همه جا حرف از  است؛ از وبلاگ‌های سلامت و رسانه‌های اجتماعی تا برخی سایت‌های خبری. اما آیا منیزم‌ها واقعا سودمندند یا بر اساس محتوای قابل توجهی که درباره آنها در فضای مجازی منتشر می‌شود،‌ مورد استقبال مردم قرار گرفته‌اند؟‌

به نقل از همشهری آنلاین: شاید هم در میان نزدیکان شما افرادی باشند که که تاکید می‌کنند مصرف روزانه مکمل منیزم به همه چیز، از خواب بهتر گرفته تا تسکین گرفتگی عضلات کمک می‌کند. اما آیا واقعا مصرف آن سودمند است یا تا این حد به آن نیاز است؟ یا فقط جنبه تبلیغاتی آن است که میزان مصرف این مکمل را بالا برده است.

منیزیم چیست و چرا به آن نیاز داریم؟

منیزیم یک فلز ضروری است که بدن برای ساخت و عملکرد بیش از 300 آنزیم مختلف به آن نیاز دارد. این آنزیم‌ها پروتیین می‌سازند و عملکرد عضلات و اعصاب را تنظیم می‌کنند. همچنین به آزادسازی انرژی از غذا و حفظ عملکرد خون کمک می‌کنند. بدن منیزیم تولید نمی‌کند، بنابراین باید آن را از منابع خارجی دریافت کنیم. بسته به سن و جنس، متخصصان دوز روزانه منیزیم 310 تا 420 میلی‌گرم برای بزرگسالان و 30 تا 410 میلی‌گرم برای کودکان را توصیه می‌کنند.

این دوزهای مورد نیاز بدن به طور روزانه به راحتی از طریق یک رژیم غذایی خوب تأمین می‌شوند. غذاهای غنی از منیزیم شامل آجیل و دانه‌ها، غلات کامل، غذاهای دریایی، گوشت، حبوبات و سبزیجات برگ سبز هستند. حتی می‌توانید مقداری از نیاز منیزیم خود را از طریق شکلات تلخ تأمین کنید. در هر 100 گرم شکلات 146 میلی‌گرم منیزیم وجود دارد.

نشانه‌های کمبود منیزیم چیست؟

افرادی که در معرض خطر کمبود منیزیم هستند شامل افرادی با رژیم‌های غذایی محدود، مشکلات گوارشی مانند بیماری‌های کرون و سلیاک، دیابت نوع 2 و وابستگی به الکل است. افراد مسن نیز بیشتر در معرض کمبود منیزیم هستند. فقط در صورتی که علائم کمبود منیزیم را نشان دهید، به مکمل منیزیم نیاز خواهید داشت. یکی از شایع‌ترین علائم، اسپاسم و پرش عضلانی است. سایر علائمی که باید به آن‌ها توجه کنید شامل کم اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ یا ضربان قلب غیرطبیعی است.

مکمل‌ها واقعا خاصیت دارند؟

کمبود منیزیم را می‌توان با آزمایش خون تجویز شده توسط پزشک به درستی تشخیص داد. چه شرایطی می‌تواند به آن کمک کند؟ مکمل‌های منیزیم موجود در بازار برای جلوگیری از گرفتگی عضلات، مدیریت بی‌خوابی و کمک به تخفیف میگرن تبلیغ شده‌اند. در حالی که کمبود منیزیم با گرفتگی عضلات مرتبط است، علت بیشتر گرفتگی‌های عضلانی ناشناخته است. البته شواهد فعلی نشان نمی‌دهد که مکمل‌های منیزیم بتوانند از گرفتگی عضلات در بزرگسالان مسن جلوگیری کنند.

داده‌های متناقضی در مورد اینکه آیا استفاده از منیزیم به خواب کمک می‌کند یا خیر، وجود دارد. یک مطالعه گزارش داد که منیزیم می‌تواند زمان به خواب رفتن فرد را 17.4 دقیقه کاهش دهد، در حالی که سایر مطالعات چنین تاثیری را نشان نداده‌اند. برای میگرن، جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه 122 تا 600 میلی‌گرم مکمل منیزیم به مدت 4 تا 24 هفته ممکن است دفعات و شدت آن را کاهش دهد.

آیا مکمل‌های منیزیم بی‌خطر هستند؟

مکمل‌های منیزیم عموماً به خوبی توسط بدن تحمل می‌شوند. با این حال، می‌توانند باعث ناراحتی‌های گوارشی مانند حالت تهوع، گرفتگی شکم و اسهال شوند. منیزیم با جذب آب به روده و تحریک حرکات روده باعث اسهال می‌شود. مصرف دوزهای بسیار زیاد، حدود 5000 میلی‌گرم در روز، می‌تواند منجر به مسمومیت منیزیم شود. بیشتر تحقیقاتی که در مورد استفاده بالینی از منیزیم انجام شده، روی منیزیم در فرمولاسیون‌های خوراکی متمرکز است.

بالاخره منیزیم بخوریم یا نه؟

همه جا حرف از مکمل‌های منیزیم است؛ از وبلاگ‌های سلامت و رسانه‌های اجتماعی تا برخی سایت‌های خبری. اما آیا منیزم‌ها واقعا سودمندند یا بر اساس محتوای قابل توجهی که درباره آنها در فضای مجازی منتشر می‌شود،‌ مورد استقبال مردم قرار گرفته‌اند؟‌

به گزارش ایسنا، به نقل از همشهری آنلاین: شاید هم در میان نزدیکان شما افرادی باشند که که تاکید می‌کنند مصرف روزانه مکمل منیزم به همه چیز، از خواب بهتر گرفته تا تسکین گرفتگی عضلات کمک می‌کند. اما آیا واقعا مصرف آن سودمند است یا تا این حد به آن نیاز است؟ یا فقط جنبه تبلیغاتی آن است که میزان مصرف این مکمل را بالا برده است.

منیزیم چیست و چرا به آن نیاز داریم؟

منیزیم یک فلز ضروری است که بدن برای ساخت و عملکرد بیش از 300 آنزیم مختلف به آن نیاز دارد. این آنزیم‌ها پروتیین می‌سازند و عملکرد عضلات و اعصاب را تنظیم می‌کنند. همچنین به آزادسازی انرژی از غذا و حفظ عملکرد خون کمک می‌کنند. بدن منیزیم تولید نمی‌کند، بنابراین باید آن را از منابع خارجی دریافت کنیم. بسته به سن و جنس، متخصصان دوز روزانه منیزیم 310 تا 420 میلی‌گرم برای بزرگسالان و 30 تا 410 میلی‌گرم برای کودکان را توصیه می‌کنند.

این دوزهای مورد نیاز بدن به طور روزانه به راحتی از طریق یک رژیم غذایی خوب تأمین می‌شوند. غذاهای غنی از منیزیم شامل آجیل و دانه‌ها، غلات کامل، غذاهای دریایی، گوشت، حبوبات و سبزیجات برگ سبز هستند. حتی می‌توانید مقداری از نیاز منیزیم خود را از طریق شکلات تلخ تأمین کنید. در هر 100 گرم شکلات 146 میلی‌گرم منیزیم وجود دارد.

نشانه‌های کمبود منیزیم چیست؟

افرادی که در معرض خطر کمبود منیزیم هستند شامل افرادی با رژیم‌های غذایی محدود، مشکلات گوارشی مانند بیماری‌های کرون و سلیاک، دیابت نوع 2 و وابستگی به الکل است. افراد مسن نیز بیشتر در معرض کمبود منیزیم هستند. فقط در صورتی که علائم کمبود منیزیم را نشان دهید، به مکمل منیزیم نیاز خواهید داشت. یکی از شایع‌ترین علائم، اسپاسم و پرش عضلانی است. سایر علائمی که باید به آن‌ها توجه کنید شامل کم اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ یا ضربان قلب غیرطبیعی است.

مکمل‌ها واقعا خاصیت دارند؟

کمبود منیزیم را می‌توان با آزمایش خون تجویز شده توسط پزشک به درستی تشخیص داد. چه شرایطی می‌تواند به آن کمک کند؟ مکمل‌های منیزیم موجود در بازار برای جلوگیری از گرفتگی عضلات، مدیریت بی‌خوابی و کمک به تخفیف میگرن تبلیغ شده‌اند. در حالی که کمبود منیزیم با گرفتگی عضلات مرتبط است، علت بیشتر گرفتگی‌های عضلانی ناشناخته است. البته شواهد فعلی نشان نمی‌دهد که مکمل‌های منیزیم بتوانند از گرفتگی عضلات در بزرگسالان مسن جلوگیری کنند.

داده‌های متناقضی در مورد اینکه آیا استفاده از منیزیم به خواب کمک می‌کند یا خیر، وجود دارد. یک مطالعه گزارش داد که منیزیم می‌تواند زمان به خواب رفتن فرد را 17.4 دقیقه کاهش دهد، در حالی که سایر مطالعات چنین تاثیری را نشان نداده‌اند. برای میگرن، جدیدترین تحقیقات نشان می‌دهد که مصرف روزانه 122 تا 600 میلی‌گرم مکمل منیزیم به مدت 4 تا 24 هفته ممکن است دفعات و شدت آن را کاهش دهد.

آیا مکمل‌های منیزیم بی‌خطر هستند؟

مکمل‌های منیزیم عموماً به خوبی توسط بدن تحمل می‌شوند. با این حال، می‌توانند باعث ناراحتی‌های گوارشی مانند حالت تهوع، گرفتگی شکم و اسهال شوند. منیزیم با جذب آب به روده و تحریک حرکات روده باعث اسهال می‌شود. مصرف دوزهای بسیار زیاد، حدود 5000 میلی‌گرم در روز، می‌تواند منجر به مسمومیت منیزیم شود. بیشتر تحقیقاتی که در مورد استفاده بالینی از منیزیم انجام شده، روی منیزیم در فرمولاسیون‌های خوراکی متمرکز است.