به گزارش پارسینه و به نقل از theguardian، بزرگ ترین شوک سینمایی سال 2025؟ بازگشت قدرتمند ژانر وحشت به صدر جدول فروش در بریتانیا. این ژانر با رشد 22 درصدی نسبت به سال گذشته، به رقم چشمگیر 83.7 میلیون پوند در گیشه بریتانیا و ایرلند رسیده است—در حالی که این رقم در سال 2024 حدود 68.6 میلیون پوند بود.

چارلز گنت، سردبیر بخش فروش در نشریهٔ Screen International می گوید: سال گذشته هیچ فیلم وحشتی به فروش 10 میلیون پوند نرسید، اما امسال پنج فیلم این مرز را رد کرده اند. آثار موفقی چون Weapons، Sinners، The Conjuring: Last Rites و 28 Years Later نه تنها در سینماها بلکه در ذهن مخاطبان باقی مانده اند.

لورا ویلسون، مدیر خرید در شرکت Altitude می گوید: شنیده ام کسانی می گویند: حتی اگر از فیلم های ترسناک خوشتان نمی آید، این یکی را باید ببینید. فیلم هایی مثل Weapons و Sinners با ساختار و ژانر بازی می کنند و تجربه ای متفاوت خلق می کنند که به شیوه ای تازه با مخاطب ارتباط برقرار می کند.

اما فراتر از ارزش هنری، محبوبیت پایدار فیلم های ترسناک امسال نشان می دهد که آن ها نوعی تخلیهٔ روانی برای مخاطبان فراهم می کنند. مایک مانسر، مجری پادکست The Evolution of Horror می گوید: در حال حاضر، خشم، ترس و شکاف های اجتماعی در سینما بازتاب یافته اند.

کریستوفر فرایلینگ، نویسندهٔ کتاب های سینمای خون آشامی و فرانکنشتاین: 200 سال نخست می گوید: فیلم های ترسناک اضطراب های روزمره را بزرگ نمایی می کنند و باعث می شوند مخاطب به جای نگرانی های روزانه، روی هیولاهای روی پرده تمرکز کند.

در فضایی که اخبار واقعی از بحران های جهانی، مهاجرت، افراط گرایی و تغییرات اقلیمی پر شده، جادوگران، زامبی ها و ارواح انتقام جو معنایی متفاوت برای مخاطبان پیدا کرده اند. لولا کرک، بازیگر فیلم Sinners، می گوید: خوانده ام که موفقیت فیلم های خون آشامی با دوران رکود اقتصادی ارتباط دارد—این تصور که نظام سرمایه داری انرژی انسان ها را می مکد.

فرایلینگ به تأثیر ناآرامی های اجتماعی بر ژانر وحشت از آغاز تاریخ سینما اشاره می کند—از شکوفایی اکسپرسیونیسم آلمانی پس از جنگ جهانی اول تا آثار دههٔ 1930 مانند فرانکنشتاین و مرد گرگ نما از استودیو یونیورسال. او می گوید: نمونهٔ کلاسیک آن دراکولا است—شخصیتی از اروپای شرقی که وارد بریتانیا می شود و نوعی بیماری را گسترش می دهد که قهرمانان آنگلوساکسون را تهدید می کند. این بازتابی از اضطراب های مربوط به مهاجرت است.

فیلم The Severed Sun نیز با الهام از همین دغدغه ها ساخته شده. دین پاکت، نویسنده و کارگردان اثر، می گوید: می خواستم دربارهٔ ظهور پوپولیسم صحبت کنم—از شعارهایی مثل ‘بریتانیا را دوباره بزرگ کنیم’ گرفته تا لحظه هایی که کسی در جمع خانوادگی یا فضای مجازی حرفی می زند و آدم را شوکه می کند.

به گفتهٔ منتقدان، دوران جدیدی از وحشت اجتماعی محور با فیلم Get Out از جوردن پیل در سال 2017 آغاز شد—یک سال پس از شروع دورهٔ ریاست جمهوری ترامپ. این فیلم موجی از کارگردانان نوآور را به سینما آورد، از جمله آری آستر، اسگود پرکینز و برادران فیلیپو.

آلیس لو، کارگردان فیلم Prevenge، می گوید: آن دوره بسیار هیجان انگیز بود. مردم آماده بودند تا فیلم های ترسناک عجیب و هنری بسازند. در ده سال گذشته، ذهن مخاطبان برای پذیرش این نوع آثار بازتر شده است.

در همین حال، توجه تازه ای به آثار کمتر دیده شدهٔ ژانر وحشت شکل گرفته. سینمای Nickel در لندن امسال افتتاح شد و فیلم هایی چون The Greasy Strangler، The Fall of the House of Usher و نسخهٔ بازسازی شدهٔ Dr Caligari را به نمایش گذاشت.

دومینیک هیکس، بنیان گذار این سینما، می گوید: این واکنشی است به محتوای الگوریتمی و یک دست هالیوود. فیلم هایی که ما نمایش می دهیم کمی شکسته اند—انگار از ناخودآگاه کسی بیرون زده اند و بدون دخالت شرکت ها روی پرده آمده اند.

فرایلینگ می گوید: فیلم های ترسناک توانایی عجیبی دارند که هم زمان قدیمی و به روز به نظر برسند. او پیش بینی می کند که در سال های 2026 و 2027، فیلم های وحشت به دغدغه هایی چون سلطهٔ هوش مصنوعی و نمادهای قدرت در دنیای مدرن واکنش نشان خواهند داد.