نخست‌وزیر پیشین انگلیس) برای اداره غزه تشکیل شود که پذیرش آن برای فلسطینیان بسیار دشوار است.

او افزود: باید دید بعدا چه اتفاقی می‌افتد. عدم قطعیت‌های بسیاری وجود دارد. نه حماس و نه دولت اسراییل اشتیاقی برای ادامه این روند ندارند. آیا حماس می‌خواهد خلع سلاح شود؟ نه. آیا حماس می‌خواهد این سرزمین توسط این شورای بین‌المللی اداره شود؟ نه، این هم نه. آیا حماس یک نیروی بین‌المللی برای برقراری ثبات می‌خواهد که بتواند آنان را نیز هدف قرار دهد؟ نمی‌دانم.

دیپلمات پیشین آمریکایی در ادامه گفت: در طرف اسراییل، آیا آنان نیز نیرویی با ماموریت برقراری ثبات می‌خواهند که به عنوان یک نیروی حائل بین اسراییل و غزه‌ای‌ها عمل کند و به عنوان نمونه‌ای برای کرانه باختری عمل کند؟ آیا اسراییل می‌خواهد مسئله غزه بین‌المللی شود؟ تردیدها و شبهات زیادی وجود دارد. نتیجه حداقلی یک آتش‌بس، آزادی گروگان‌ها و زندانیان، خروج نیروهای اسراییلی و تحویل کمک‌های بشردوستانه بود. بقیه، به گمان من، یک نبرد، یک کشمکش خواهد بود و به شدت به مداخلات خارجی وابسته خواهد بود. کشورهای عربی، کشورهای حاشیه خلیج فارس، اروپا، ایالات متحده- این‌ها هستند که تعیین خواهند کرد دیگر بندهای این طرح تا چه حد اجرا خواهند شد.