به نقل از scitechdaily،خانخولوو به عنوان پیش درآمدی برای پادشاهان استخوان خُردکن مشهور دوره کرتاسه شناخته می شود.

دیرینه شناسان گونه ای جدید و ناشناخته از دایناسورها را کشف کرده اند که خانخولوو نام دارد و به عنوان نزدیک ترین نیای شناخته شده به تیرانوسورهای عظیم الجثه معرفی شده است.

این کشف حاصل همکاری بین المللی پژوهشی به رهبری جرد ووریس و دکتر دارلا زلنیتسکی از دانشکده علوم دانشگاه کلگری است. یافته های آن ها در نشریه Nature منتشر شده است.

به گفته ووریس، نویسنده اول مقاله و دانشجوی دکترای گروه زمین، انرژی و محیط زیست، خانخولوو حدود 86 میلیون سال پیش زندگی می کرد. این دایناسور شکارچی متوسط الجثه و سریع حرکتی بود که پس از افول دایناسورهای گوشت خوار بزرگ تر ظاهر شد.

دانشمندان خانخولوو را نزدیک ترین نیای شناخته شده به تیرانوسورهای عظیم الجثه ای توصیف می کنند که در فرهنگ عمومی، از جمله فیلم پارک ژوراسیک، شهرت یافته اند.

ووریس می گوید:

این گونه جدید پنجره ای به مرحله صعودی تکامل تیرانوسورها برای ما باز می کند؛ دقیقاً زمانی که آن ها از شکارچیان کوچک به شکل نهایی شکارچیان رأس تبدیل می شدند.

نام خانخولوو در زبان مغولی به معنای شاهزاده اژدها یا شاهزاده ی اژدهایان است. این نام جایگاه آن را در تبار تیرانوسورها نشان می دهد، چرا که خانخولوو پیش از گونه هایی مانند تیرانوسوروس رکس، پادشاه مارمولک های ستمگر، قرار دارد. به عنوان نزدیک ترین نیای شناخته شده، خانخولوو ویژگی های زیادی با نوادگان تیرانوسوری خود مشترک دارد—اگرچه فاقد برخی از ویژگی های بارز آن ها بوده است.

ویژگی های فیزیکی و رفتار

این گونه جدید حدود 750 کیلوگرم وزن داشته (تقریباً هم اندازه یک اسب)، که آن را دو تا سه برابر کوچک تر از نوادگان عظیم الجثه اش می سازد.

خانخولوو دارای شاخ های ابتدایی و کوچکی بوده که بعدها در گونه هایی مانند آلبرتوسوروس یا گورگوسوروس برجسته تر شده و برای نمایش جفت گیری یا ایجاد ترس استفاده می شده اند. جمجمه ای بلند و کم عمق داشته که نشان می دهد توانایی خرد کردن استخوان مانند تی رکس را نداشته است. این گونه به عنوان شکارچی میانی (mesopredator) تعریف می شود، مشابه با کایوت ها، به این معنا که برای شکار از سرعت و چابکی بهره می برده است.

فسیل های این دایناسور در سازند بایان شیری در جنوب شرقی مغولستان کشف شده اند و در دهه 1970 توسط دیرینه شناس آلتانگرل پرله مورد مطالعه قرار گرفته بودند. پرله این فسیل ها را مشابه با تیرانوسور متوسط الجثه ای به نام الکتروسوروس از چین دانسته بود. ووریس در سال 2023 به مغولستان رفت تا فسیل ها را در مؤسسه دیرینه شناسی بررسی کند و به زودی دریافت که ویژگی هایی وجود دارد که آن ها را از الکتروسوروس متمایز می سازد.