به گزارش پارسینه ،به نقل از افکار نیوز وضع پرسپولیس اصلا خوب نیست و چه گواهی بر این ادعا بالاتر از آنکه فقط 8هفته پس از شروع فصل، هم مدیرعامل تیم تغییر کرده و هم سرمربی. تازه بعید به نظر می رسد اینها صرفا تغییرات ساده باشند؛ با توجه به فضای به وجود آمده، شاید آینده مدیریتی رضا درویش و همینطور آتیه وحید هاشمیان در دنیای مربیگری به کلی به خطر بیفتد. آنها دست در دست هم پرسپولیس را پایین بردند و به جایگاه نازل فعلی رساندند. بیایید 3اشتباه بزرگ رضا درویش را در رسیدن خودش و باشگاه به این نقطه مرور کنیم.

زمستان سال1402وقتی پس از یک دوره کشمکش طولانی مدت بین یحیی گل محمدی و رضا درویش سرانجام سرمربی وقت سرخپوشان جدا شد و رفت، درویش در انتخابی غیرمنتظره دستیار او اوسمار ویرا را به جایش نشاند. این انتخاب عجیب اما به نتیجه رسید و پرسپولیس با نمایش های خوب قهرمان شد. تا اینجا مدیرعامل باشگاه به عنوان برنده آن جدال قدیمی شناخته شده بود، اما اشتباه بزرگ او زمانی رخ داد که در تمدید قرارداد اوسمار و حفظ این مربی اهمال کرد. شاید هم درویش غره شده بود به اینکه هر کسی را انتخاب کند، باز هم جام در ویترین پرسپولیس خواهد بود، اما نهایتا همین اشتباه منجر به فرو غلتیدن باشگاه در چرخه انتخاب مربیان 3ماهه و ناموفق شد تا حالا ناچار شوند همان اوسمار را به چندبرابر قیمت برگردانند.

پس از منتفی شدن ادامه همکاری با اوسمار ویرا، باشگاه به صرافت جذب سرمربی جدید افتاد و البته که از جهات مختلف، دراگان اسکوچیچ بهترین گزینه برای این منظور به نظر می رسید. سرمربی پیشین تیم ملی ایران پس از یک دوره کوتاه حضور در تیم ملی جوانان کرواسی بیکار شده بود. او از فوتبال کشورمان شناخت کافی داشت و حتی بر اثر حواشی مربوط به دوقطبی برانکو و کی روش، به هواداران پرسپولیس نزدیک تر هم بود. با این حال گویا بار دیگر و به خاطر یک اختلاف چند صدهزار دلاری، جذب اسکوچیچ هم منتفی شد. درویش دراگان را به اضافه چند بازیکن اصلی پرسپولیس به تراکتور هدیه داد تا آنها قهرمانی فصل قبل را جشن بگیرند و این فصل هم مدعی اصلی باشند. خود سرخپوشان تهرانی هم درگیر عقد و فسخ با گاریدو، کارتال و وحید هاشمیان شدند!

این آخری هم تیر خلاص به شقیقه کل تشکیلات بود. به نظر می رسد حتی ناکامی گاریدو و کارتال هم درویش را به این جمع بندی نرساند که کار باید دست یک متخصص و کاردان باشد. پس از جدایی مربی ترکیه ای، باشگاه به شکلی عجیب وحید هاشمیان را به عنوان سرمربی جدید برگزید؛ آن هم درحالی که او حتی یک روز سابقه کار جدی در این زمینه نداشت. گویا سهل الوصول بودن هاشمیان برای درویش کافی بود و او دلش را خوش کرد به اینکه وحید دوره های مربیگری را پشت سر گذاشته. اتفاقی که در عمل رخ داد اما تشکیل یک تیم کم رمق و سردرگم بود که سرمربی جوانش از آن برای آزمون و خطا و کارآموزی استفاده می کرد! بنابراین اول خود درویش رفت و بعد هاشمیان؛ شبیه داستانی که اوایل دهه90برای حبیب کاشانی و حمید استیلی رخ داد و آن انتخاب ملتهب، ابتدا مدیرعامل و سپس سرمربی پرسپولیس را برای همیشه از صحنه فوتبال ایران محو کرد. آیا همین اتفاق برای درویش و هاشمیان هم تکرار می شود؟