به گزارش پارسینه پژوهش های جدید نشان می دهند که تجمع غیرطبیعی پروتیین های آمیلویید-بتا و تاو در مغز، عامل اصلی تخریب سیناپس ها و زوال حافظه است. درمان های نوینی که این پروتیین ها را هدف قرار می دهند — مانند داروهای آنتی بادی مونوکلونال از جمله Lecanemab و Donanemab — در مراحل نهایی تأیید بالینی قرار دارند و توانسته اند در بیماران اولیه، روند پیشرفت بیماری را به طور معناداری کند کنند. در کنار این داروها، استفاده از ژن درمانی، سلول های بنیادی و فناوری های تشخیص زودهنگام با هوش مصنوعی، افق تازه ای را گشوده است. بسیاری از دانشمندان معتقدند که طی ده سال آینده، ترکیب این فناوری ها می تواند به درمانی منجر شود که نه تنها از پیشرفت آلزایمر جلوگیری کند، بلکه عملکرد شناختی از دست رفته را نیز تا حد زیادی بازگرداند.

در زمینه ی ناشنوایی نیز تحولی بزرگ در راه است. محققان موفق شده اند سلول های شنوایی آسیب دیده را با کمک ژن درمانی و سلول های بنیادی بازسازی کنند. نتایج آزمایش ها روی حیوانات و حتی کودکان ناشنوا، بازگشت بخشی از شنوایی را نشان داده است. اکنون بسیاری از دانشمندان باور دارند که در ده سال آینده، ناشنوایی دائمی برای همیشه از میان خواهد رفت. تکنولوژی های جدید قادر خواهند بود سلول های شنوایی را بازتولید کرده و مسیر عصبی صدا را دوباره فعال کنند؛ یعنی بازگشت کامل حس شنوایی برای میلیون ها انسان در سراسر جهان.

در مورد دیابت هم علم به نقطه ی جهش رسیده است. درمان های مبتنی بر سلول های بنیادی و فناوری پانکراس مصنوعی در حال تغییر آینده ی بیماران دیابتی هستند. آزمایش های اخیر نشان داده اند که بدن می تواند توانایی تولید انسولین را دوباره به دست آورد، و این یعنی پایان تزریق های روزانه برای میلیون ها نفر. پژوهشگران معتقدند در کمتر از ده سال، درمانی قطعی برای دیابت نوع 1 و 2 در دسترس خواهد بود. آینده ی پزشکی نزدیک است؛ آینده ای که در آن مغز دوباره می فهمد، گوش دوباره می شنود و بدن دوباره زندگی را در تعادل کامل تجربه می کند.