مدیر مسئول روزنامه صبح نو گفت: در شرایطی که چین و روسیه مشروعیت مکانیزم ماشه را زیر سؤال برده‌اند، عقلانی نیست که برخی جریان‌های سیاسی به شرق حمله کنند و از حمایت این کشورها ناراحت باشند و باید گفت که حمله به قالیباف در پارادایم تسلیم‌طلبی به غرب تعریف می‌شود.

سعید آجرلو مدیر مسئول روزنامه صبح نو در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس با اشاره به نطق اخیر رییس مجلس شورای اسلامی اظهار داشت: «آقای قالیباف در سخنان خود بر یک نکته عقلانی تأکید کردند؛ اینکه در شرایط پیچیده پس از جنگ و پس از ماجرای فعال شدن مکانیزم ماشه، چین و روسیه توانستند در شورای امنیت شکاف ایجاد کنند و مشروعیت بازگشت مکانیزم ماشه را زیر سؤال ببرند. در چنین فضایی، منطقی نیست که ما علیه شرق شکاف و تقابل بسازیم.»

وی افزود: «منفعت ملی ایران اقتضا می‌کند که این شکاف در شورای امنیت حفظ شود، چراکه هرچه مشروعیت مکانیزم ماشه و تحریم‌ها تضعیف شود، به نفع ایران است. متأسفانه برخی جریان‌های اصلاح‌طلب و اعتدالی، به‌جای درک این واقعیت، سخنان رییس مجلس را تحریف کرده و با رویکردی سیاسی به آن تاخته‌اند.»

این فعال سیاسی ادامه داد: «واکنش اصلاح‌طلبان در دو سطح شکل گرفت؛ در گام نخست، اصلاح‌طلبان رادیکال و اعتدالیونِ نزدیک به آقای روحانی سخنان رییس مجلس را تحریف کردند و از این زاویه به او حمله کردند که گویا این سخنان نوعی طرفداری از کرملین یا وابستگی به شرق است. در سطح دوم نیز همان جریان‌ها وارد فاز انتقام از شرق شدند و با مرور گذشته، شروع به طرح این ادعا کردند که ایران نباید منافع خود را به شرق گره بزند.»

وی تصریح کرد: «در همین راستا، برخی روزنامه‌ها مانند جمهوری اسلامی از تعابیری چون کاپیتولاسیون استفاده کردند و افرادی مانند آذر منصوری نیز مواضعی مشابه اتخاذ کردند. این در حالی است که در شرایط فعلی، حمایت چین و روسیه از مواضع ایران در شورای امنیت امری مثبت است و نباید از آن ابراز ناراحتی کرد.»

آجرلو گفت: «سؤال اینجاست که آیا اصلاح‌طلبان از شکاف در شورای امنیت ناراحت‌اند؟ آیا از اینکه چین و روسیه از ایران حمایت کردند، متأسف‌اند؟ همین جریان‌ها در گذشته مدعی اعتماد به غرب بودند. اما تجربه نشان داد غرب نه‌تنها امتیازی به ایران نداد، بلکه در زمان مذاکره نیز علیه منافع کشور عمل کرد. نمونه‌اش آنکه در میانه مذاکرات، اسراییل به ایران حمله کرد و آمریکا و آلمان از آن حمایت کردند.»

وی با بیان اینکه «غرب ماهیت خود را در همان دوران مذاکرات نشان داد»، تأکید کرد: «جریانی که بانی مکانیزم ماشه بود، امروز به‌جای پاسخ‌گویی نسبت به عملکرد خود، به کشورهایی حمله می‌کند که در شرایط فعلی از منافع ایران دفاع می‌کنند. این رفتار نه عقلانی است و نه ملی.»

وی خاطرنشان کرد: «البته کسی منکر نیست که در گذشته چین یا روسیه در برخی مقاطع به ضرر ایران عمل کرده‌اند. خودِ من هم در جاهایی عملکرد روسیه را نقد کرده‌ام. اما مسئله امروز ما گذشته نیست؛ امروز شرایط به نفع ایران تغییر کرده است. در مقطع فعلی، شکافی در شورای امنیت ایجاد شده که به سود ایران تمام می‌شود و مشروعیت مکانیزم ماشه را از بین برده است.»

وی افزود: «در چنین وضعیتی، حمله به شرق و متهم کردن کسانی که از موضع عقلانی دفاع می‌کنند، اشتباه است. اتفاقاً منافع ملی ما ایجاب می‌کند از این وضعیت استفاده کنیم و اجازه ندهیم شکاف در شورای امنیت ترمیم شود.»

آجرلو  تأکید کرد: «نباید به روسیه و چین حمله کنیم و از غرب تشکر کنیم. این کار خلاف منطق سیاسی و مغایر با منافع ملی ایران است. امروز باید بر اساس واقعیت‌های میدانی و بین‌المللی تصمیم گرفت، نه از روی حب و بغض سیاسی.»

وی اظهار داشت: «اصلاح‌طلبان در حالی مدام از ضرورت انسجام و وحدت سخن می‌گویند در حالی که خودشان عامل اصلی دوقطبی‌سازی در کشورند. اگر به سخنرانی‌های آقای روحانی نگاه کنید، جز دوقطبی‌سازی، شکاف‌سازی، مناقشه و ستیز چیزی در آن نمی‌بینید. حتی بیانیه‌های جبهه اصلاحات هم پر از همین ادبیات مناقشه‌آمیز است.»

وی افزود: «نمونه روشن آن نامه خانم آذر منصوری به آقای پزشکیان است که در آن از عادی‌سازی روابط با آمریکا سخن گفته بود. چنین مواضعی عملاً در جهت ایجاد دوقطبی عمل می‌کند و حتی پروژه دولت فعلی را هم هدف گرفته است. من پیش‌تر هم گفته بودم که آقای روحانی یکی از بزرگ‌ترین تهدیدهای دولت پزشکیان است.»

آجرلو تصریح کرد: «باید پرسید آقای روحانی در این مدت چه کمکی به انسجام کشور کرده است؟ آیا به وحدت ملی و منافع ملی کمک کرده؟ وقتی ایشان در سخنرانی‌هایش به مجلس توهین می‌کند و نهادهای قانونی را زیر سؤال می‌برد، آیا این رفتارها وحدت‌آفرین است؟ طبیعتاً این‌گونه مواضع باعث گسست اجتماعی می‌شود.»

وی ادامه داد: «آقای روحانی و جریان اصلاحات در برهم زدن همبستگی جامعه و دوقطبی‌کردن فضای کشور نقش اصلی را دارند. در رأس این جریان شخص آقای روحانی قرار دارد. این افراد هم وحدت اجتماعی را هدف گرفته‌اند و هم نظم سیاسی موجود را که اکنون چین و روسیه از آن حمایت می‌کنند، درک نمی‌کنند. در عین حال، با تحریف و برچسب‌زنی، به دیگران انگ می‌زنند و می‌گویند طرفدار روسیه‌اند.»

وی افزود: «اگر قرار به برچسب زدن باشد، باید گفت خود آن‌ها طرفدار غرب‌اند. شکل روشنفکری‌شان از روشنفکران تندرو دوران مشروطه هم رادیکال‌تر و پرخاشگرانه‌تر است. خانم منصوری از لیاخوف حرف می‌زند، در حالی که خود آقای روحانی با سخنانش مشروعیت مجلس را زیر سؤال برده است. اگر قرار باشد کسی مجلس را به توپ ببندد، همان آقای روحانی است که عملاً چنین کرده.»

آجرلو با اشاره به سوابق تاریخی اصلاح‌طلبان گفت: «اصلاح‌طلبان در مجلس ششم هم رفتاری کاملاً رادیکال داشتند؛ از تحصن گرفته تا استعفا و ایجاد تنش درون مجلس. جالب است که بسیاری از همان افراد بعدها دوباره وارد انتخابات شدند؛ از سال 84 تا 88 و 92 و 96 و حتی 1403. اگر واقعاً نظام بن‌بست داشت و اگر آن نامه معروف "جام زهر" را قبول داشتند، چرا دوباره به عرصه قدرت برگشتند؟ این تناقض آشکار است.»

وی تصریح کرد: «رفتار اصلاح‌طلبان همچنان احساسی، رادیکال و انحصارگرایانه است. با منتقد خود به‌شدت تند برخورد می‌کنند، در حالی که شعار آزادی و گفت‌وگو سر می‌دهند. از نئولیبرالیسم و ضداقتدارگرایی سخن می‌گویند اما در عمل اقتدارگرایانه رفتار می‌کنند. این تناقض در ماجرای اخیر هم کاملاً آشکار شد.»

وی تأکید کرد: «ترکیبی از تحریف، برچسب‌زنی و حمله به دیگران، خط ثابت این جریان است؛ در حالی که امروز وقت پاسخ‌گویی آن‌هاست، نه طلبکاری. بسیاری از همین افراد هنوز در دولت یا ساختار اداری کشور حضور دارند؛ از وزیر گرفته تا معاون وزیر و استاندار، اما به‌جای پاسخ‌گویی، همچنان مدعی و منتقدند.»

آجرلو افزود: «جالب‌تر آنکه حتی پس از همه این حوادث، از رویای سازش با ترامپ هم دست برنداشته‌اند. حملات اخیر اسراییل، فعال شدن مکانیزم ماشه و موضع خصمانه غرب هنوز هم آن‌ها را بیدار نکرده است. این نشان می‌دهد آن‌ها در فهم شرایط و تشخیص منافع ملی دچار خطای جدی‌اند.»

وی در پایان گفت: «در شرایطی که کشور به انسجام و عقلانیت نیاز دارد، جریان اصلاحات با دامن‌زدن به دو قطبی‌ها، تحریف واقعیت‌ها و تکرار رفتارهای رادیکال گذشته، در جهت خلاف منافع ملی حرکت می‌کند. مردم امروز بیش از همیشه از آن‌ها انتظار پاسخ‌گویی دارند، نه تکرار شعارهای قدیمی.»