به نقل از timesofindia، میانگین امید به زندگی در ژاپن و هند تفاوت چشمگیری دارد، با وجود اینکه هر دو کشور ریشه های عمیق فرهنگی و سبک زندگی سنتی و ساده دارند. طبق داده های World Population Review، امید به زندگی در ژاپن حدود 84.8 سال و در هند حدود 70.4 سال است یعنی فاصله ای حدود 13 تا 15 سال. این تفاوت فقط به نظام های سلامت مربوط نمی شود، بلکه به شیوه زندگی روزمره مردم نیز ارتباط دارد.

آیا سبک زندگی در هند واقعاً تا این حد با ژاپن متفاوت است؟ بیایید دقیق تر بررسی کنیم:

استفاده از آب به عنوان ماده اصلی در آشپزی ژاپنی، مزایای سلامتی قابل توجهی نسبت به روش های روغنی رایج در هند دارد. بخارپز کردن، جوشاندن و آب پز کردن باعث حفظ ویتامین هایی مانند C و B می شود که در سرخ کردن از بین می روند. این روش ها همچنین از تشکیل ترکیبات مضر مرتبط با التهاب و بیماری های قلبی جلوگیری می کنند. غذاهایی که با آب تهیه می شوند سبک تر، قابل هضم تر و کم کالری تر هستند و به سلامت گوارش، آبرسانی بدن و سلامت قلب در بلندمدت کمک می کنند.

رژیم غذایی سنتی هند زمانی بر پایه چربی های سالم، مواد تازه و غذاهای خانگی متعادل بود. اما با ورود غذاهای بسته بندی شده و فرآوری شده، بسیاری از آشپزخانه های هندی دچار تغییر شدند. در مقابل، رژیم غذایی ژاپنی همچنان بر ماهی تازه، سبزیجات و غذاهای تخمیری استوار است و میزان روغن سنگین در آن بسیار کم است. این رژیم غنی از مواد مغذی، آنتی اکسیدان ها و امگا 3 است که به کاهش التهاب و سلامت قلب کمک می کند. غذاهای تخمیری مانند میسو و ترشیجات نیز باکتری های مفید را به روده می رسانند و به گوارش بهتر و سلامت عمومی کمک می کنند.

در ژاپن، مردم اغلب اصل هارا هاچی بو را رعایت می کنند یعنی تا حدود 80 درصد سیری غذا می خورند. این رویکرد آگاهانه از پرخوری جلوگیری کرده و وزن بدن را در حد سالم نگه می دارد. همراه با مصرف کم قند و چربی، این عادت به سلامت عمومی کمک می کند. جالب اینکه نیاکان ما در هند نیز چنین عادت هایی داشتند غذا را آهسته می خوردند و پیش از احساس سیری کامل، دست از خوردن می کشیدند. اما در سبک زندگی پرشتاب امروزی، این خرد باستانی جای خود را به عجله و پرخوری داده است.

فعالیت بدنی در زندگی روزمره ژاپنی ها جایگاه ویژه ای دارد از پیاده روی و دوچرخه سواری گرفته تا مشارکت در فعالیت های گروهی. این سبک زندگی به حفظ سلامت عضلات، استخوان ها و قلب در دوران سالمندی کمک می کند. طبق مطالعه ای در سال 2024 که در نشریه The Lancet Global Health منتشر شد، تقریباً نیمی از جمعیت بزرگسال هند به سطح فعالیت بدنی توصیه شده توسط سازمان جهانی بهداشت (WHO) نمی رسند.

در ژاپن، شام معمولاً سبک تر و زودتر صرف می شود، که به گوارش بهتر پیش از خواب کمک می کند. در بسیاری از خانواده های هندی، شام سنگین و دیرهنگام است اغلب نزدیک به زمان خواب که می تواند خواب را مختل کرده و مشکلات گوارشی ایجاد کند.

صرف وعده های غذایی سبک تر و زودتر، به خواب بهتر و سوخت وساز سالم تر کمک می کند.

باید درک کنیم که طول عمر نتیجه شانس نیست، بلکه حاصل تمرین های مداوم و انتخاب های روزانه ای ست که مسیر زندگی را شکل می دهند یک صبح، یک وعده غذا، و یک نفس در هر بار. به یاد داشته باشید: آرام و پیوسته، همیشه برنده است.

اگرچه طول عمر روندی خطی ندارد، اما بخش زیادی از آن به رژیم غذایی و سطح فعالیت بدنی بستگی دارد.