از بازی های مهم هر فصل فوتبال ما تقابل دو غول تهرانی با دو غول اصفهانی است. چهار تیم همیشه حاضر در ادوار لیگ برتر که در این ویژگی شریکی ندارند. یعنی دو بازی رفت و برگشت استقلال و پرسپولیس با سپاهان و ذوب آهن در هر فصل.

اما وجه مشترک دیدار هفته هشتم پرسپولیس و ذوب آهن تنها این موضوع نبود. آنها هر دو این فصل از یکی از بازیکنان سابق خود روی نیمکت به عنوان سرمربی استفاده می کردند که برای اولین بار سرمربیگری را در سطح اول فوتبال و لیگ برتر تجربه می کرد. اگر وحید هاشمیان مدتی دستیار اسکوچیچ در تیم ملی بود، قاسم حدادی فر پیشنهاد دستیاری را از هیچکس قبول نکرد.

هاشمیان و حدادی فر در شرایطی به تقابل رودررو رسیدند که هر دو نیازی مبرم به پیروزی در این مسابقه داشتند. ذوب آهن در سفر قبلی به تهران در بازی هفته دوم در همین ورزشگاه شهدای شهر قدس، استقلال را در نیمه اول 3-1 برد و در ثانیه های آخر با سوپرگل رامین رضاییان به تساوی رضایت داد.

ذوب آهن این فصل نتایجی که در حد نام و اعتبارش باشد نگرفته اما با یک سرمربی جوان و با بازیکنان جوانی که این تابستان به خدمت گرفت، از نظر فوتبالی قابل قبول بود اما در فوتبال ما، مدیرانی برای افراد تصمیم می گیرند که خیلی فوتبالی به ماجرا نگاه نمی کنند! در نتیجه وحید هاشمیان بیشتر و قاسم حدادی فر کمتر تحت فشار بودند.

دیدیم که بعد از مسابقه هاشمیان با وجود برتری و بازگرداندن تیمش به کورس بالای جدول برکنار شد و خوشبختانه قاسم حدادی فر هنوز وقت دارد. این شکل برخورد با برنده و بازنده هم یکی از عجایب فوتبال ما بود که در این بازی رخ داد و برای همیشه در کارنامه این بازی خواهد ماند!