به نقل از زومیت، احتمالاً تاکنون در سینماها یا سالن های تئاتر به این موضوع دقت کرده اید که صندلی ها تقریباً همیشه قرمزرنگ هستند. حتی اگر در جست وجوگرهایی مثل گوگل یا بینگ هم عبارت سینما را جست وجو کنید، با انبوهی از تصاویر سینماها با صندلی های قرمز مواجه می شوید. به نظر می رسد که نوعی توافق نانوشته در دنیا وجود دارد که صندلی های سینما باید قرمز باشند.

اکنون شاید برایتان سؤال پیش بیاید که چرا قرمز؟ چرا آبی یا سبز نمی تواند انتخاب مناسبی برای صندلی سینما باشد؟ پاسخ این سؤال ساده، داستانی شگفت انگیز است که از تالارهای باشکوه اپرای قرن نوزدهم آغاز می شود، از فیزیولوژی چشم انسان می گذرد و در سالن های مدرن امروز ادامه پیدا می کند.

از کاخ های اپرا تا سالن های سینما

در قرن نوزدهم، سالن های اپرا و تئاتر اروپا نماد تجمل، هنر و طبقه ی اشراف بودند. دیوارها با تزیینات طلایی و مخمل قرمز پوشانده می شدند، لوسترها درخشان و نورها گرم و زنده بودند. قرمز در آن دوران، رنگ قدرت، شکوه و سلطنت بود. وقتی پرده ی اپرا بالا می رفت، صندلی های مخملی قرمز زیر نور شمع ها، نمایی سلطنتی را به تصویر می کشیدند.

در قرن 19، رنگ قرمز نماد سلطنت و تجمل بود

سینما در ابتدای قرن بیستم از دل همین فضا متولد شد. سالن های نمایش فیلم، در واقع نسخه ی مدرن شده ی تئاترها و اپراها بودند؛ بنابراین، معماری، طراحی و حتی رنگ صندلی ها را از آن ها به ارث بردند و از آن زمان، قرمز، امضای سالن های نمایشی شد؛ ترکیبی از سنت و زیبایی که حسی صمیمی و تجملاتی را القا می کرد.

علمی که پشت یک انتخاب ساده پنهان شده است

برای اینکه دلایل دیگر استفاده از رنگ قرمز در صندلی های سینما را کشف کنیم، باید به علم برگردیم. در شبکیه ی چشم انسان، دو نوع سلول اصلی وجود دارد: سلول های مخروطی که در روشنایی روز فعال اند و مسئول دیدن رنگ ها هستند؛ و سلول های استوانه ای که در تاریکی کار می کنند، اما رنگ ها را تشخیص نمی دهند.

رنگ قرمز نسبت به رنگ های دیگر در تاریکی بیشتر رنگ می بازد و توجه ببیننده را جلب نمی کند

وقتی در محیط روشن هستیم، سلول های مخروطی دنیایی رنگارنگ به ما نشان می دهند، اما به محض تاریک شدن فضا، استوانه ای ها وارد عمل می شوند تا بتوانیم در نورِ کم ببینیم؛ هرچند سیاه و سفید. در این جابه جایی، پدیده ای جالب به نام اثر پورکینیه (Purkinje Effect) رخ می دهد: در تاریکی، چشم انسان به رنگ های آبی و سبز حساس تر می شود و قرمز را تقریباً نادیده می گیرد. به زبان ساده تر، وقتی نور کم می شود، رنگ های گرم زودتر از بین می روند.

فرض کنید در یک باغ نشسته اید. گل شمعدانی قرمزی در کنار برگ های سبز می درخشد. در روشنایی روز، گل قرمز واضح ترین بخش منظره است؛ اما وقتی غروب می شود و نور کاهش می یابد، رنگ قرمز رفته رفته تیره تر و تقریباً در تاریکی ناپدید می شود، درحالی که برگ های سبز بیشتر دیده می شوند.